Świadkowie Jehowy w Szwajcarii

Świadkowie Jehowy w Szwajcarii
Państwo

 Szwajcaria

Liczebność
(2021)

19 530

% ludności kraju
(2021)

0,22%

Liczba zborów
(2021)

263

Rozpoczęcie działalności

1891

Geographylogo.svg
Biuro Krajowe

Świadkowie Jehowy w Szwajcarii – społeczność wyznaniowa w Szwajcarii, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 19 530 głosicieli, należących do 263 zborów[1][a]. W 2021 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 34 607 osób[2][b]. Od 2012 roku działalność miejscowych głosicieli koordynuje Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Selters w Niemczech[3]. Biuro Krajowe mieści się w Thun.

Historia

Początki

W 1914 roku rozpoczęto wyświetlanie Fotodramy stworzenia we wszystkich szwajcarskich miastach

W 1891 roku w trakcie podróży do Europy i na Bliski Wschód Berno w Szwajcarii odwiedził Charles Taze Russell. W roku 1901 do kraju powrócił ze Stanów Zjednoczonych Szwajcar Adolf Weber, który rozpoczął tłumaczenie na język francuski publikacji Towarzystwa Strażnica i podjął działalność kaznodziejską we Francji, Belgii i północnych Włoszech. W 1903 roku otwarto Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica w Yverdon. W 1905 roku E. Bente, objął wakat dyrektora w warszawskiej fabryce koronek i zaczął prowadzić działalność kaznodziejską w Polsce. W roku 1910 w trakcie europejskiej podróży C.T. Russell w Bernie przemawiał do grupy współwyznawców z Francji i Niemiec, a następnie w Zurychu do grona współwyznawców z Niemiec i Szwajcarii[4].

W roku 1912 Charles Taze Russel upoważnił Alexandre F.L. Freytaga do sprawowania nadzoru nad działalnością Badaczy Pisma Świętego we Francji i w Belgii poprzez Biuro Oddziału w Genewie. Z tego upoważnienia wydawał również francuską edycję „Strażnicy” tłumaczoną z języka angielskiego oraz tomy „Wykładów Pisma Świętego”. Nadużywając posiadane uprawnienia, Freytag zaczął drukować literaturę, w której przedstawiał własne poglądy, za co został usunięty ze stanowiska nadzorcy oddziału. Odrzucił on literaturę Towarzystwa Strażnica i założył własne zbory. Towarzystwo Strażnica rozwiązało biuro w Genewie i utworzyło nowe w Bernie kierowane przez Ernsta Zaugga, a podlegające pod biuro w Niemczech[5][6].

W 1914 roku rozpoczęto wyświetlanie „Fotodramy stworzenia” we wszystkich szwajcarskich miastach. W Bernie obejrzało ją jednorazowo 12 000 widzów.

W roku 1920 z wizytą w Szwajcarii przebywał Joseph Franklin Rutherford, utworzył w Szwajcarii Środkowoeuropejskie Biuro Towarzystwa Strażnica[7][8]. W 1925 roku otwarto Dom Biblijny, który rozpoczął drukowanie pół miliona książek i milion broszur rocznie w 16 językach. W kwietniu tego samego roku otwarto nowe Biuro Oddziału w Thun. 11 listopada 1927 roku Federalny Sąd Najwyższy Szwajcarii uznał legalność działalności kaznodziejskiej i rozpowszechniania publikacji Towarzystwa Strażnica[9].

W 1930 roku z wizytą w Szwajcarii przebywał Joseph Franklin Rutherford. Trzy lata później szwajcarskie Biuro Oddziału przejęło nadzór nad działalnością w Niemczech z powodu delegalizacji Świadków Jehowy przez Hitlera[10]. W 1931 roku Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Bernie w Szwajcarii opracowali dla innych krajów podobne programy do filmu Dramat stworzenia. Wraz ze zmieniającą się sytuacja w Europie, w tym filmie uwzględniano bieżące wydarzenia. Kiedy rodzina Świadków Jehowy o nazwisku Denz przemyciła z Niemiec do Szwajcarii raporty o prześladowaniu Świadków Jehowy, te informacje znalazły się w tym filmie. Pokazano w nim również informację, że duchowni poparli partię nazistowską. Kiedy rozpoczęły się prześladowania Świadków Jehowy z powodu ich neutralności, również ukazano to w projekcji. W ostatnim sprawozdaniu tuż przed wybuchem II wojny światowej, w Szwajcarii odbyło się 20 projekcji tego filmu, które obejrzało 19 tysięcy widzów[11]. W 1934 roku rozpoczęto pomoc humanitarną dla prześladowanych niemieckich współwyznawców[c][8]. W dniach od 7 do 9 września 1934 roku kongres w Bazylei poświęcony sytuacji w Niemczech. W tym samym roku rozpoczęto także na szeroką skalę działalność kaznodziejską za pomocą gramofonów. Zorganizowano również szkółki niedzielne dla dzieci Świadków Jehowy, które były w tym okresie masowo usuwane ze szkół.

