Święta Kordula
| ||
| dziewica męczennica | ||
 Witraż ze św. Kordulą w kościele św. Kuniberta w Kolonii | ||
| Data i miejsce śmierci | ok. 304 lub 451 Kolonia (Niemcy) | |
| Czczona przez | Kościół katolicki | |
| Wspomnienie | 22 października | |
| Patronka | kobiet niezamężnych i poszukujących męża | |
| Szczególne miejsca kultu | Kolonia[1] | |
Święta Kordula (zm. w 304 lub 451 w Kolonii)[1] – męczennica chrześcijańska, dziewica i święta Kościoła katolickiego.
Żywot świętej
Według późnego żywota, Kordula miała być jedną z dziesięciu dziewic i towarzyszek-służek[a][b] rzymsko-brytyjskiej księżniczki św. Urszuli[2], która na prośbę swojego ojca, króla Donauta z Kornwalii, wyruszyła w podróż do swojego przyszłego męża, pogańskiego królewicza Conana Meriadoca z Armorici w Bretanii (według innego źródła – Eteriusza)[3]. Służki miały własne tysiączne orszaki oraz własne statki. W czasie podróży tajemniczy sztorm zniósł je do galijskiego portu nad Renem. Urszula wraz z towarzyszkami, poza Kordulą, została zamordowana przez Hunów w Kolonii, gdy odrzuciła zaloty Attyli[4].
Korduli udało się uciec i ukryć na jakimś statku, czym ocaliła swoje życie. Dręczona jednak wyrzutami sumienia następnego dnia oddała się dobrowolnie w ręce Hunów. Do kalendarzy kolońskich wpisano ją dopiero w XII stuleciu, zapewne pod wpływem hagiograficznego utworu, przypisywanego arcybiskupowi Geronowi (zm. 976)[2].
Kult
Jej wspomnienie liturgiczne obchodzono w Kościele katolickim 22 października. Nowe Martyrologium Rzymskie pomija kult Korduli milczeniem[c].
Jest patronką kobiet niezamężnych i poszukujących męża.
Szczątki św. Korduli zostały umieszczone w 1278 roku przez Alberta Wielkiego w kościele św. Jana w Kolonii, a po jego sekularyzacji trafiły do Königswinter i Rimini. Wiele innych kościołów szczyci się posiadaniem części szkieletu lub czaszki świętej. Bogaty relikwiarz znajduje się w Osnabrück[1].
Relikwiarz ze szczątkami św. Korduli znajdował się dawniej w katedrze kamieńskiej. Wykonany około 1000 roku w Skandynawii, miał kształt owalnej szkatuły. Na drewniany korpus nasadzone były 22 kościane plakietki z motywami zoomorficznymi. Pod koniec II wojny światowej relikwiarz został ukryty wraz z resztą skarbca katedralnego w dobrach hrabiego von Flemming w Benicach, zaginął podczas ewakuacji w marcu 1945 roku[5]. Obecnie w katedrze kamieńskiej znajduje się kopia relikwiarza, ufundowana przez byłych niemieckich mieszkańców miasta[6].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Mowa o 11 dziewicach-męczennicach razem ze św. Urszulą, stąd 11 płomieni w herbie Kolonii.
- ↑ Tradycja mówi o jedenastu tysiącach dziewic; wynika to prawdopodobnie z pomyłki w tłumaczeniu łacińskiego skrótu XI M V, gdzie M tłumaczone było jako milia (tysiące), a nie martyres (męczennice), jak być powinno (za ang. Catholic Encyclopedia, "St. Ursula and the Eleven Thousand Virgins").
- ↑ Za bollandystami
Przypisy
- ↑ a b c Cordula (niem.). Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2014-02-18].
- ↑ a b Święta Kordula. Deon.pl. [dostęp 2014-02-18].
- ↑ Urszula i tow., męczennice.. Deon.pl. [dostęp 2014-02-18].
- ↑ Michel Rouche: Attyla i Hunowie. Ekspansja barbarzyńskich nomadów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 242. ISBN 978-83-01-16821-6.
- ↑ Monika Kuhnke. Relikwiarz św. Korduli. „Cenne, Bezcenne/Utracone”. 1/1998. [dostęp 2014-02-18].
- ↑ Skarbiec katedry kamieńskiej. Strona katedry w Kamieniu Pomorskim. [dostęp 2014-02-18].
Linki zewnętrzne
- Ökumenisches Heiligenlexikon: Ursula von Köln und 11.000 Gefährtinnen (niem.)
Media użyte na tej stronie
Autor: GFreihalter, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bleiglasfenster (linkes unteres Apsisfenster) in der katholischen Pfarrkirche St. Kunibert in Köln, Darstellung: hl. Cordula (siehe Werner Schäfke: Kölns romanische Kirchen: Architektur, Kunst, Geschichte, Emons, Köln 2004, S. 115ff., ISBN 3897053217)