Świątynia Słońca w Pekinie

Potrójna brama z zachodniej strony ołtarza

Świątynia Słońca (chin. upr. 日坛, chin. trad. 日壇, pinyin Rìtán) – dawny kompleks świątynny znajdujący się w centrum Pekinu, w dzielnicy Chaoyang.

Została zbudowana w 1530, w 9. roku panowania cesarza Jiajinga^[1]. Do upadku monarchii w 1911 roku stanowiła miejsce w którym cesarze składali ofiary bogu Słońca^[2]. Następnie przez kilkadziesiąt lat budowla niszczała, a jej wyposażenie było systematycznie rozkradane^[2]. W 1951 roku rząd Chińskiej Republiki Ludowej podjął decyzję o renowacji kompleksu i przekształceniu go w publiczny park^[1]; oficjalne otwarcie nastąpiło w 1956 roku^[3].

Park ma kształt kwadratu^[4] i obejmuje powierzchnię 206 200 m²^[3]. Z dawnej zabudowy zachowały się lub zostały zrekonstruowane dwie bramy (północna i południowa), Ołtarz Słońca, oraz kilka pawilonów^[5]. Ołtarz ma formę wzniesionej z białego kamienia kwadratowej platformy, zwróconej w kierunku zachodnim. Jej powierzchnia ma kolor czerwony, symbolizujący słońce^[3]. Ołtarz otoczony jest okrągłym murem. Od zachodniej strony wiedzie w jego kierunku rytualna droga, zwieńczona potrójną bramą. Pojedyncze bramy znajdują się także z północnej, południowej i wschodniej strony ołtarza^[5].

Na północny zachód od ołtarza wznosi się wybudowany na planie kwadratu pałac Jufu, składający się z trzech dziedzińców. W pałacu tym cesarz wypoczywał i przebierał się przed złożeniem ofiary^[3]. Przy północnej bramie parku znajdują się trzy pawilony, w których przygotowywano ofiary^[3].

W parku rosną 44 zabytkowe drzewa^[5], w tym liczący 1100 lat cyprys^[3]. W jego południowo-zachodniej części znajduje się także jeziorko o powierzchni 4700 m², otoczone zabytkowymi pawilonami^[3]. Wśród historycznej architektury parku znajdują się również współczesne elementy: place zabaw dla dzieci, bary i restauracje, a także minigolf^[4].

Przypisy

Zobacz też

• Świątynia Nieba
• Świątynia Księżyca
• Świątynia Ziemi