W dniach od 4 do 7 września 1936 roku w Lucernie odbył się kongres międzynarodowy. Kongres ten zwrócił uwagę władz na represje i prześladowania, jakim są poddawani Świadkowie Jehowy w Gdańsku[12][13]. W kongresie udział wzięło 3500 delegatów z 17 krajów. Szwajcarię ponownie odwiedził J.F. Rutherford; w Steffisburgu koło Thun otwarto Farmę Towarzystwa. Zorganizowano kongres międzynarodowy z udziałem 10 tysięcy obecnych. W roku 1937 żołnierze skonfiskowali literaturę Świadków Jehowy, a trzy lata później skonfiskowano ją również w Biurze Oddziału, które zamknięto; wówczas rozpoczęto działalność w podziemiu. We wrześniu 1942 roku w Zurychu zorganizowano kongres pod hasłem „Nowy świat”, w którym uczestniczyło 2300 osób.

W 1944 Biuro Oddziału otwarto ponownie.

Powojenny rozwój działalności

W 1945 w Bernie przemawiał Nathan H. Knorr[14]. W okresie II wojny światowej liczba głosicieli wzrosła dwukrotnie. Po wojnie w działalności kaznodziejskiej uczestniczyło 1462 głosicieli. Rok później zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców z Niemiec[15][8].

W 1947 roku kraj ponownie odwiedził Nathan H. Knorr. W kongresie pod hasłem „Rozrost wszystkich narodów”, który się odbył w dniach od 23 do 26 maja 1947 roku w Zurychu, uczestniczył Nathan H. Knorr, F. Franz, H. Covington i M. Henschel. Liczba obecnych wyniosła 1540 osób. Przybyli delegaci z Anglii, Francji, Holandii, Luksemburga, Niemiec, Włoch i innych krajów[16]. W tym samym roku do Szwajcarii przyjechali pierwsi misjonarze absolwenci Szkoły Gilead.

W 1950 roku liczba głosicieli przekroczyła 2000 osób. Rok później po raz kolejny Szwajcarię odwiedził N.H. Knorr.

W 1960 roku liczba głosicieli wynosiła ponad 5000. W 1965 roku w Bazylei odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Słowo prawdy” z udziałem 2000 delegatów z Hiszpanii i Portugalii, gdzie byli prześladowani ze względów religijnych. Cztery lata później w kraju powstały pierwsze zbory hiszpańsko- i włoskojęzyczne.

W 1974 roku liczba głosicieli przekroczyła 10 tysięcy.

W 1985 roku na kongresie pod hasłem „Lud zachowujący prawość” w Zurychu, wśród 20 601 osób było 1800 delegatów ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Wielkiej Brytanii. W 1988 roku liczba głosicieli przekroczyła 15 000.

Działalność kaznodziejska z publikacjami Świadków Jehowy w Genewie

W latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku zorganizowano pomoc humanitarną dla współwyznawców z Ukrainy, z Rwandy[17], Konga i Tanzanii. Od maja 1995 roku do kwietnia 1996 roku zorganizowano objazdową wystawę „Relacja Świadków” dotyczącą prześladowań Świadków Jehowy w okresie nazizmu[18]. W roku 1997 zanotowano liczbę 18 634 głosicieli.

W 2000 roku na konferencji medycznej w Genewie zaprezentowano film Strategie alternatywne zamiast transfuzji – proste, bezpieczne, skuteczne. W roku 2003 w Genewie odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Oddajcie chwałę Bogu”[19].

W 2012 roku nadzór nad działalnością miejscowych głosicieli przejęło Środkowoeuropejskie Biuro Oddziału w Niemczech.

W maju 2018 roku zorganizowano specjalną weekendową ogólnokrajową kampanię ewangelizacyjną[20].

Delegacje ze Szwajcarii brały udział w kongresach specjalnych, w 2015 roku („Naśladujmy Jezusa!”) w Gandawie w Belgii, w 2016 roku („Lojalnie trwajmy przy Jehowie!”) w holenderskim Utrechcie, w 2017 roku („Nie poddawaj się!”) we włoskim Mediolanie[21], a w 2019 roku w kongresach międzynarodowych pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Johannesburgu i Manili[22].

