Świętosław Suronja
| ||||
| ||||
król Chorwacji | ||||
Okres | od 997 do 1000 | |||
Poprzednik | Stefan Držislav | |||
Następca | Gojsław | |||
Dane biograficzne | ||||
Dynastia | Trpimirowicze | |||
Data urodzenia | ? | |||
Data śmierci | po 1026 | |||
Ojciec | Stefan Držislav | |||
Matka | nieznana z imienia | |||
Żona | nieznana z imienia | |||
Dzieci | Stefan |
Świętosław Suronja (zm. po 1026 roku[1]) – król Chorwacji w latach 997–1000 z dynastii Trpimirowiczów. Syn Stefana Držislava, brat Krzesimira i Gojsława.
Panowanie
Świętosław objął tron jako najstarszy syn Stefana Držislava w 997 roku. Początek jego panowania był burzliwy, gdyż momencie objęcia tronu terytorium Królestwa Chorwacji ograniczało się do Dalmacji i Hercegowiny, a w obliczu rosnącej w siłę Wenecji położenie Chorwacji stało się niezwykle trudne. Na dodatek bracia Świętosława rozpoczęli rozmowy z władcą państwa bułgarskiego, które miały doprowadzić do zbrojnej interwencji Bułgarii na tereny Królestwa Chorwacji i ostatecznie do obalenia dotychczasowego chorwackiego króla[2]. Rozgorzała wojna domowa pomiędzy siłami wiernymi królowi oraz buntownikami pod wodzą Gojsława i Krzesimira[1]. Car Bułgarii Samuel Komitopul, niechętny wobec sojuszu bizantyńsko-chorwackiego, przystał na propozycję braci Świętosława i w 998 roku zaatakował Królestwo Chorwacji. Wojska bułgarskie w szybkim czasie zajęły większą część państwa Świętosława.
Kolejny cios przyszedł ze strony miast dalmackich niezadowolonych z poczynań Świętosława, który wysłał swoje oddziały w celu łupienia miast w Dalmacji. Jesienią 999 roku wysłano poselstwo do doży Piotra II Orseolo proszące o pomoc. Będąc świadomym niestabilnej sytuacji w regionie, Świętosław posłał swego syna Stefana jako zakładnika na dwór wenecki[2]. Nadzieje Świętosława na uspokojenie nastrojów w Dalmacji było iluzoryczne, gdyż w 1000 roku doża wenecki przystał na prośbę dalmackich miast i rozpoczął tam kampanię wojenną. W szybkim czasie podbił większość jej terytoriów[3].
W tym samym roku Świętosław został ostatecznie pokonany przez swych braci i abdykował[4].
Wygnanie
W 1000 roku po abdykacji Świętosław udał się na wygnanie do Wenecji. W 1026 roku uciekł ze swym synem Stefanem do Węgier[1]. Władzę w Chorwacji przejęli zwycięzcy Gojsław i Krzesimir, którzy współrządzili Chorwacją. W wyniku wyniszczającej wojny domowej Chorwacja była osłabiona, a konflikty z Wenecją pomimo abdykacji Świętosłąwa trwały nadal[5]. Nieznana jest data śmierci króla Świętosława, zatem należy przyjąć, iż zmarł po 1026 roku na wygnaniu[1].
Przydomek
Świętosław miał przydomek „Suronja”[6], co miało nawiązywać do jego wyglądu i charakteru, gdyż dosłowne tłumaczenie przydomku brzmi ciemny (w odniesieniu do karnacji), bądź chłodny (w odniesieniu do charakteru). Niektórzy historycy twierdzą, iż przydomek ten należał tak naprawdę do jego brata i jednocześnie jednego z królów chorwackich, Krzesimira III[3].
Przypisy
- ↑ a b c d I. Voje, Nemirni Balkan, Ljubljana, 1994, s. 57-58 (sl.)
- ↑ a b N. Klaić, Povijest Hrvata u srednjem vijeku, Zagreb, 1990, s. 92 (chor.)
- ↑ a b F. Šišić, Povijest Hrvata u vrijeme narodnih vladara, Zagrzeb, 1990, s. 474-475 ISBN 86-401-0080-2 (chor.)
- ↑ I. Goldstein, Hrvaška zgodovina, Ljubljana, 2008, s. 39 (sl.)
- ↑ A. Babić, Zgodovina narodov Jugoslavije, Ljubljana, 1953, s. 190 (sl.)
- ↑ Oryginalna pisownia imienia i przydomku władcy w języku chorwackim brzmi Svetoslav Suronja.
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Roke~commonswiki, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Schematic Map of Europe in 998 AD
Coat of Arms of the Kingdom of Croatia (unofficial)