Świątynia Egipska w Warszawie
 nr rej. 13/4 z 1.07.1965 | |
 Świątynia Egipska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | Łazienki Królewskie |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | Jakub Kubicki (?) |
| Rozpoczęcie budowy | 1819 |
| Ukończenie budowy | 1822 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′54,758″N 21°01′53,423″E/52,215211 21,031506 | |
Świątynia Egipska – klasycystyczna budowla znajdująca się w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Jest przykładem egiptyzacji projektów architektonicznych w pierwszej połowie XIX stulecia.
Opis
Po roku 1819 rozpoczęto prace nad urządzaniem nowego ogrodu na tyłach pałacu Belwederskiego. Był on zakomponowany w stylu romantycznym. W południowej części tego ogrodu, na wale będącym pozostałością dawnych okopów Lubomirskiego usytuowano pawilon zwany Świątynią Egipską. Górą, czyli dachem budowli, biegł most na drodze pomiędzy rogatką Belwederską a Drogą Chińską.
Budowla powstała prawdopodobnie około 1822 roku, a za jej autora uważa się Jakuba Kubickiego. W latach dwudziestych XIX wieku pełnił on funkcję Intendenta Generalnego Budynków Królewskich i w tym czasie projektował i odnawiał wiele budynków, dlatego też jemu przede wszystkim przypisuje się autorstwo Świątyni. Nie wyklucza się jednak, że zaprojektować ją mógł jeden z trzech wymienionych architektów: Hilary Szpilowski, Aleksander d`Alfonce lub Piotr Aigner[1].
Elewacja północna ma kształt świątyni egipskiej. Jej część środkowa wysunięta do przodu o ukośnie pochylonych ścianach, zawiera pomieszczenie otwarte na zewnątrz czterema kolumnami lotosowymi. Początkowo kolumny te były drewniane, podczas remontu w roku 1936 zastąpiono je betonowymi. Niżej ustawione są popiersia lwów wyrzucających wodę z pysków. W cofniętych bocznych partiach znajdują się drzwi prowadzące do wnętrza. Na architekturze Egiptu wyraźnie wzorowane są stelokształtne nisze i gzyms w kształcie wiązki trzcin. Zestaw dopełnia prostopadłościenny sarkofag wykonany z kamienia. Na szczycie budynku ustawiony był wysoki obelisk pokryty hieroglifami. Był on bardzo dobrze widoczny z okien pałacu. Obecnie nad świątynią góruje jego rekonstrukcja. Główny element budynku stanowiła figarnia – cieplarnia z drzewkami figowymi. Była ona położona w części południowej, która nie przetrwała do naszych czasów. Zachował się jedynie, ulokowany nad stawem, północny fragment większej całości.
W pobliżu budynku znajduje się popiersie Aleksandra Kamińskiego. Upamiętnienie powstało w czasie, kiedy obiekt był wykorzystywany przez Muzeum Harcerstwa (2005–2010)[2].
Przypisy
Bibliografia
- Adam Dylewski: Warszawa Przewodnik Ilustrowany. ISBN 83-7304-623-2, str. 121. Pascal, 2006.
- Marek Kwiatkowski: Łazienki. str. 9. PWN, 1972.
- Marek Kwiatkowski: Łazienki i Belweder. ISBN 83-213-3064-9. Arkady, 1986.
- Marek Kwiatkowski: Wielka Księga Łazienek. ISBN 83-7255-684-9. Prószyński i S-ka, 2000.
- Władysław Tatarkiewicz: Łazienki Warszawskie. Arkady, 1957.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Świątynia Egipska w Łazienkach Królewskich.