Z powodu pandemii COVID-19 zaplanowany na lipiec 2020 roku kongres specjalny pod hasłem „Zawsze się radujcie!” w Zurychu został odwołany.

Kongresy w Szwajcarii odbywają się w językach: angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim, portugalskim i włoskim, a zebrania zborowe w 26 językach[8]. W 2019 roku w Szwajcarii działały 93 Sale Królestwa[23].

Grupa polskojęzyczna

Jedyna grupa polskojęzyczna działa w Liebefeld koła Berna[24].

Uwagi

  1. ↑ W tym ok. 8% hiszpańskojęzycznych, poza tym albańsko-, angielsko-, arabsko-, chińsko-, chorwacko-, francusko-, grecko-, niemiecko-, portugalsko-, rosyjsko-, rumuńsko-, tamilsko-, włoskojęzycznych i w języku lingala oraz kilka grup w innych językach: perskim, polskim, tagalskim, tigrinia, tureckim, tybetańskim, węgierskim, francuskim migowym i niemieckim migowym (Szwajcaria).
  2. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  3. ↑ Szwajcar Franz Zürcher (1891–1978) z Berna zebrał i spisał raporty przemycane z hitlerowskich obozów przez Świadków Jehowy przebywających jeszcze na wolności. Opublikowano je wydanej w roku 1938 w języku niemieckim, francuskim i polskim w broszurze Krucjata przeciwko chrześcijaństwu „opisująca cierpienia niemieckich Świadków Jehowy, którzy nie chcieli poprzeć nazizmu”.

Przypisy

  1. ↑ Szwajcaria – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2021-01-04].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  3. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2013, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 13.
  4. ↑ C.T. Russell, Zagraniczna podróż brata Russella, „Strażnica i Zwiastun Obecności Chrystusa”, Towarzystwo Strażnica, 1 czerwca 1910, R-4621.
  5. ↑ Dzieje Świadków Jehowy w Niemczech w czasach nowożytnych, Towarzystwo Strażnica, 1974, s. 16.
  6. ↑ Watchtower, Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 628, ISBN 83-903551-0-8.
  7. ↑ Watchtower, 1920 – sto lat temu, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, październik 2020, s. 2–5.
  8. ↑ a b c d Watchtower, JW Broadcasting — wrzesień 2022 [od 62 min.], jw.org, 6 września 2022 [dostęp 2022-09-05].
  9. ↑ Królestwo Boże panuje!, Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 146.
  10. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1987, Watchtower, 1987, s. 152–162 (ang.).
  11. ↑ Watch Tower Bible and Tract Society, „Dramat stworzenia” — niezapomniana produkcja, jw.org, 29 listopada 2022.
  12. ↑ Bóg był dla mnie miłosierny, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXIX, Watchtower, 1 lipca 2008, s. 26–29, ISSN 1234-1150.
  13. ↑ Wolfram Slupina, Prześladowania i represje Świadków Jehowy w Polsce w latach 1939-1945 oraz 1950-1989, [w:] Hans Hesse, „Najodważniejsi byli zawsze Świadkowie Jehowy”, Wrocław: Wydawnictwo A PROPOS, 2010, s. 285, ISBN 978-83-61387-21-3.
  14. ↑ Watchtower, Ciało Kierownicze dba o jedność — część 1, jw.org, 2022 [dostęp 2022-09-05].
  15. ↑ Watchtower, Dali wszystko, co najlepsze, jw.org, 9 listopada 2020.
  16. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1987, Watchtower, 1987, s. 169 (ang.).
  17. ↑ Watchtower, Cała społeczność naszych braci, jw.org, 2001 [dostęp 2015-12-18].
  18. ↑ Watchtower, Świadectwo ich wiary, „Przebudźcie się!”, 8 czerwca 1996, s. 16–19.
  19. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2004, Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 6.
  20. ↑ JW Broadcasting — listopad 2019, jw.org, 3 listopada 2019 [dostęp 2019-11-29].
  21. ↑ Watchtower, Kongresy specjalne 2017, jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29].
  22. ↑ Watchtower, Kongresy międzynarodowe 2019, jw2019.org, 8 sierpnia 2018 [dostęp 2019-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-20].
  23. ↑ Watchtower, Kingdom Work, jwevent.org, 2 września 2019 [dostęp 2022-04-24] (ang.).
  24. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-10].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Świadkowie Jehowy w Europie

Media użyte na tej stronie