Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim
Państwo | |
---|---|
Liczebność (2021) | 382 |
% ludności kraju (2021) | 0,03% |
Liczba zborów (2021) | 5 |
Rozpoczęcie działalności |
Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim – społeczność wyznaniowa w Timorze Wschodnim, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 382 głosicieli, należących do 5 zborów[2][a][b]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zgromadziły się 1243 osoby[3]. Nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w tym kraju sprawuje australijskie Biuro Oddziału[4][5] w Denham Court[6].
Historia
W kwietniu 1975 roku na terenie Timoru Wschodniego rozpoczęło regularną działalność kaznodziejską małżeństwo Santos z Australii. Na początku ewangelizację prowadzono w języku chińskim i w języku tetum. W Timorze Wschodnim było wówczas 3 głosicieli[7]. W 2002 roku działało 31 głosicieli, a wśród nich pionierzy specjalni z zagranicy. Od 2003 roku dołączyli do nich pionierzy specjalni Will i Daniele Hall z Australii. W 2007 roku powstał drugi zbór, w 2009 – trzeci, a w 2014 – czwarty. W tym samym roku przekroczono liczbę 300 głosicieli.
17 stycznia 2014 roku na kongresie pod hasłem „Słowo Boże jest prawdą!” w Dili Geoffrey Jackson z Ciała Kierowniczego ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku tetum[8]. 16 listopada 2018 roku w Dili ogłoszono wydanie pełnego przekładu Biblii w tym języku[9]. W kwietniu 2021 roku zorganizowano pomoc dla poszkodowanych przez cyklon Seroja[10]. Większość głosicieli została ochrzczona w latach 2011–2021[11]. W Timorze Wschodnim działają również misjonarze terenowi[12].
W Timorze Wschodnim mieści się Biuro Tłumaczeń, które tłumaczy publikacje Świadków Jehowy na język tetum. Świadkowie Jehowy wydają publikacje biblijne w 12 miejscowych językach (m.in. bunak[13], makasae[14], fataluku[15]). Są to często jedyne wydawnictwa, które się w tych językach ukazują[13].
Sytuacja wyznawców
W Timorze Wschodnim nie ma oficjalnej religii państwowej, więc obywatele mogą oczekiwać równego traktowania niezależnie od wyznawanej religii[16].
Według gazety „Asia Sentinel” w kraju dominującą pozycję zajmuje Kościół katolicki. Sam Kościół twierdzi, że należy do niego niemal cała społeczność. Jego działalność na terenie Timoru Wschodniego ściśle wiązała się z odzyskaniem niepodległości po 24-letniej wojnie domowej i okupacji przez Indonezję. Dlatego odchodzenie od Kościoła do innej religii odbierane jest jako zdrada[17][18].
Według doniesień z 2008 roku zmiana wyznania jest bardzo źle postrzegana przez większość mieszkańców, a wyznawcy innych religii są uznawani za heretyków. Odejście od Kościoła naraża na niebezpieczeństwo nie tylko szykan, ale też przemocy. W stosunku do Świadków Jehowy oraz Adwentystów Dnia Siódmego i innych wyznań zdarzają się przypadki pobicia oraz grożenie śmiercią. Na dużą skalę rozpowszechniane jest pomówienie o zmianie religii za pieniądze oraz pogląd, że częste czytanie Pisma Świętego prowadzi do szaleństwa. Misjonarze są wypędzani, zdarzają się przypadki ich pobicia, a policja w takich sytuacjach nie zawsze interweniuje, aby pomóc ofiarom[17][18][19][c].
Według danych Pew Research Center z 2011 roku Timor Wschodni należy do krajów o malejących ograniczeniach rządowych w sprawach religii, w których główne akty prawne coraz lepiej gwarantują wolność religijną, w tym możliwość legalizacji działalności religijnej[20].
Statystyki
Liczba głosicieli (w tym pionierów)
Dane z roku 1975 i od roku 2002 na podstawie oficjalnych raportów o działalności[21]:
- najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[d] (liczby nad słupkami na wykresie)
- przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; w przypadku braku miejsca na wykresie liczbę pionierów podano w nawiasie, od 2017 tylko liczba pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)
Uwagi
- ↑ Zbory i grupy posługujące się językiem tetum (Dili) działają również w Korei Południowej i w Wielkiej Brytanii.
- ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
- ↑ Domy i kościoły protestanckie poza Dili bywają obrzucane kamieniami; jest również doniesienie o spaleniu trzech domów działaczy protestanckich w Maliana (United States Department of State , 2011 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste, 30 lipca 2012 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-20] (ang.).).
- ↑ Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.
Przypisy
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-07-06] .
- ↑ Timor Wschodni – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-04] .
- ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-01-04] .
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2008, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 61, ISBN 83-86930-93-4 .
- ↑ Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim — dane kontaktowe, jw.org
- ↑ Zwiedzanie siedziby Świadków Jehowy w Australii, jw.org .
- ↑ Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, XCVII (8), 1976, s. 18-19 .
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2015, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 39, 40 .
- ↑ Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku tetum (Dili), jw.org, 19 listopada 2018 [dostęp 2018-11-20] .
- ↑ Watchtower, Cyklon Seroja uderzył w Indonezję i Timor Wschodni, jw.org, 19 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-21] .
- ↑ „Teraz kocham służbę!”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, kwiecień 2021, s. 26 .
- ↑ Misjonarze posyłani ‛do najdalszych miejsc na ziemi’, jw.org, 1 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-01] .
- ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2016, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 74, 75 .
- ↑ Watchtower, Biblioteka (j. makasae), jw.org [dostęp 2022-08-25] .
- ↑ Watchtower, Biblioteka (j. fataluku), jw.org [dostęp 2022-08-25] .
- ↑ Sharon Omondi , Countries Without a State Religion, WorldAtlas.com [dostęp 2018-07-01] .
- ↑ a b Jesse Wright , Keeping East Timor's Catholics on Side, „Asia Sentinel”, 15 września 2008 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (ang.).
- ↑ a b Jesse Wright , The Catholic Church on Guard in East Timor, „The Jakarta Globe”, 25 listopada 2008 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-26] (ang.).
- ↑ United States Department of State , UNHCR Refworld 2010 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste, 17 listopada 2010 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06] (ang.).
- ↑ Rising Restrictions on Religion, Pew Research Center, 9 sierpnia 2011 [dostęp 2018-07-01] (ang.).
- ↑ Dane statystyczne za:
Bibliografia
- Rocznik Świadków Jehowy: 2003–2017
Linki zewnętrzne
- Watchtower, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Timor Wschodni, jw.org [dostęp 2020-12-22] .
- United States Department of State , UNHCR Refworld Religious groups Jehovah's Witness [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-07] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor:
- (en) World Map
- (pt) Mapa Mundo
- (de) Weltkarte
- (sv) Världskarta
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of East Timor