Śluza Osowa Góra
 Widok z głowy śluzy na zachód | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Droga wodna | |
| Lokalizacja | na 21,0 km |
| Dane techniczne | |
| Długość | 57,4 m |
| Szerokość | 9,6 m |
| Różnica poziomów | 3,55 m |
| Wrota | stalowe dwuskrzydłowe |
| Rodzaj napędu | ręczny |
Położenie na mapie Bydgoszczy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 | |
 53°08′48″N 17°52′49″E/53,146667 17,880278 | |
Śluza Osowa Góra – śluza na Kanale Bydgoskim w Bydgoszczy.
Stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych Kanału Bydgoskiego, zarządzaną przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu, Zarząd Zlewni Noteci w Bydgoszczy. Jest to śluza nr 6 drogi wodnej Wisła-Odra, która jest elementem międzynarodowej drogi wodnej E-70.
Lokalizacja
Śluza znajduje się na zachodnich rubieżach miasta Bydgoszczy, nieopodal drogi krajowej nr 10, na osiedlu Osowa Góra.
Historia
Śluzę wybudowano w latach 1773–1774. Jej pierwotna forma była drewniana. W latach 1840–1852 przebudowano ją do masywnej formy murowanej. Wymiary użytkowe komory wynosiły wówczas 44,5 × 9,75 m, światło wrót 5,3 m, a spadek 2,99 m[1]. Obecna śluza została oddana do użytku pod koniec sierpnia 1913 roku, kiedy dokonano przebudowy Kanału Bydgoskiego. W wyniku prowadzonych robót wykonano nowy dwukilometrowy odcinek kanału, zmodernizowano wszystkie śluzy i wybudowano dwie nowe. Oddana do użytku droga wodna umożliwiała spławianie 400-tonowych barek, pływających powszechnie na wodach śródlądowych Europy Zachodniej. W pobliżu śluzy (w km 22,88) funkcjonował „most Owczy” o szerokości przęsła 18 m i wysokości wody żeglownej 4,31 m. Zburzono go w marcu 1890 r., odbudowano w latach 1895–1896[2] i przebudowano w 1914 r.[1]
W 2005 r. śluzę Osowa Góra wraz z budynkiem towarzyszącym wpisano do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego[1].
Charakterystyka
Jest to pojedyncza śluza komorowa III klasy o napędzie ręcznym. Konstrukcja obiektu jest betonowa z okładziną ceglaną. Dno i progi są betonowe. Posiada zamknięcia górne w postaci wrót stalowych klapowych oraz dolne wrota wsporne, stalowe dwuskrzydłowe. Napęd śluzy jest elektryczny i awaryjny ręczny. Napełnianie wodą odbywa się poprzez galerie obiegowe usytuowane w głowach śluzy. Praktyczny czas śluzowania wynosi 25 minut.
Na zamknięciach śluzy znajdują się dwa przejścia technologiczne o szerokości 1,0 m i długości 9,6 m. Kładka na głowie górnej w czasie śluzowana chowa się pod wodę, natomiast kładka na głowie dolnej razem ze skrzydłami wrót rozchyla się na boki[1].
Most przy śluzie
Przy głowie dolnej śluzy znajduje się most drogowy służący dla ruchu lokalnego. Jego długość wynosi 10,2 m[3] (ze skrzydełkami – 25 m), a szerokość 6 m. Konstrukcja składa się z dwóch jednoprzęsłowych, stalowych dźwigarów nitowanych, stężonych ramą przestrzenną, na których oparto żelbetową płytę pomostu. Przeprawa mieści jezdnię z nawierzchnią granitową oraz dwu chodników o nawierzchni betonowo-ceglanej. Ceglane przyczółki mostu zespolone są z konstrukcją śluzy. Przestrzeń żeglugowa pod obiektem wynosi ok. 4 m[1].
Poziomy
Śluza umożliwia podniesienie jednostek o 3,55 m, od 54,80 do 58,35 m n.p.m.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.
- ↑ Roman Zamyślewski „Bydgoski Węzeł Wodny. Album map dla wodniaków”, Bydgoszcz 2012.
- ↑ Podawana jest też szerokość przęsła 9,6 m – zob. Roman Zamyślewski „Bydgoski Węzeł Wodny. Album map dla wodniaków”, Bydgoszcz 2012.
Bibliografia
- Badtke Marek: Kanał Bydgoski: Bydgoszcz, 2006.
- Bartowski Krzysztof: W 231. rocznicę Kanału Bydgoskiego (1774-2005). [w:] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 10. Bydgoszcz 2005.
- Winid Walenty: Kanał Bydgoski: Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Popierania Nauki, 1928.
- Woźniak-Hlebionek Agnieszka. Kanał bydgoski, Brda i Noteć w pruskich planach inwestycyjnych w latach 1773–1915. [w:] Kronika Bydgoska XXIII (2001). Bydgoszcz 2002.
- Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy
- O kanale bydgoskim na portalu Kanały.info. kanaly.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)].
Linki zewnętrzne
- RZGW w Poznaniu
- Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy
- Kanały.info. kanaly.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)].
- Zdjęcie śluzy l. 30. XX wieku
| cieki i akweny | |
|---|---|
| kanały historyczne | |
| wyspy | |
| śluzy czynne | |
| śluzy nieczynne zabytkowe | |
| śluzy nieistniejące | |
| jazy | |
| kaskady | |
| tamy | |
| mosty i kładki | |
| elektrownie wodne | |
| porty | |
| mariny | |
| obiekty sportowe | |
| tereny zieleni |
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa Bydgoszczy, Polska
(c) SANtosito, CC BY-SA 4.0
Location map of Kuyavian-Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.83 N
- S: 52.28 N
- W: 17.16 E
- E: 19.88 E
Ikona ze wzoru znaku informacyjnego umieszczonego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków w Polsce
Śluza Osowa Góra w Bydgoszczy
Śluza Osowa Góra w Bydgoszczy
Autor:
- Polska_hydrografia2.jpg: Aotearoa
- derivative work: Mareklug talk
Hydrographic map of Poland Author: Aotearoa, version desaturated and lightened by Mareklug
Shiny LightSteelBlue button/marker widget. Used to mark the location of something such as a tourist attraction.