Śnieguliczka
| ||
Owoce śnieguliczki białej | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | astropodobne | |
Rząd | szczeciowce | |
Rodzina | przewiertniowate | |
Rodzaj | śnieguliczka | |
Nazwa systematyczna | ||
Symphoricarpos Duhamel Traité Arbres Arbust. 2: 295. 1755 | ||
Typ nomenklatoryczny | ||
Symphoricarpos orbiculatus Moench[3] |
Śnieguliczka (Symphoricarpos Duhamel) – rodzaj krzewów z rodziny przewiertniowatych. Należy do niego około 17 gatunków[4][5]. Niemal wszystkie pochodzą z Ameryki Północnej, jeden tylko i to rzadki gatunek (S. sinensis) pochodzi z Chin[4] (rośnie w zachodniej części prowincji Hubei)[6]. Rośliny te występują w lasach i zaroślach, zwłaszcza na terenach skalistych[6]. W Polsce jako zadomowiony antropofit występuje śnieguliczka biała, kilka innych gatunków jest uprawianych (zwłaszcza śnieguliczka koralowa i śnieguliczka Chenaulta)[7]. Rośliny te uprawiane są głównie ze względu na trwałe owoce[6].
Morfologia
- Pokrój
- Krzewy o sezonowym ulistnieniu[4][5]. Pędy prosto wznoszące się lub płożące, osiągające do 3 m wysokości. Rośliny często o charakterystycznym zapachu[6].
- Liście
- Naprzeciwległe[6], pojedyncze, o kształcie od eliptycznego do okrągłego[4], zwykle całobrzegie[5], czasem z kilkoma klapami lub ząbkami[6]. Blaszka osadzona na krótkim ogonku, przylistków brak[5].
- Kwiaty
- Drobne, zebrane po kilka w krótkie kłosy na końcach bocznych pędów lub pojedynczo w kątach górnych liści[5][6]. Kielich składa się z 4 lub 5 działek zrośniętych u nasady. Korona kwiatu składa się z 4 lub 5 płatków zrośniętych dzwoneczkowato lub lejkowato, białych lub różowych, często od wewnątrz owłosionych[6][5]. 4 lub 5 pręcików schowanych jest w rurce korony, czasem nieco z niej wystają. Zalążnia jest dolna, czterokomorowa, przy czym w dwóch komorach znajdują się pojedyncze, zalążki, a w pozostałych znajdują się liczne zalążki, ale płonne. Słupek pojedynczy z główkowatym znamieniem.
- Owoce
- Pestkowce podobne do jagód. Utrzymują się na pędach długo przez zimę[4]. Są kuliste, jajowate do elipsoidalnych. Mają barwę białą, różową lub czarno-purpurową. Zawierają dwie jajowate pestki[6][5].
Systematyka
- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Rodzaj z rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae, stanowiącej grupę siostrzaną dla piżmaczkowatych w obrębie rzędu szczeciowców Dipsacales w grupie euasterids II wchodzącej w skład kladu astrowych (asterids) należącego do dwuliściennych właściwych (eudicots)[2].
- Pozycja w systemie Reveala (1993-1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa dereniowe (Cornidae Frohne & U. Jensen ex Reveal, nadrząd Dipsacanae Takht., rząd szczeciowce Dumort., rodzina przewiertniowate (Caprifoliaceae Juss.), podrodzina Loniceroideae Kostel., podplemię Symphoricarpinae Koehne, rodzaj śnieguliczka (Symphoricarpos Duhamel)[8].
- Wykaz gatunków[9]
- Symphoricarpos acutus (A. Gray) Dieck
- Symphoricarpos albus (L.) S.F.Blake – śnieguliczka biała
- Symphoricarpos ×chenaultii Rehder – śnieguliczka Chenaulta
- Symphoricarpos ×doorenbosii Krüssm. – śnieguliczka Doorenbosa
- Symphoricarpos guadalupensis Correll
- Symphoricarpos guatemalensis J.K. Williams
- Symphoricarpos hesperius G.N. Jones
- Symphoricarpos longiflorus A. Gray
- Symphoricarpos microphyllus (Humb. & Bonpl. ex Schult.) Kunth – śnieguliczka drobnolistna
- Symphoricarpos mollis Nutt.
- Symphoricarpos occidentalis Hook.
- Symphoricarpos orbiculatus Moench – śnieguliczka koralowa
- Symphoricarpos oreophilus A. Gray
- Symphoricarpos palmeri G.N. Jones
- Symphoricarpos parishii Rydb.
- Symphoricarpos rotundifolius A. Gray
- Symphoricarpos sinensis Rehder
- Symphoricarpos vaccinioides Rydb.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-09-02] (ang.).
- ↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-03-22].
- ↑ a b c d e Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ a b c d e f g Symphoricarpos Duhamel du Monceau. W: Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2018-09-02].
- ↑ a b c d e f g h i Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Volume I. London: Macmillan, 2002, s. 445. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Symphoricarpos (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-03-22].
- ↑ Symphoricarpos. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2018-09-02].
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Wsiegmund (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
Symphoricarpos albus
- Description: Common snowberry, Symphoricarpos albus, foliage and berries
- Viewpoint location: Boardwalk about 150 m south of the Brown Barns, Nisqually National Wildlife Refuge, Washington
- Lat/Long: 47.0766°N, 122.7122°W (WGS84/NAD83) USGS Nisqually Quad [1]
- Viewpoint elevation: 10'
- View direction: Down
- Date and time: 2005.10.21 11:58:38 PDT
- Camera: Canon PowerShot S110
- Photographer: Walter Siegmund