Ślimak przydrożny
| Xerolenta obvia | |||
| (Menke, 1828) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | Xerolenta | ||
| Gatunek | ślimak przydrożny | ||
| Synonimy | |||
| |||
Ślimak przydrożny (Xerolenta obvia) – pontokaspijski, ekspansywny gatunek ślimaka lądowego z rodziny Hygromiidae[1], wcześniej zaliczany do ślimakowatych[2].
Zasięg występowania
Od Turcji przez wschodni i środkowy Półwysep Bałkański do wybrzeży Morza Bałtyckiego. W Polsce jest gatunkiem obcym.
Opis
Ciepło- i sucholubny, o muszli białej lub pokrytej nieregularnie zanikającymi brązowymi lub czarnymi paskami. Muszla płaska, z zupełnie otwartym dołkiem osiowym. Końce otworu ostro zakończone, bez wargi. Wysokość 6–9 mm i szerokość 12–20 mm[2]. Jest podobny i łatwy do pomylenia ze ślimakiem wrzosowiskowym (Helicella itala), występującym w całej Europie Zachodniej, wliczając tu zachodnią część Polski. Żywi się roślinami. W czasie suszy zamyka się w muszli i zapada w stan anabiozy[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 401. ISBN 978-83-88147-09-8.
- ↑ a b c Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0428-6.
Bibliografia
- Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.
Media użyte na tej stronie
Autor: H. Zell, Licencja: CC BY-SA 3.0
Xerolenta obvia (Menke, 1828), Obvious Helicella; Diameter 1.4 cm; Originating from Urtijëi, South Tyrol, Italy; Shell of own collection, therefore not geocoded.