Świątynia Jietai

Świątynia Jietai w Pekinie

Państwo	Chiny
Miejscowość	Pekin
Wyznanie	buddyzm
Historia
Data budowy	622
Położenie na mapie Chin Świątynia Jietai w Pekinie
39°52′07,56″N 116°04′47,74″E/39,868767 116,079928

Świątynia Jietai (戒台寺, pinyin: Jiètāi Sì) – świątynia buddyjska znajdująca się 35 kilometrów na zachód od centrum Pekinu^[1], na stoku wzgórza Ma’an, około 8 kilometrów na południowy zachód od świątyni Tanzhe^[2].

Świątynię zbudowano w 622 roku^[1] i nadano jej nazwę Huiju^[3]. W czasach dynastii Liao mnich imieniem Fajun odnowił świątynię^[3] i wzniósł w niej ołtarz, przy którym wyświęcano nowych buddyjskich duchownych. Od ołtarza tego pochodzi obecna nazwa świątyni^[1]. Wykonany z marmuru, trzypoziomowy, ma 5 metrów wysokości i jest ozdobiony ponad setką posągów^[4]. Usytuowany jest w północno-zachodniej części świątyni. Koło ołtarza stoi mająca 3,4 m wysokości rzeźba Siakjamuniego, naprzeciwko której umieszczono jedenaście drewnianych krzeseł i ołtarz wykonany z drzewa różanego, przyozdobiony smokami, wykorzystywany podczas święceń^[3]. Obok ołtarza znajduje się także główny pawilon świątyni – pawilon Mahawiry^[1]. Na południe od niego znajduje się dziedziniec z dwiema pagodami; jedna pochodzi z czasów dynastii Liao, druga z czasów dynastii Yuan^[1]. Oprócz głównych budynków w świątyni mieszczą się kamienne filary z buddyjskimi inskrypcjami^[3].

Zbudowana na wzniesieniu i otoczona warownym czerwonym murem świątynia swoim wyglądem przypomina górską twierdzę^[4]. Teren świątyni podzielony jest na kilka dziedzińców, porośniętych sosnami i cyprysami^[2]. Wiele drzew liczy sobie kilkaset lat; do najsłynniejszych należą m.in. Drzewo Dziewięciu Smoków z gałęziami przypominającymi smoki wzbijające się w niebo^[4], Sosna Leżącego Smoka, Sosna Iśwary oraz Sosna Obejmująca Wieżę^[3].

Przypisy