Święta Klotylda
| błagowiernyja (święta władczyni)[a] | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 470 Lyon |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 545 Tours |
| Czczona przez | Kościół katolicki Cerkiew prawosławną |
| Wspomnienie | 3 czerwca[b] |
| królowa Franków | |
| Okres | od 492 do 511 |
|---|---|
| Jako żona | Chlodwiga I |
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | Chilperyk II |
| Mąż | Chlodwig I |
| Dzieci | Ingomer, Chlotar I, Childebert I, Chlodomer, Klotylda |
Klotylda, Chrodechilda, cs. Błagowiernaja carica Kłotilda, (ur. ok. 470 roku w Lyonie, zm. 3 czerwca 545 w Tours) – święta katolicka i prawosławna.
Żywot świętej
Życiorys św. Klotyldy spisano w X wieku na podstawie zapisków św. Grzegorza z Tours. Była córką Chilperyka II – brata i współregenta króla Burgundów Gundobada.
W 483 roku król Franków salickich z dynastii Merowingów Chlodwig I wysłał do Burgundii poselstwo w sprawie ewentualnego małżeństwa z Klotyldą do którego doszło w 492 roku (mimo że Chlodwig miał już syna z nieprawego łoża – Teuderyka I). Taki krok władcy Franków można tłumaczyć chęcią pozyskania sojuszników przeciwko Wizygotom.
Urodziła mu czterech synów i córkę:
- Ingomera (zm. w dzieciństwie)
- Chlodomera (zm. w 525 r.)
- Childeberta
- Chlotara
- Klotyldę
Dzieci zostały ochrzczone, a mąż przyjął chrzest z rąk św. Remigiusza. Po śmierci Chlodwiga przeniosła się do Tours i tam zmarła, a pochowana została w Paryżu.
Kult
Relikwie św. Klotyldy, królowej były przechowywane i obnoszone w procesjach aż do rewolucji francuskiej. Do dziś znajdują się one w kościele Saint-Leu w Paryżu.
W ikonografii święta odziana jest w królewskie szaty i koronę. W dłoniach trzyma zwój pisma.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 3 czerwca, natomiast w Cerkwi prawosławnej 3/16 czerwca[d], tj. 16 czerwca według kalendarza gregoriańskiego.
Zobacz też
- kult świętych
- modlitwa za pośrednictwem świętego
- Klotylda - inne postaci noszące to imię
Uwagi
- ↑ kategorie i tytuły świętych prawosławnych
- ↑ liturgia katolicka oraz prawosławna według kalendarza juliańskiego
- ↑ prawosławna liturgia według kalendarza gregoriańskiego
- ↑ podwójne datowanie
Bibliografia
- Gustav Faber – Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 499/500. ISBN 83-7097-464-3.
Źródła internetowe
- św. Klotylda, królowa na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
Media użyte na tej stronie
Vitrail néogothique dans l'église Saint-Martin de Florac; Sainte Clothilde.