Śniot

Śniot – stosowana w bartnictwie duża dębowa deska z dwoma otworami na dole i na górze, którą zawieszano na tzw. kluczach – dwóch hakowato zakończonych kołkach zamocowanych nad i pod barcią. Przeznaczeniem śniota było zabezpieczenie barci przed szkodnikami, np. dzięciołami lub działaniem niekorzystnych czynników atmosferycznych.

W czasie pracy przy pszczołach śniot odwieszano na specjalny kołek zwany hwozdownią. W zimie w celu ocieplenia barci pod śniot wkładano jedlinę lub inne zabezpieczenie przed zimnem określane jako ogacenie[1]. Pod śniotem, bezpośrednio w otworze barci umieszczano płaszkę, która miała zabezpieczyć barć przed działaniem czynników atmosferycznych.

Przypisy

  1. ↑ Blank-Weissberg 1937 ↓, s. 18–20.

Bibliografia

  • Stefan Blank-Weissberg: Barcie i kłody w Polsce. Warszawa: Polskie Towarzystwo Zootechniczne, 1937.
  • Andrzej Keczyński. Ślady bartnictwa. „Matecznik Białowieski 3/2008”. 


Bartnictwo
Prawo
Technika