Ślina (dopływ Narwi)
Ślina we wsi Targonie Wielkie, w pobliżu ujścia | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | |
Rzeka | |
Długość | 39,26 km |
Powierzchnia zlewni | 359,5 km² |
Źródło | |
Miejsce | Mazury |
Wysokość | 146 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | |
Miejsce | na północ od Targoni Wielkich |
Wysokość | 102,7 m n.p.m.[1] |
Współrzędne | |
Ślina – rzeka, lewobrzeżny dopływ Narwi[2] o długości 39,26 km[3] i powierzchni zlewni 359,5 km².
Rzeka płynie w województwie podlaskim. Jej źródła znajdują się w miejscowości Mazury. Przepływa przez powiat wysokomazowiecki (gminy Wysokie Mazowieckie, Sokoły, Kobylin-Borzymy) i białostocki (gmina Zawady). Po wypłynięciu z Mazur płynie przez miejscowości, Bujny-Biszewo, [Nowa Ruś], Stara Ruś, Bruszewo, Jamiołki-Piotrowięta, Jamiołki-Godzieby, Leśniewo-Niedźwiedź, Kłoski-Młynowięta, Stypułki-Święchy, Kurzyny, Kobylin-Borzymy, Kobylin-Kruszewo, Milewo Zabielne, Zawady, Łopuchowo i Targonie Wielkie, gdzie uchodzi do Narwi w 270 km jej biegu. Zlewnia leży na terenie Wysoczyzny Wysokomazowieckiej. Na trasie swego biegu rzeka przecina drogę krajową nr 8, drogę krajową nr 64, drogę wojewódzką nr 678 i linię kolejową nr 36.
Ślina jest rzeką nizinną o spokojnym nurcie, płynącą płytką doliną. Szerokość koryta waha się od 1,5 m do 5 metrów, a głębokość od 0,3 m do 1 m. Dno na większości biegu rzeki jest piaszczysto–muliste, zdarzają się również partie żwirowo–kamieniste. Brzeg z rzadka porośnięty drzewami, w otoczeniu przeważają łąki i pastwiska. Rzeka zasilana jest głównie opadami atmosferycznymi oraz dopływami, w mniejszym stopniu wodami gruntowymi. Mała ilość opadów oraz niski poziom wód gruntowych sprawiają, że w górnym biegu przepływ rzeki jest tak mały, że jest ona ciekiem okresowym. Dopływem Śliny jest Rokietnica.
Ślina w dziejach mazowiecko-jaćwieskich
Przed osiedleniem się Mazowszan nad Śliną mieszkało jaćwieskie plemię Zlinów. Prawdopodobnie rzeka nazywała się także Zlina. Osadnicy mazurscy spolszczyli nazwę do postaci Slina, później również Szlina. Palatalizacja nagłoskowego sl- doprowadziła do współcześnie używanej nazwy Ślina[4]. Od wczesnego średniowiecza rzeka stanowiła umowną granicę między osadnictwem mazowieckim i napływającym ze wschodu osadnictwem, określonym później jako podlaskie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ślina na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-04].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. s. 289. [dostęp 2017-07-04].
- ↑ Ślina na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Moduł: Obszary dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-04].
- ↑ M. Biolik, Osadnictwo w dorzeczu górnej Narwi a nazwa rzeki Śliny [w:] Narew w dziejach i współczesności Mazowsza i Podlasia, Łomża 2004
Media użyte na tej stronie
Autor: Krzysztof Kundzicz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Widok na rzekę Ślinę z kładki w w pobliżu wsi Targonie Wielkie, gmina Zawady, podlaskie
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief ocation map of Podlaskie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.50 N
- S: 52.17 N
- W: 21.45 E
- E: 24.10 E