Śnieżny Szczyt

Śnieżny Szczyt
Snehový štít
Ilustracja
Śnieżny Szczyt od wschodniej strony
Państwo Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Wysokość2465 m n.p.m.
Pierwsze wejście16 lub 17 lipca 1902 r.
Karol Englisch i Johann Hunsdorfer (senior)
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Śnieżny Szczyt”
Ziemia49°12′08,5″N 20°11′11,1″E/49,202361 20,186417
Śnieżny Szczyt widoczny z Doliny Pięciu Stawów Spiskich
Śnieżny Szczyt widoczny z Łomnicy (po prawej, w dolnej części)

Śnieżny Szczyt (słow. Snehový štít, niem. Schneespitze, węg. Hó-csúcs, 2465[1] lub 2467[2] m n.p.m.) – zwornikowy wierzchołek w głównej grani Tatr Wysokich, w ich słowackiej części. Znajduje się na północny wschód od masywu Lodowego Szczytu, oddzielony od Lodowego Zwornika Wyżnią Lodową Przełęczą (Vyšné Ľadové sedlo). Z drugiej strony Śnieżny Szczyt graniczy z Niżnim Baranim Zwornikiem (Nižná Barania strážnica) w masywie Baranich Rogów (Baranie rohy), oddzielony jest od niego Śnieżną Przełęczą (Ľadové sedlo)[1].

Śnieżny Szczyt góruje nad dwiema dolinami: Doliną Pięciu Stawów Spiskich i Doliną Czarną Jaworową (dokładniej nad jej górnymi piętrami: Śnieżnym Bańdziochem i Doliną Śnieżną). Ma on charakterystyczny kształt rogu opadającego pionową ścianą w kierunku Wyżniej Lodowej Przełęczy. W stronę Śnieżnej Przełęczy grań obniża się stopniowo, a wyróżnia się w niej następujące formacje:

W kierunku północno-zachodnim odchodzi od jego masywu Śnieżna Grań. Jej początek stanowi Śnieżny Zwornik. W grani tej znajdują się następujące obiekty (od Śnieżnego Zwornika na północ):

Nazewnictwo

Do 1902 r. Śnieżny Szczyt pozostawał bezimienny. Po zdobyciu wierzchołka Karol Englisch nazwał go z niemiecka Hängende Schnee-Spitze, następnie w 1904 r. Janusz Chmielowski upowszechnił polską nazwę Śnieżny Szczyt (kalka nazwy niemieckiej)[5]. Turyści często nazywają Śnieżny Szczyt Lodowym Koniem, myląc go z turnią o tej nazwie, która jest o wiele mniejsza i trudno dostrzegalna z daleka[6].

Historia

Pierwsze wejścia:

  • Karol Englisch i Johann Hunsdorfer (senior), 16 lub 17 lipca 1902 r. – letnie,
  • Klara Hensch i László Ziemann, przed 31 marca 1934 r. – zimowe[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
  2. ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 67–76.
  3. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Główna grań od zachodu na wschód. [dostęp 2013-07-25].
  4. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Pn. boczna grań Śnieżnego Zwornika (Śnieżna Grań). [dostęp 2013-07-25].
  5. ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  6. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 76. ISBN 83-01-13184-5.
Główna grań Tatr Wysokich

Media użyte na tej stronie

U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Sniezny Szczyt.jpg
Autor: Rafik k, Licencja: CC BY-SA 4.0
Śnieżny Szczyt i Wyżnia Lodowa Przełęcz nad Doliną Śnieżną
Śnieżny Szczyt z Łomnicy.JPG
Autor: Jarorox, Licencja: CC BY-SA 3.0
Widok z Łomnicy na masyw Lodowego Szczytu i Śnieżny Szczyt
Dolina Pieciu Stawow Spiskich, Sniezny Szczyt podpisany.jpg
Autor: Krzysztof Dudzik, Licencja: CC BY 3.0
Śnieżny Szczyt i Śnieżna Przełęcz