Światłodruk
Światłodruk (fototypia, collotypia lub albertotypia) – technika druku płaskiego nie wykorzystująca rastra. Forma światłodrukowa wykonana jest z żelatyny. Żelatynę uczuloną dwuchromianem potasu wylewano na taflę szkła lustrzanego lub płytę metalową[1]. Tak przygotowaną formę drukową naświetlano przez negatyw lampami łukowymi lub światłem słonecznym. Była ona bardzo delikatna i nietrwała.
Jako jedyna z technik, światłodruk nie posiada rastra, dlatego wydruk jest bardzo realistyczny.
Światłodruk w 1856 roku wynalazł Francuz Louis-Alphonse Poitevin. Jednak poważne ulepszenie wprowadził w 1868 roku Niemiec Joseph Albert. Niegdyś technikę światłodruku stosowano w poligrafii. Obecnie jest to technika wykorzystywana rzadko, najczęściej do celów artystycznych. Można ją również stosować przy reprodukcji wszelkiego rodzaju grafik, malarstwa, starodruków, dzieł sztuki itp.
Przypisy
- ↑ Światłodruk, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-01-06].
Linki zewnętrzne
- St. Szalay: „Zastosowanie fotografii do reprodukcyi mechanicznej” w: „Wszechświat” (nr 39/1018, tom XX, Warszawa 1901, s. 626–628)
Media użyte na tej stronie
The Tuchgadern or the old Gaden (camera antiquae) are already known under that name in the 14th century. The Lane leads from the the Market under the Red House (the house with the 3 columns / Red House standing on columns) to the Coopers Lane, respectively the Cabbage Market, where the so called Schöppen Fountain is located. The chandlers selling their goods in the vaults where called the Gader-Leute or the Tuchgader, that is linen trader. In later times the Gaden were changed into Schirnen. The alleyway consists of only seven houses. The picture of the little courtyard of one of these houses behind Tuchgaden No. 9 is a vivid example of the old architecture based mainly on wood. The staircase, wooden cladding and decoration, balustrade etc. we look upon appear old-fashioned.