Śnieżnik (roślina)

Śnieżnik
Ilustracja
Śnieżnik lśniący
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Podrodzina

Scilloideae

Rodzaj

śnieżnik

Nazwa systematyczna
Chionodoxa Boiss.
Diagn. Pl. Orient. ser. 1. 1(5): 61. Oct-Nov 1844[3]
Typ nomenklatoryczny

Chionodoxa luciliae[3]

Śnieżnik (Chionodoxa Boiss.) – rodzaj roślin cebulowych należący do rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Należy do niego 6 gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego[4]. Rośliny z tego rodzaju są włączane do rodzaju cebulica Scilla[5][6].

Śnieżnik lśniący

Morfologia

Łodyga
Niewielka, cienka, brązowa, dorasta do kilkunastu cm wysokości.
Liście
Długie, wąskie, rynienkowate, zielone, zwykle dwa, na przedwiośniu zewnętrzna część zabarwiona na brązowo.
Kwiaty
Zebrane w niewielkie grono liczące od 1 do kilku kwiatów. Okwiat sześciopłatkowy, gwiaździsty, o białym środku. Listki okwiatu lekko odchylają się do tyłu.
Owoce
Torebki zielone, z czasem zmieniają barwę na brązową, w środku kryje się kilka niewielkich, okrągłych, prawie czarnych nasion o średnicy 2–3 mm.
Organy podziemne
Drobna, okrągła i lekko spłaszczona cebulka z grubą warstwą suchej tuniki, jej kolor jest zależny od koloru kwiatów, roślina o srebrnej tunice ma kwiaty białe lub różowe, natomiast te o fioletowej okrywie kwitną na niebiesko.

Systematyka

Rodzaj blisko spokrewniony z cebulicą (Scilla), od której zaliczane tu rośliny różnią się połączonymi u nasady listkami okwiatu. Dowodem na pokrewieństwo jest częste powstawanie mieszańców międzyrodzajowych z cebulicą dwulistną nazywanych ×Chionoscilla allenii Nicholson. W niektórych ujęciach systematycznych rodzaj Chionodoxa włączany jest do rodzaju Scilla[4].

Pozycja rodzaju według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG III z 2009)

Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd szparagowce (Asparagales), rodzina szparagowate (Asparagaceae), podrodzina Scilloideae Burnett[2].

Pozycja rodzaju w systemie Reveala (1993–1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht., rząd amarylkowce (Amaryllidales Bromhead), rodzina hiacyntowate (Hyacinthaceae Batsch), rodzaj śnieżnik (Chionodoxa Boiss.)[7].

Gatunki (wybór)
  • śnieżnik lśniący (Chionodoxa luciliae Boiss.) – posiada do 10 kwiatów osadzonych na rdzawobrązowej, cienkiej łodyżce, płatki białe u nasady, niebieskie na końcach. Do odmian należą:
    • 'Alba' – kwiaty białe
    • 'Pink Giant' – kwiaty różowe
  • śnieżnik olbrzymi (Chionodoxa gigantea Whittall) – dorasta do 25 cm, kwiaty niebieskie o 4 cm średnicy.
  • śnieżnik sardeński (Chionodoxa sardensis Barr. et Sudg) – wielkością i kształtem nie różni się od śnieżnika lśniącego, jednak jego kwiaty są całe niebieskie o małym białym oczku.

Zastosowanie

Kilka gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne.

Uprawa

Wymagania
Stanowisko słoneczne i cieniste (słabiej rośnie i kwitnie w cieniu). Gleba wilgotna, szczególnie wiosną i jesienią, latem wskazane jest, by była sucha. Preferują ziemię żyzną, wzbogaconą próchnicą, na glebach piaszczystych oraz ciężkich źle rosną i słabo kwitną.
Rozmnażanie
Rośliny należy sadzić we wrześniu lub październiku, na głębokości 4–5 cm. Przed sadzeniem warto przekopać ziemię na głębokość 10 cm i wymieszać ją z nawozem (najlepiej w granulkach, gdyż rośliny cebulowe nie znoszą świeżego obornika). Śnieżniki rozsiewają się po całym ogrodzie (nasiona roznoszą mrówki). Rozmnażają się także za pomocą cebulek przybyszowych, które można rozsadzać.
Pielęgnacja
Przed nadejściem przymrozków przykrywa się miejsce z posadzonymi śnieżnikami kilkucentymetrową warstwą kory lub opadłych liści. Pierwsze pędy ukazują się w połowie marca, a kwiaty na początku kwietnia. Przed kwitnieniem warto rozrzucić wokół roślin trochę nawozu dla wzmocnienia kondycji, która zostanie mocno nadwerężona podczas tworzenia owoców i nasion.

Szkodniki

Głównym zagrożeniem są nicienie i pędraki, które potrafią całkowicie zniszczyć cebulkę. Duże spustoszenia powoduje także kret, który ryjąc korytarze niszczy kępy. Części nadziemne mogą zostać zaatakowane przez ślimaki, mszyce bądź mączliki. Roślina jest stosunkowo odporna na zalanie, jednak zbyt długo stojąca woda spowoduje, że cebulka w końcu zgnije.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-09-24] (ang.).
  3. a b Chionodoxa (ang.). W: Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. [dostęp 2010-10-11].
  4. a b J. McNeill: Chionodoxa (ang.). W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2010-10-11].
  5. David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 194. ISBN 978-1-107-11502-6.
  6. Chionodoxa Boiss.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-03-05].
  7. Crescent Bloom: Chionodoxa (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2010-10-11].

Media użyte na tej stronie

Chionodoxa-luciliae-close.JPG
Autor: Sten Porse, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Chionodoxa luciliae: close-up on flowers.
Chionodoxa luciliae.jpg
Autor: Bouba z francuskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Chionodoxa luciliae, 22 mars 2003, Jardin des Plantes, Paris