Świadkowie Jehowy w Czarnogórze

Świadkowie Jehowy w Czarnogórze
Państwo

 Czarnogóra

Liczebność
(2021)

333

% ludności kraju
(2021)

0,04%

Liczba zborów
(2021)

7

Rozpoczęcie działalności

po roku 1925

Geographylogo.svg
Zbory Świadków Jehowy w Czarnogórze[1]

Świadkowie Jehowy w Czarnogórze – społeczność wyznaniowa w Czarnogórze, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 333 głosicieli, należących do 7 zborów[2][3][a]. W 2021 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 908 osób[2]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Belgradzie w Serbii[4][5]. Biuro Krajowe mieści się w Podgoricy[6].

Historia

Królestwo Jugosławii

Działalność na terenie Królestwa Jugosławii zapoczątkowano w latach 20. XX wieku. W następnym dziesięcioleciu szeregi Świadków Jehowy na terenie Jugosławii zasilili współwyznawcy z Niemiec, którzy na skutek zaciekłych prześladowań opuścili swoją ojczyznę[7]. W okresie tym w Czarnogórze głosił Alfred Tuček[8]. Wyświetlano film Dramat stworzenia[9].

W roku 1941 na wyznawców spadły ostre prześladowania, a po II wojnie światowej niektórzy zostali umieszczeni w komunistycznych więzieniach (do roku 1952)[7].

9 września 1953 roku społeczność Świadków Jehowy w Jugosławii została uznana prawnie[7].

W 1967 roku w kongresie pod hasłem „Dzieło czynienia uczniów” w Klagenfurcie uczestniczyło 889 głosicieli z terenu całej Jugosławii[10]. W 1968 roku kolejny kongres pod hasłem „Dobra nowina dla wszystkich narodów” dla Świadków Jehowy z Jugosławii odbył się w Villach[10], a w 1969 roku pod hasłem „Pokój na ziemi” – w Norymberdze[11]. Austriackie Biuro Oddziału umacnianiało współwyznawców pod względem organizacyjnym[12].

Teren Czarnogóry

Dzięki działalności pionierów z innych części Jugosławii około roku 1980 zaczęto organizować zebrania w Podgoricy, na terenie dzisiejszej Czarnogóry[13].

Od 16 do 18 sierpnia 1991 roku w Zagrzebiu, odbył się pierwszy w Jugosławii kongres międzynarodowy pod hasłem „Lud miłujący wolność Bożą”, na którym obecnych było 14 684 osób – wyznawcy z całego kraju i delegaci z 15 państw[7][14].

Federalna Republika Jugosławii

W okresie istnienia Federalnej Republiki Jugosławii (w latach 1992–2003) na jej terenie liczba głosicieli Świadków Jehowy wzrosła z około 2000 w roku 1992 do około 4000 w latach 1999–2002[b][15].

Teren Czarnogóry

Przed 1992 działała grupa Świadków w Herceg Novi; później powstała tam Sala Królestwa, z której w 2008 roku korzystał zbór liczący 25 głosicieli[16].

W 1996 roku zbór w Nikšiciu rozpoczął budowę Sali Królestwa. Jednak do jej wstrzymania doprowadził miejscowy pop, który wraz z grupą około 200 ludzi, uzbrojonych w broń palną, wdarł się na plac budowy, po czym ludzie ci zaczęli rozbierać wznoszony budynek. Policja nie podjęła interwencji. W 2000 roku znaleziono inne pomieszczenie na chrześcijańskie zebrania, jednak budynek ten został podpalony, a odbudowany dopiero w roku 2001[17].

W Podgoricy niewielka grupa głosicieli spotykała się na początku lat 90. Po roku 1997 otwarto Salę Królestwa dla dwóch zborów wraz z pomieszczeniem mieszkalnym dla pionierów specjalnych, a także zadaszony parking, gdzie odbywają się kongresy dla wyznawców z całego kraju[18].

Serbia i Czarnogóra

Przez cały okres istnienia federacji Serbii i Czarnogóry (w latach 2003–2006) działalność kaznodziejską na jej terenie prowadziło około 3900–4000 głosicieli[15].

Czarnogóra

Po proklamowaniu niepodległości przez Czarnogórę (3 czerwca 2006) Świadkowie Jehowy na terenie tego kraju nadal działali pod nadzorem Komitetu Kraju w Belgradzie w Serbii, jednak począwszy od roku służbowego 2007 sprawozdania z ich działalności publikowane są osobno dla każdego z tych krajów. 25 kwietnia 2020 roku Mark Sanderson, członek Ciała Kierowniczego ogłosił w nagranym wcześniej przemówieniu wydanie zrewidowanego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku chorwackim (oraz serbskim). W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebranie w trybie wideokonferencji. W Czarnogórze, Bośni i Hercegowinie, Chorwacji oraz Serbii uczestniczyło w nim łącznie 12 705 osób[19].

W maju 2016 roku na terenie Czarnogóry działało 6 zborów w 5 miejscowościach: Podgorica (2 zbory), Nikšić, Bjeliši (w pobliżu Baru), Tivat i Herceg Novi. Zebrania zborowe odbywają się w języku czarnogórskim i rosyjskim[1].

Sytuacja prawna

W Czarnogórze nie ma religii państwowej. Wspólnoty religijne są – zgodnie z konstytucją – oddzielone od państwa, wolne i równouprawnione w wykonywaniu działalności religijnej[20].

Świadkowie Jehowy działają w Czarnogórze jako jedna z wielu zarejestrowanych wspólnot religijnych[20].

Statystyki

Liczba głosicieli (w tym pionierów)

Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[15]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[c] (liczby nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu, od 2017 r. tylko pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)

Uwagi

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  2. Wyniki z działalności w Federalnej Republice Jugosławii podawane były pod skróconą nazwą kraju: Jugosławia.
  3. Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy

  1. a b Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2016-05-26].
  2. a b Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  3. Czarnogóra – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-03].
  4. Watchtower, Biuro Oddziału w Serbii, jw.org [dostęp 2013-12-16].
  5. Kontakt. Czarnogóra, jw.org [dostęp 2021-06-13].
  6. Kontakty, jw.org [dostęp 2021-06-13].
  7. a b c d Powody do radości na Bałkanach, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 października 2002, s. 19–21, ISSN 1234-1150.
  8. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 151.
  9. Watch Tower Bible and Tract Society, „Dramat stworzenia” — niezapomniana produkcja, jw.org, 29 listopada 2022.
  10. a b Watchtower, Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1989, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1989, s. 144 (ang.).
  11. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 183, 184.
  12. Watchtower, Gerrit Lösch: Zachowywanie jedności w czasie zakazu, jw.org, 4 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-18].
  13. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 186.
  14. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 190, 241, 242.
  15. a b c
  16. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 242.
  17. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 243-246.
  18. Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 242, 243.
  19. Watchtower, Wydanie zrewidowanego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w językach chorwackim i serbskim, jw.org, 29 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-29].
  20. a b United States Department of State, Bureau of Democracy, Human Rights and Labor, International Religious Freedom Report for 2011: Montenegro, state.gov, 13 września 2011 (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie