Świadkowie Jehowy w Senegalu

Świadkowie Jehowy w Senegalu
Państwo

 Senegal

Liczebność
(2021)

1444

% ludności kraju
(2021)

0,008%

Liczba zborów
(2021)

33

Rozpoczęcie działalności

1930

Mapa konturowa Senegalu, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cape Almadies”
Geographylogo.svg
Położenie Biura Oddziału i Sali Zgromadzeń w Cape Almadies.

Świadkowie Jehowy w Senegalu – społeczność wyznaniowa w Senegalu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 1444 głosicieli, należących do 33 zborów[a]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zebrało się 3837 osób[1][2][b]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy oraz Świadków Jehowy w Gambii, Gwinei Bissau, Mali i Mauretanii[c] koordynuje Biuro Oddziału w Cape Almadies[3][4].

Historia

Początki

Początek działalności wyznania w tym kraju datuje się na rok 1930, kiedy to okresowo przebywało tu dwóch francuskich współwyznawców. W roku 1951 przez pół roku przebywali tu zawodowo inni zagraniczni wyznawcy, m.in. z Francji[5].

Dwa lata później do Senegalu został wysłany pionier specjalny. W tym samym roku głosicielem został pracujący w Senegalu portugalski fryzjer. W roku 1954 istniały trzy grupy składające się łącznie z 20 osób zainteresowanych. 15 maja 1954 roku sześć osób zostało ochrzczonych, a pod koniec roku przybyli tu pierwsi misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead. W grudniu następnego roku kraj odwiedził Milton G. Henschel. W Dakarze powstał – pierwszy w Senegalu – 18-osobowy zbór. W lutym 1959 roku w Senegalu przebywał z wizytą Nathan H. Knorr, a w 1963 roku ponownie M.G. Henschel. Od tego roku przyjechało ponad 60 dalszych misjonarzy z 14 krajów. Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku wielu głosicieli z Francji opuściło Senegal. W czerwcu 1960 roku przybyła kolejna para pionierów z Francji – małżeństwo o nazwisku Krawczyk.

Rozwój działalności

W roku 1964 działalność Świadków Jehowy w Senegalu została prawnie zarejestrowana. 1 września 1965 roku w stolicy otwarto Biuro Oddziału dla miejscowych wyznawców oraz dla głosicieli w krajach ościennych[4]. Rok później przekroczono liczbę 100, w roku 1969 – 160, w roku 1987 – 500, a w roku 2005 tysiąca głosicieli.

W grudniu 1970 roku w stolicy odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Ludzie dobrej woli” z udziałem 140 zagranicznych delegatów ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. W dniach od 5 do 9 grudnia 1973 roku w Dakarze odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, a w dniach od 6 do 10 grudnia 1978 roku kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”. W roku 1999 otwarto nowe Biuro Oddziału i Salę Zgromadzeń w Cape Almadies, na przedmieściach stolicy.

W 2008 roku zanotowano liczbę 1094 głosicieli. W marcu 2011 przybyli kolejni misjonarze. W latach 2011–2012 miejscowi Świadkowie Jehowy zorganizowali pomoc humanitarną dla współwyznawców w Mali, którzy zostali poszkodowani przez suszę[6]. W roku 2014 osiągnięto liczbę 1204 głosicieli. W latach 2015–2017 zorganizowano trzy specjalne kampanie ewangelizacyjne, w których uczestniczyli również zagraniczni głosiciele[7]. W styczniu 2020 roku z wizytą do Senegalu przybył członek Ciała Kierowniczego David H. Splane[8]. 7 kwietnia 2020 roku w związku z pandemią COVID-19 program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa nadały stacje radiowe i telewizyjne[9].

Zebrania zborowe odbywają się w języku francuskim, angielskim, kreolskim Gwinei Bissau, serer i wolof.

Senegalskie Biuro Oddziału nadzoruje tłumaczenie literatury biblijnej na osiem języków, które są używane w czterech krajach[3].

Uwagi

  1. ↑ Zbory i grupy języka wolof działają również w Belgii, we Francji, w Hiszpanii i we Włoszech.
  2. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 roku do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje (jest też transmitowany przez stacje radiowe i telewizyjne). Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  3. ↑ Świadkowie Jehowy w Mauretanii – wspólnota religijna Świadków Jehowy w Mauretanii, której działalność nadzoruje senegalskie Biuro Oddziału. W roku 1966 dwie kobiety z Francji będące głosicielami rozpoczęły działalność kaznodziejską w tym kraju. Przebywały tam do maja 1967 roku, kiedy to zakończył się kontrakt zawodowy ich mężów. W następnym roku do stolicy przyjechało dwóch głosicieli, którzy kontynuowali działalność kaznodziejską. W 1967 roku głosicielem został mieszkaniec miasta Rosso. W roku 1971 na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrały się 22 osoby. Działalność w tym kraju nie jest zalegalizowana i prowadzona jest nieoficjalnie, z tego powodu szczegółowa liczebność członków wyznania nie jest podawana do wiadomości publicznej. Rząd nie przyznał im legalizacji, ale w ograniczonym zakresie pozwala na istnienie tego wyznania oraz na korzystanie z Sal Królestwa, które zostały wybudowane na przełomie XX/XXI wieku w ramach programu ich budowy w krajach uboższych. Obecnie sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, gdzie działalność Świadków Jehowy jest ograniczona prawnie lub zakazana (Źródła: 1979 Yearbook of Jehovah's Witnesses, s. 247, 248; 1968 Yearbook of Jehovah's Witnesses, s. 235; Building Kingdom Halls Advances True Worship (jw.org).).

Przypisy

  1. ↑ Senegal – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-06].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-02-06].
  3. ↑ a b Watchtower, Biuro Oddziału w Senegalu, jw.org [dostęp 2013-12-13].
  4. ↑ a b Dążenie do wolności w Senegalu, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 15 sierpnia 1991, s. 8–12.
  5. ↑ 1979 Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Watchtower, 1979, s. 232–235 (ang.).
  6. ↑ Watchtower, Miłość w działaniu po kataklizmie, jw.org [dostęp 2014-08-10].
  7. ↑ Osiągnięcia organizacji — rezultaty specjalnych kampanii głoszenia, jw.org, 1 marca 2018 [dostęp 2021-04-21].
  8. ↑ Watchtower, Zakończenie nauki przez 149 klasę Szkoły Gilead — Za kulisami, jw.org, 21 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-23].
  9. ↑ Watchtower, Pamiątka w 2020 roku — Afryka. Program Pamiątki w telewizji i radiu, jw.org, 16 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-22].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Świadkowie Jehowy w Afryce

Media użyte na tej stronie

Flag of Senegal.svg
Flag of Senegal