Świadkowie Jehowy w Islandii

Świadkowie Jehowy w Islandii
Państwo

 Islandia

Liczebność
(2021)

396

% ludności kraju
(2021)

0,1%

Liczba zborów
(2021)

7

Rozpoczęcie działalności

1929

Geographylogo.svg
Miejscowości w Islandii, w których działają zbory Świadków Jehowy (stan w roku 2017)[1]

Świadkowie Jehowy w Islandii – społeczność wyznaniowa w Islandii, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 396 głosicieli, należących do 7 zborów[2]. W 2021 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrały się 793 osoby[3][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje skandynawskie Biuro Oddziału z siedzibą w duńskim Holbæk[4].

Historia

Początki

1 czerwca 1929 roku do Reykjaviku przybył ze Stanów Zjednoczonych 40-letni Georg Fjölnir Lindal, który w ten sposób stał się pierwszym głosicielem w Islandii. Do końca października G.F. Lindal rozpowszechnił 800 egzemplarzy książki „Harfa Boża” w języku islandzkim. Do 1936 roku Georg F. Lindal udostępnił w Islandii około 26–27 tys. książek[5].

25 marca 1947 roku do Islandii przybyło dwóch misjonarzy – absolwentów Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. Kolejni misjonarze przybyli rok później. Do 1950 roku misjonarze rozpowszechnili ponad 16 000 publikacji biblijnych. W stolicy utworzyli też mały zbór[6].

W 1951 roku odbyło się pierwsze islandzkie zgromadzenie Świadków Jehowy z udziałem 55 osób. Rok później w czerwcu, małżeństwo pionierów Oliver i Sally Macdonald zaczęło głosić na północy kraju, głównie w Akureyri. Tam jednak napotykali ostry sprzeciw ze strony wyznania Braci plymuckich, którym przewodził brytyjski konsul. W 1953 roku Georg F. Lindal po wielu latach służby kaznodziejskiej wyjechał do Kanady[7].

W 1956 roku siedmiu Islandczyków zostało Świadkami Jehowy. Rok później na wyspę przybyli nowi współwyznawcy z Danii, Szwecji i Niemiec. W czerwcu 1958 roku Islandię odwiedził amerykański nadzorca strefy (przedstawiciel Biura Głównego Świadków Jehowy) – Filip Hoffmann. Wygłosił on przemówienie do 38 osób. Od tamtego roku zgromadzenia odbywają się co roku. W tym samym roku 5 delegatów wyjechało na europejskie kongresy pod hasłem „Wola Boża”[8].

Od 1 stycznia 1960 roku zaczęła się ukazywać islandzka edycja „Strażnicy”. W ciągu tego roku 41 głosicieli rozpowszechniło 26 479 egz. tego czasopisma. W latach 1961–1969 islandzkie delegacje były obecne na kongresach w Europie. W 1969 roku na kongres pod hasłem „Pokój na ziemi” wyjechało do Kopenhagi 110 islandzkich Świadków Jehowy (80 procent działających głosicieli). Była to największa grupa delegatów z Islandii uczestniczących w kongresie międzynarodowym[9].

W 1965 roku powstał zbór w Keflavíku (obecne Reykjanesbær). W 1968 roku do Islandii przyjechał Nathan H. Knorr, członek Ciała Kierowniczego[10].

Rejestracja prawna

1 stycznia 1969 roku otwarto Biura Oddziału. Świadkowie Jehowy zostali prawnie uznani i zarejestrowani w Ministerstwie Sprawiedliwości i Spraw Wyznaniowych. W maju 1970 roku Islandię odwiedził Milton G. Henschel. W 1975 roku oddano do użytku nowe powiększone Biuro Oddziału. W 1983 roku w Islandii działało 146 Świadków Jehowy.

W roku 1987 w Akureyri wybudowano nową Salę Królestwa i dom misjonarski. W realizacji tej inwestycji brało udział również 60 wolontariuszy z Finlandii i Szwecji. Rok później w Selfoss i w Reyðarfjörður powstały niewielkie zbory. W 1992 roku utworzono islandzki Komitet Łączności ze Szpitalami. W czerwcu 1995 roku w Keflavík i w Selfoss wybudowano pierwsze Sale Królestwa w Islandii wzniesione metodą szybkościową, budowa trwała zaledwie cztery dni[11].

W 2001 roku urządzono wystawę dotyczącą prześladowań Świadków Jehowy w hitlerowskich Niemczech. Wystawę w trzech miejscach obejrzało 3896 osób, wyświetlano też islandzką wersję językową filmu Niezłomni w obliczu prześladowań – Świadkowie Jehowy a hitleryzm. W Akranes powstał zbór. W 2010 roku w Islandii działało 362 Świadków Jehowy w 6 zborach. Rok później powstały dwa kolejne zbory. W 2012 roku w Islandii działało 377 głosicieli. Nadzór nad działalnością miejscowych wyznawców przejęło duńskie Biuro Oddziału[4].

Delegacje z Islandii brały udział w kongresach specjalnych, w 2012 roku („Strzeż swego serca!”) w Göteborgu, w roku 2013 („Słowo Boże jest prawdą!”) w Kopenhadze, w 2015 roku („Naśladujmy Jezusa!”) w Sztokholmie w Szwecji, w 2016 roku („Lojalnie trwajmy przy Jehowie!”) w holenderskim Utrechcie oraz w Nuuk na Grenlandii.

19 lipca 2019 roku na kongresie międzynarodowym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Kopenhadze w Danii ogłoszono wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku islandzkim. W kongresie uczestniczyło 341 delegatów z Islandii[12][13].

Zebrania zborowe odbywają się w języku islandzkim, angielskim, hiszpańskim, litewskim, perskim i polskim. Kongresy regionalne i zgromadzenia obwodowe odbywają się w języku islandzkim i angielskim[1]. Biuro Tłumaczeń na j. islandzki znajduje się w Reykjaviku[14].

Zbór polskojęzyczny

Zbór polskojęzyczny w Reykjavíku, liczący w 2017 roku ponad 40 głosicieli, którzy prowadzą z osobami zainteresowanymi przeszło 20 bezpłatnych studiów biblijnych[15]. Przy zborze działa również grupa litewskojęzyczna. Zbór należy do obwodu polskojęzycznego: EU Polish 5A. W latach 2011–2016 zbór był grupą polskojęzyczną przy zborze angielskojęzycznym[1].

Uwagi

  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

  1. ↑ a b c Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-10].
  2. ↑ Islandia – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2021, jw.org.
  4. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2013, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 13.
  5. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 201–214.
  6. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 215–220.
  7. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 221.
  8. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 222, 224, 226.
  9. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 225, 226.
  10. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 244.
  11. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2005 ↓, s. 244, 245.
  12. ↑ Watchtower, Wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w języku islandzkim, jw.org, 19 lipca 2019 [dostęp 2019-07-25].
  13. ↑ Watchtower, Kongresy międzynarodowe pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!”, jw.org, 8 września 2018 [dostęp 2019-09-28].
  14. ↑ Watchtower, The Scandinavia Branch Office of Jehovah’s Witnesses, 2019 (ang.).
  15. ↑ Watchtower, JW Broadcasting – lipiec 2017 ''(od 60 min.)'', jw.org [dostęp 2017-07-03].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Świadkowie Jehowy w Europie

Media użyte na tej stronie