Świadkowie Jehowy w Tuvalu

Świadkowie Jehowy w Tuvalu
Państwo

 Tuvalu

Liczebność
(2021)

93

% ludności kraju
(2021)

0,8%

Liczba zborów
(2021)

1

Rozpoczęcie działalności

lata 70. XX wieku

Mapa konturowa Tuvalu, po prawej znajduje się punkt z opisem „Tokotu”
Geographylogo.svg
Położenie Sali Królestwa w Tuvalu – w Tokotu na atolu Funafuti[1]

Świadkowie Jehowy w Tuvalu – społeczność wyznaniowa w Tuvalu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2021 roku 93 głosicieli, należących do 1 zboru[2]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zebrało się 305 osób (ok. 2,5% mieszkańców)[3][a]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy koordynuje Biuro Oddziału w Suva na Fidżi[4].

Historia

W roku 1979 na wyspę Funafuti należącą do Tuvalu zostali skierowani misjonarze, absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead – Geoffrey W. Jackson (od 2005 roku członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy) wraz z żoną, Jeanette (Jenny Alcock)[5]. W tym czasie w Tuvalu działało trzech głosicieli[6]. Pierwszymi wyznawcami w Tuvalu zostały osoby zapoznane z religią Świadków Jehowy przez Tofigę Foua w pierwszej połowie lat 80. XX wieku. Utworzyły one pierwszy zbór na atolu Funafuti, który 9 marca 1983 został oficjalnie zarejestrowany jako społeczność religijna[5].

Ponieważ nie był dostępny żaden słownik języka tuvalu, misjonarz Świadków Jehowy, Geoffrey W. Jackson, wspólnie z żoną zaczął go tworzyć[b]. Słownik ten został wydany przez władze australijskie w 2001 roku jako dar dla ludności Tuvalu. W 1999 roku Jackson razem z żoną opublikował też podręcznik do gramatyki języka tuvalu[7][6][c].

Geoffrey W. Jackson wspólnie z żoną przetłumaczył książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego i wydrukował ją na ręcznej maszynie drukarskiej. Pierwszymi publikacjami Świadków Jehowy w języku tuvalu przeznaczonymi do rozpowszechniania były zaproszenia na Pamiątkę oraz traktat „Wiadomości Królestwa nr 30”. Stopniowo w języku tym ukazały się różne broszury oraz niektóre książki. Były one drukowane w australijskim Biurze Oddziału. Informacje o nowych publikacjach podawano w radiu, niekiedy nawet wśród najważniejszych wiadomości[6].

W roku 1983 australijskie Biuro Oddziału rozpoczęło druk kwartalnego wydania czasopisma „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” w języku tuvalu o objętości 24 stronic[6]. Od stycznia 1989 roku „Strażnica” ukazuje się co miesiąc[7].

Pod koniec lat 80. XX w. przetłumaczono na język tuvalu książkę Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi. Wyrazy doceniania dla wartości edukacyjnej tej publikacji o tematyce biblijnej wyraził między innymi były premier Tuvalu, gubernator generalny Tomasi Puapua: W imieniu mojego rządu oraz własnym pragnę ze szczególną radością powiedzieć, że ta książka to nowe i istotne uzupełnienie najważniejszych „bogactw” Tuvalu. Powinniście się bardzo cieszyć z roli, jaką w tym odegraliście — to wspaniały wkład w budowanie życia duchowego narodu. Jestem przekonany, że dzieło to na trwałe zapisze się w historii Tuvalu w dziedzinie wydawnictw edukacyjnych[8].

W sierpniu 1994 roku wybudowano nową Salę Królestwa i większe biuro tłumaczeń[9]. Na uroczyste otwarcie nowego obiektu przybyły 163 osoby, w tym żona premiera[10]. W 2011 roku na kongresie pod hasłem „Niech przyjdzie Królestwo Boże!”, Geoffrey W. Jackson z Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku tuvalu[6][d].

W 2008 roku około 50 głosicieli prowadziło działalność ewangelizacyjną na Funafuti, Nanumanga, Niutao, Vaitupu oraz Nukufetau[5]. W 2010 roku liczba głosicieli wzrosła do 67, a na Pamiątce śmierci Jezusa Chrystusa było obecnych 251 osób[11]. W 2011 roku zanotowano liczbę 71 głosicieli[12][13], rok później – 75[14], a w roku 2015 – 86[15]. W 2020 roku powstał trzeci zbór.

Uwagi

  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 roku do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych. Ich program jest zamieszczany w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  2. ↑ Pierwszy opis gramatyki języka tuvalu został opublikowany w 1945 roku, jednak najwidoczniej misjonarze Świadków Jehowy nie mieli do niego dostępu (zob. Te Ngangana a te tuvalu : handbook on the language of the Ellice Islands. (Book, 1945), WorldCat.org; Tuvalu Language, www.tuvaluislands.com).
  3. ↑ Opublikowany jako: Geoff i Jenny Jackson, An introduction to Tuvaluan, Suva: Oceania Printers, 1999 (ang.).
  4. ↑ Ponieważ językiem tuvalu posługuje się mniej niż 15 tysięcy osób, jest to dotychczas najmniejsza grupa językowa, która otrzymała Przekład Nowego Świata (źródło: Watchtower, „Niech się weselą mnogie wyspy”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 sierpnia 2015, s. 5, 8.).

Przypisy

  1. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-05].
  2. ↑ Tuvalu – Ilu tam jest Świadków Jehowy, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021, jw.org [dostęp 2022-01-04].
  4. ↑ Watchtower, Biuro Oddziału na Fidżi, jw.org [dostęp 2014-06-28].
  5. ↑ a b c TUVALU Submission to the UNHRC in conducting the Universal Periodic Review, Submission of the Jehovah’s Witnesses in Tuvalu, 2008 (ang.).
  6. ↑ a b c d e Watchtower, „Niech się weselą mnogie wyspy”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 15 sierpnia 2015, s. 3–8, ISSN 1234-1150.
  7. ↑ a b „Powinno wszystkim przysporzyć radości”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 15 grudnia 2000, ISSN 1234-1150.
  8. ↑ Program oświatowy o szerokim zasięgu, „Przebudźcie się!”, Towarzystwo Strażnica, 22 grudnia 2000, s. 9, ISSN 1234-1169.
  9. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1995, New York: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 18.
  10. ↑ Robocza wizyta na wyspach Pacyfiku!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 15 sierpnia 2000, s. 9, 10, ISSN 1234-1150.
  11. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2011, New York: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47, ISBN 978-83-61557-21-0.
  12. ↑ Dane statystyczne z roku służbowego 2011. [dostęp 2012-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-19)].
  13. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2012, New York: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51, ISBN 978-83-61557-26-5.
  14. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2013, New York: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187, ISBN 978-83-61557-32-6.
  15. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2016, Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 186, 187.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Świadkowie Jehowy w Australii i Oceanii

Media użyte na tej stronie

Flag of Tuvalu.svg
Autor: Nightstallion (original)
Zscout370 (most recent), Licencja: CC0
Flag of Tuvalu.

FIAV 111111.svg