Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim

Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim
Państwo

 Timor Wschodni

Liczebność
(2021)

382

% ludności kraju
(2021)

0,03%

Liczba zborów
(2021)

5

Rozpoczęcie działalności

1975

Timor Wschodni na mapie Azji Południowo-Wschodniej.
Geographylogo.svg
Miejscowości w Timorze Wschodnim, w których w lipcu 2018 były zbory Świadków Jehowy[1].

Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim – społeczność wyznaniowa w Timorze Wschodnim, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 382 głosicieli, należących do 5 zborów[2][a][b]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zgromadziły się 1243 osoby[3]. Nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w tym kraju sprawuje australijskie Biuro Oddziału[4][5] w Denham Court[6].

Historia

W kwietniu 1975 roku na terenie Timoru Wschodniego rozpoczęło regularną działalność kaznodziejską małżeństwo Santos z Australii. Na początku ewangelizację prowadzono w języku chińskim i w języku tetum. W Timorze Wschodnim było wówczas 3 głosicieli[7]. W 2002 roku działało 31 głosicieli, a wśród nich pionierzy specjalni z zagranicy. Od 2003 roku dołączyli do nich pionierzy specjalni Will i Daniele Hall z Australii. W 2007 roku powstał drugi zbór, w 2009 – trzeci, a w 2014 – czwarty. W tym samym roku przekroczono liczbę 300 głosicieli.

17 stycznia 2014 roku na kongresie pod hasłem „Słowo Boże jest prawdą!” w Dili Geoffrey Jackson z Ciała Kierowniczego ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku tetum[8]. 16 listopada 2018 roku w Dili ogłoszono wydanie pełnego przekładu Biblii w tym języku[9]. W kwietniu 2021 roku zorganizowano pomoc dla poszkodowanych przez cyklon Seroja[10]. Większość głosicieli została ochrzczona w latach 2011–2021[11]. W Timorze Wschodnim działają również misjonarze terenowi[12].

W Timorze Wschodnim mieści się Biuro Tłumaczeń, które tłumaczy publikacje Świadków Jehowy na język tetum. Świadkowie Jehowy wydają publikacje biblijne w 12 miejscowych językach (m.in. bunak[13], makasae[14], fataluku[15]). Są to często jedyne wydawnictwa, które się w tych językach ukazują[13].

Sytuacja wyznawców

W Timorze Wschodnim nie ma oficjalnej religii państwowej, więc obywatele mogą oczekiwać równego traktowania niezależnie od wyznawanej religii[16].

Według gazety „Asia Sentinel” w kraju dominującą pozycję zajmuje Kościół katolicki. Sam Kościół twierdzi, że należy do niego niemal cała społeczność. Jego działalność na terenie Timoru Wschodniego ściśle wiązała się z odzyskaniem niepodległości po 24-letniej wojnie domowej i okupacji przez Indonezję. Dlatego odchodzenie od Kościoła do innej religii odbierane jest jako zdrada[17][18].

Według doniesień z 2008 roku zmiana wyznania jest bardzo źle postrzegana przez większość mieszkańców, a wyznawcy innych religii są uznawani za heretyków. Odejście od Kościoła naraża na niebezpieczeństwo nie tylko szykan, ale też przemocy. W stosunku do Świadków Jehowy oraz Adwentystów Dnia Siódmego i innych wyznań zdarzają się przypadki pobicia oraz grożenie śmiercią. Na dużą skalę rozpowszechniane jest pomówienie o zmianie religii za pieniądze oraz pogląd, że częste czytanie Pisma Świętego prowadzi do szaleństwa. Misjonarze są wypędzani, zdarzają się przypadki ich pobicia, a policja w takich sytuacjach nie zawsze interweniuje, aby pomóc ofiarom[17][18][19][c].

Według danych Pew Research Center z 2011 roku Timor Wschodni należy do krajów o malejących ograniczeniach rządowych w sprawach religii, w których główne akty prawne coraz lepiej gwarantują wolność religijną, w tym możliwość legalizacji działalności religijnej[20].

Statystyki

Liczba głosicieli (w tym pionierów)

Dane z roku 1975 i od roku 2002 na podstawie oficjalnych raportów o działalności[21]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[d] (liczby nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; w przypadku braku miejsca na wykresie liczbę pionierów podano w nawiasie, od 2017 tylko liczba pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)

Uwagi

  1. Zbory i grupy posługujące się językiem tetum (Dili) działają również w Korei Południowej i w Wielkiej Brytanii.
  2. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  3. Domy i kościoły protestanckie poza Dili bywają obrzucane kamieniami; jest również doniesienie o spaleniu trzech domów działaczy protestanckich w Maliana (United States Department of State, 2011 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste, 30 lipca 2012 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-20] (ang.).).
  4. Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy

  1. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-07-06].
  2. Timor Wschodni – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  3. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  4. Rocznik Świadków Jehowy 2008, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 61, ISBN 83-86930-93-4.
  5. Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim — dane kontaktowe, jw.org
  6. Zwiedzanie siedziby Świadków Jehowy w Australii, jw.org.
  7. Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, XCVII (8), 1976, s. 18-19.
  8. Rocznik Świadków Jehowy 2015, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 39, 40.
  9. Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku tetum (Dili), jw.org, 19 listopada 2018 [dostęp 2018-11-20].
  10. Watchtower, Cyklon Seroja uderzył w Indonezję i Timor Wschodni, jw.org, 19 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-21].
  11. „Teraz kocham służbę!”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, kwiecień 2021, s. 26.
  12. Misjonarze posyłani ‛do najdalszych miejsc na ziemi’, jw.org, 1 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-01].
  13. a b Rocznik Świadków Jehowy 2016, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 74, 75.
  14. Watchtower, Biblioteka (j. makasae), jw.org [dostęp 2022-08-25].
  15. Watchtower, Biblioteka (j. fataluku), jw.org [dostęp 2022-08-25].
  16. Sharon Omondi, Countries Without a State Religion, WorldAtlas.com [dostęp 2018-07-01].
  17. a b Jesse Wright, Keeping East Timor's Catholics on Side, „Asia Sentinel”, 15 września 2008 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (ang.).
  18. a b Jesse Wright, The Catholic Church on Guard in East Timor, „The Jakarta Globe”, 25 listopada 2008 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-26] (ang.).
  19. United States Department of State, UNHCR Refworld 2010 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste, 17 listopada 2010 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06] (ang.).
  20. Rising Restrictions on Religion, Pew Research Center, 9 sierpnia 2011 [dostęp 2018-07-01] (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

LocationEastTimor.svg
Autor:


 By   Rei-artur  Icons-flag-pt.png pt  Icons-flag-uk.png en  Nuvola apps browser.png Rei-artur blog 
, Licencja: CC-BY-SA-3.0
  • (en) World Map
  • (pt) Mapa Mundo
  • (de) Weltkarte
  • (sv) Världskarta