Ślimak zaroślowy

Ślimak zaroślowy
	Arianta arbustorum
	(Linnaeus, 1758)
	; Widać typowe cechy gatunkowe Arianta arbustorum
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Podgromada	płucodyszne
Rząd	trzonkooczne
Rodzina	ślimakowate
Rodzaj	Arianta
Gatunek	ślimak zaroślowy
Synonimy
	Helix arbustorum Linnaeus, 1758; Helix rufescens Pennant, 1777; Cochlea unifasciata Da Costa, 1778; Helix alpicola Férussac, 1821; Helix canigonensis Boubée, 1833;
	Helix arbustorum Linnaeus, 1758; Helix rufescens Pennant, 1777; Cochlea unifasciata Da Costa, 1778; Helix alpicola Férussac, 1821; Helix canigonensis Boubée, 1833;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; Kraje Europy, w których stwierdzono występowanie gatunku

Arianta arbustorum alpicola

Ślimak zaroślowy. Maj. Góra Hugona. Świętochłowice.

Ślimak zaroślowy (Arianta arbustorum) – gatunek ślimaka płucodysznego z rodziny ślimakowatych (Helicidae), pospolity w wilgotnych lasach liściastych o gęstym podszycie. Jest szeroko rozprzestrzeniony w środkowej oraz północno-zachodniej Europie. W Polsce jest jednym z najpospolitszych ślimaków lądowych^[2]. Ukrywa się pod opadłymi liśćmi, kamieniami, powalonymi drzewami oraz gałęziami. Chętnie wędruje po wilgotnym podłożu i wtedy go najłatwiej znaleźć.

Muszle Arianta arbustorum

Muszla

Muszla bez dołka osiowego (podobnie jak u ślimaków z rodzaju Cepaea) z białą wargą i brzegiem otworu lekko wywiniętym na zewnątrz (przy wardze może to sprawiać wrażenie ukrytego dołka osiowego). Skorupka łatwo, nawet u żywych osobników, traci swą wierzchnią konchiolinową warstwę, przez co zwłaszcza szczyt muszli (najstarsza część) ma białawe ubytki a znalezione skorupki martwych ślimaków mogą być całkiem białe. Ogólnie skorupka brunatna z licznymi jaśniejszymi plamkami i prążkami (po obwodzie skrętu). Zwykle większa powierzchnia jaśniejsza występuje na ostatnim skręcie, na wysokości wargi. Na pierwszym i drugim skręcie łatwo zauważyć pojedynczy, ciemno brunatny pasek.

Szerokość skorupki 18–25 mm, a wysokość 15–27 mm.

Podgatunki

Arianta arbustorum alpicola
Arianta arbustorum arbustorum
Arianta arbustorum canigonensis
Arianta arbustorum picea
Arianta arbustorum pseudorudis
Arianta arbustorum repellini
Arianta arbustorum styriaca
Arianta arbustorum vareliensis

Zobacz też

mięczaki Polski

Przypisy

↑ Arianta arbustorum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
↑ Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 399. ISBN 978-83-88147-09-8.

Bibliografia

Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.
RafałR. Wąsowski RafałR., AleksanderA. Penkowski AleksanderA., Ślimaki i małże Polski, Warszawa: „Multico”, 2003, ISBN 83-7073-347-6, OCLC 749195338 .

[iucn-1] Arianta arbustorum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).

[FaunaT3-2] Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 399. ISBN 978-83-88147-09-8.

[1]

[2]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne