Świadkowie Jehowy w San Marino

Świadkowie Jehowy w San Marino
Państwo

 San Marino

Liczebność
(2021)

195

% ludności kraju
(2021)

ok. 0,6%

Liczba zborów
(2021)

2

Rozpoczęcie działalności

1958

Mapa konturowa San Marino, w centrum znajduje się punkt z opisem „Borgo Maggiore”
Geographylogo.svg
Położenie Sali Królestwa w San Marino[1]

Świadkowie Jehowy w San Marino – społeczność wyznaniowa w San Marino, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 195 głosicieli, należących do 2 zborów[2] (San Marino Serravalle i San Marino Città[1]). Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zebrało się 419 osób[3][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje włoskie Biuro Oddziału w Rzymie.

Historia

W roku 1958 do San Marino przybyli Świadkowie Jehowy z Włoch, aby prowadzić regularną działalność kaznodziejską.

W roku 1972 grupa wyznawców przekształciła się w zbór; w San Marino otwarto Salę Królestwa. Władze wyraziły również zgodę na zorganizowanie pierwszego zgromadzenia obwodowego na terenie San Marino w budynku rządowym Kursaal. Uczestniczyło w nim 1749 osób, z których 35 ochrzczono[4].

W 1974 w kraju działało 35 głosicieli. Drugi zbór powstał w roku 1987. W roku 2010 w San Marino zanotowano najwyższą liczbę – 215 głosicieli.

Sytuacja prawna

Konstytucja i inne akty prawne San Marino zapewniają obywatelom wolność religijną. Zabroniona jest dyskryminacja z powodów religijnych[b]. Podatnicy mogą wyznaczyć, na którą z głównych organizacji religijnych przeznaczą 0,3% płaconego przez siebie podatku dochodowego. Jedną z tych organizacji religijnych są Świadkowie Jehowy[5][6].

Statystyki

Liczba głosicieli (w tym pionierów)

Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[7]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[c] (liczby nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; od 2017 roku tylko pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych).

Uwagi

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 roku do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  2. W pewnych elementach życia społecznego da się jednak zauważyć wpływ dominującego wyznania – Kościoła rzymskokatolickiego. Dotyczy to obecności wizerunków religijnych w miejscach publicznych i np. żądanie składania przysięgi na chrześcijańskiej Ewangelii przez parlamentarzystów, co zostało zaskarżone do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W tej ostatniej sprawie Trybunał stwierdził naruszenie art. 9 Europejskiej konwencji praw człowieka, dotyczącego wolności myśli, sumienia i wyznania – zob. Grand Chamber judgment Buscarini and Others v. San Marino 18.02.99..
  3. Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy

  1. a b Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2016-09-05].
  2. San Marino – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-06].
  3. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-01-06].
  4. Bible Education in One of the World’s Smallest Republics, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 listopada 1980, s. 26 (ang.).
  5. United States Department of State. Bureau of Democracy, Human Rights, Labor, International Religious Freedom Report 2008 – San Marino, www.state.gov, 19 września 2008 (ang.).
  6. World Missions Atlas Project, MISSIONARY ATLAS PROJECT. EUROPE San Marino SNAPSHOTS, worldmap.org, s. 11 (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie