Świątynia Harmonii i Pokoju

Yonghegong 雍和宫
Ilustracja
Pawilon Wanfu w świątyni Yonghegong
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Pekin

Wyznanie

buddyzm tybetański

Historia
Data budowy

1694

Data poświęcenia

1744

Dane świątyni
Stan obecny

czynna

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Yonghegong 雍和宫”
Ziemia39°56′49″N 116°24′40″E/39,946944 116,411111
Strona internetowa

Świątynia Harmonii i Pokoju, świątynia Lamy[1] (chiń. upr. 雍和宫; pinyin Yōnghégōng; dosł. „Pałac Pokoju i Harmonii”) – klasztor buddyjski szkoły gelug, znajdujący się w Pekinie. Jeden z największych i najważniejszych klasztorów buddyzmu tybetańskiego na świecie[2].

Historia

Wybudowany w 1694 roku przez cesarza Kangxi jako rezydencja jego czwartego syna, przyszłego cesarza Yongzhenga. Po wstąpieniu Yongzhenga na tron w 1722 roku budynek został podzielony i w jednej z jego części zainstalowano klasztor buddyjski. Nieco później część pałacowa spłonęła; w 1725 część świątynną nazwano Yonghegong, a w 1744 kompleks został oficjalnie ogłoszony klasztorem[3].

Od 1949 roku uznawany za chroniony zabytek historyczny, gruntownie odrestaurowany po 1979 roku. Dzięki działaniom premiera Zhou Enlaia budynek klasztoru przetrwał nienaruszony czasy rewolucji kulturalnej i w 1981 roku został ponownie otwarty[2].

Architektura

Budynek łączy w sobie elementy architektury chińskiej i tybetańskiej, częściowo także mongolskiej[2]. Ze względu na swoją pierwotną funkcję odróżnia się od innych klasztorów buddyjskich, przypominając bardziej pałac. Zajmuje powierzchnię 66,400 metrów kwadratowych. Ściany są koloru czerwonego, zaś dachy pokryto żółtymi płytkami[4]. Po osi północ-południe, świątynia ma 480 m, a po wschód-zachód - 120m[3].

Yonghegong składa się z pięciu hal, poprzedzonych dziedzińcami[4]. Są to kolejno: Pawilon Niebiańskich Królów, Pawilon Harmonii i Pokoju, Pawilon Nieskończonych Łask, Pawilon Koła Dharmy oraz Pawilon Wiecznej Szczęśliwości.

Wewnątrz świątyni zachowało się wiele cennych mebli i posągów, z których największym jest znajdujący się w Pawilonie Wiecznej Szczęśliwości posąg Buddy Maitrei o wysokości 18 metrów, wyrzeźbiony z jednego pnia sandałowca o łącznej długości 26 m (część wkopana jest w ziemię)[3].

Przypisy

  1. ↑ Zmiany wprowadzone na 96. posiedzeniu Komisji (1 lutego 2017 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2017-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-27)].
  2. ↑ a b c YongHeGong Lama Temple (ang.). kinabaloo.com. [dostęp 2010-02-14].
  3. ↑ a b c The Yonghegong Lamasery. W: Pin Liao, Tianxing Wang: Ancient Temples in Beijing. Beijing: China Esperanto Press, 1995, s. 150-163. ISBN 7-5052-0118-2.
  4. ↑ a b Lama Temple (ang.). beijingtrip.com. [dostęp 2010-02-14].

Bibliografia

  • Chiny. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2001, s. 153, seria: Praktyczny Przewodnik.

Media użyte na tej stronie

China edcp location map.svg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of China.

EquiDistantConicProjection : Central parallel :

  • N: 36.0° N

Central meridian :

  • E: 104.0° E

Standard parallels:

  • 1: 30.0° N
  • 2: 42.0° N

Latitudes on the central meridian :

  • top: 57.0° E
  • center: 37° 29′ N
  • bottom: 17.96° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Pavillon des dix mille bonheurs.jpg
Autor: Shakti, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Temple des lamas de Pékin : Pavillon des mille bonheurs / Yonghe Temple in Beijing : Pavilion of Ten Thousand Happinesses