Śpiewak (czasopismo)

Śpiewak
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 II Rzeczpospolita

Pierwszy numer

1908

Ostatni numer

1924

OCLC

1036412931

Śpiewak – polski miesięcznik śpiewaczy ukazujący się w Poznaniu w latach 1908–1924 (z przerwą w okresie I wojny światowej – 1914-1918)[1].

Historia

Czasopismo ukazywało się od 1908, a jego wydawcą był Związek Kół Śpiewackich Polskich na Wielkie Księstwo Poznańskie. Założycielami byli Mieczysław Fibak i Kazimierz Barwicki[2]. Publikowało fachowe artykuły na temat śpiewu, dyrygentury i kierowania zespołami śpiewaczymi. Podejmowało też tematykę śpiewu chóralnego jako czynnika wychowawczego, czy umacniającego kulturę narodową. W piśmie zamieszczano sprawozdania z różnego rodzaju zebrań, zjazdów, koncertów, jubileuszy i innych, co przynosiło wyczerpujący obraz życia kół związku. Załączano też bezpłatny dodatek nutowy z łatwymi do wykonania utworami dla różnych kategorii chórów. Część artykułów dotyczyło zasad śpiewu, emisji głosu, techniki dyrygowania, nauczania śpiewu wielogłosowego, organizacji kół śpiewaczych i zarządzania nimi[3].

Miesięcznik pełnił ważną rolę integrującą środowisko śpiewacze w zaborze pruskim. Docierał również do polskich zrzeszeń chóralnych w Europie i Stanach Zjednoczonych. Pismo dysponowało odrębną rubryką opisującą działalność kół śpiewaczych poza granicami Wielkiego Księstwa Poznańskiego[3].

Większość artykułów nie była podpisywana nazwiskami, a jedynie pseudonimami, np. Śpiewak, A-dur, B-moll, C-dur, Bakałarz, czy Przyjaciel pieśni. Wiadomo, że z czasopismem współpracowywali i podpisywali swoje teksty: Kazimierz Barwicki, Bolesław Dembiński, Piotr Maszyński, Henryk Opieński, Józef Surzyński i inni. W dodatku nutowym drukowano m.in. utwory takich twórców, jak: Bolesław Dembiński, Jan Gall, Wacław Gieburowski, Karol Kurpiński, Piotr Maszyński, Adam Münchheimer, Stanisław Moniuszko, Zygmunt Noskowski, Feliks Nowowiejski i Felicjan Szopski[4].

Nazwa

Od 1911 podtytuł czasopisma brzmiał: Miesięcznik literacko-muzyczny. Organ Związku Kół Śpiewackich, a od numeru 7 w 1911: Miesięcznik literacko-muzyczny. Organ Kół Śpiewackich w Rzeszy Niemieckiej. Od 1913 nastąpiła zmiana na Miesięcznik literacko-muzyczny. Organ Kół Śpiewackich i Towarzystw Organistów w obrębie Rzeszy Niemieckiej. Od 1919 podtytuł miał brzmienie: Organ Związku Kół Śpiewackich w Poznańskiem[2].

Przypisy

  1. ↑ Mirosława Stempniewicz, „PRZEGLĄD MUZYCZNY” 1925-1931 (Do historii polskich czasopism muzycznych), Zeszyty Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Biblioteka 2/38/1962, s. 113.
  2. ↑ a b Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, Śpiewak: miesięcznik literacko-muzyczny.
  3. ↑ a b Stanisław Szajek, Powstanie Związku Kół Śpiewackich Polskich na Wielkie Księstwo Poznańskie, w: red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892–1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990, s. 92–93.
  4. ↑ Stanisław Szajek, Powstanie czasopisma Życie Śpiewacze, w: red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892–1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990, s. 223–224.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).