Światowa Rada Kościołów

Światowa Rada Kościołów (ang. World Council of Churches) – ekumeniczna organizacja chrześcijańska, założona w 1948 w Amsterdamie. Siedzibą organizacji jest Genewa. Warunkiem przystąpienia Kościołów do rady jest podzielanie wiary w dogmat chrystologiczny oraz trynitarny: Ojca, Syna i Ducha Świętego[1].

Historia

Pierwsza sesja została oficjalnie zapoczątkowana nabożeństwem ekumenicznym, sprawowanym 22 sierpnia 1948 r. w Nieuwe Kerk w Amsterdamie. Uczestniczyło w niej 351 delegatów, reprezentujących 147 wspólnot kościelnych, głównie protestanckich i mniejszych starożytnych Kościołów wschodnich z 44 krajów. Była też niewielka delegacja prawosławnych z Konstantynopola i Grecji. Delegatom towarzyszyły setki zmienników, akredytowanych obserwatorów, delegatów młodzieży oraz dziennikarze. W obradach nie uczestniczył Patriarchat Rosyjski oraz Kościół katolicki[2].

Od 1946 r. umysłowe, teologiczne wsparcie działalności Światowej Rady Kościołów (ŚRK) zapewniał Bossejski Instytut Ekumeniczny powołany z inicjatywy jej pierwszego sekretarza Willema Visser 't Hoofta. Np. w 1954 r. grupa 25 teologów Instytutu opracowała główny temat obrad Ewanstońskiego Zgromadzenia Ogólnego ŚRK[3][4].

Rada włączyła się w działalność Globalnego Forum Chrześcijańskiego[5].

Struktury

Obecnie siedziba organizacji mieści się w Genewie. Na czele rady stoi Komitet Naczelny, wybierany co 7 lat. W sierpniu 2009 na kolejnego sekretarza generalnego został wybrany pastor luterański dr Olav Fykse Tveit z Kościoła Norwegii[6][7]. Wcześniej funkcję tę pełnili m.in. Konrad Raiser (1993–2003) i Samuel Kobia (2003–2010)[8].

Kościoły członkowskie

Światowa Rada Kościołów zrzesza 354 (sierpień 2006) różne Kościoły chrześcijańskie (z ponad 110 krajów, ponad 500 mln wiernych) z różnych tradycji:

Polskie Kościoły wchodzące w skład Rady:

Kościół rzymskokatolicki nie jest członkiem ŚRK, ale od ponad 30 lat współpracuje z Radą, wysyłając obserwatorów na wszystkie większe konferencje, jak również na spotkania Komitetu Centralnego i Zebrania plenarne Grup roboczych. Podczas spotkania ŚRK w 2006 roku było obecnych 19 przedstawicieli (obserwatorów) z Kościoła rzymskokatolickiego, przesłanie Benedykta XVI odczytał wówczas przewodniczący Rady ds. Jedności Chrześcijan kard. Walter Kasper[9]. Papieska Rada do spraw Popierania Jedności Chrześcijan mianuje 12 osób w charakterze pełnoprawnych członków do komisji Wiara i Porządek (Faith and Order).

Zgromadzenia ogólne

Przedstawiciele wszystkich kościołów członkowskich spotykają się co siedem lat podczas Zgromadzeń ogólnych, gdzie wybierają członków Komitetu Naczelnego, zarządzającego Radą. Zgromadzenie zaplanowane na rok 2020 zostało przeniesione na jesień 2022 ze względu na pandemię COVID-19[10].

Do 2020 roku odbyło się dziesięć Zgromadzeń Ogólnych:

  1. 1948 – Amsterdam (Holandia) pod hasłem „Nieład ludzi a plan Boży”[9]
  2. 1954 – Evanston (Stany Zjednoczone) pod hasłem „Chrystus – jedyna nadzieja świata”[9]
  3. 1961 – Nowe Delhi (Indie) pod hasłem „Jezus Chrystus – Światłością świata”[9]
  4. 1969 – Uppsala (Szwecja) pod hasłem „Oto czynię wszystko nowe”[9]
  5. 1975 – Nairobi (Kenia) pod hasłem „Jezus Chrystus wyzwala i jednoczy”[9]
  6. 1983 – Vancouver (Kanada) pod hasłem „Jezus Chrystus – Życiem świata”[9]
  7. 1991 – Canberra (Australia) pod hasłem „Przyjdź Duchu Święty – odnów całe stworzenie”[9]
  8. 1998 – Harare (Zimbabwe) pod hasłem „Nawróćcie się do Boga – bądźcie radośni w nadziei”[9]
  9. 2006 – Porto Alegre (Brazylia) pod hasłem „Powołani, aby być jednym Kościołem”[9]
  10. 2013 – Pusan (Korea Południowa)
  11. 2022 – Karlsruhe (Niemcy)

Stanowiska

W lipcu 2014 Komitet ds. finansów Światowej Rady Kościołów wskazując na etyczne kryteria inwestycyjne uznał, że lista sektorów, w których WCC nie inwestuje powinna zostać rozszerzona na inwestycje w paliwa kopalne[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ World Council of Churches: What is the World Council of Churches?. oikoumene.org. [dostęp 2016-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-14)].
  2. ↑ W.A. Visser’t Hooft, The Genesis of the World Council of Churches, in: A History of The Ecumenical Movement 1517-1948, R. Rose, S.Ch. Neill (red.), Londyn: SPCK 1967, drugie wydanie z przejrzaną bibliografią, s. 719.
  3. ↑ The WCC Ecumenical Institute in Bossey: A short history. [dostęp 2015-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-11)].
  4. ↑ Stanisław Nagy: Bossejski Instytut Ekumeniczny. W: Encyklopedia Katolicka. s. kol.839.
  5. ↑ A presentation to the 48th International Ecumenical Seminar Non-denominational and Trans-confessional Movements 2–9 lipca 2014, Strasbourg, Francja. strasbourginstitute.org. [dostęp 2016-10-27].
  6. ↑ cerkiew.pl, www.cerkiew.pl [dostęp 2017-11-21].
  7. ↑ Nowy sekretarz generalny ŚRK – ks. Olav Fykse Tveit, ekumenizm.pl [dostęp 2017-11-28].
  8. ↑ WCC former general secretary Konrad Raiser in Geneva to launch memoir marking WCC’s 70th anniversary year. oikoumene.org. [dostęp 2018-05-11].
  9. ↑ a b c d e f g h i j Piotr Jaskóła, Podstawy ekumenizmu, ISBN 978-83-61756-23-1.
  10. ↑ Zgromadzenie Ogólne ŚRK przełożone na 2022 rok. ekumenizm.pl, 2020-06-04. [dostęp 2020-06-24].
  11. ↑ World Council of Churches pulls fossil fuel investments.

Bibliografia

  • W.A. Visser’t Hooft, The Genesis of the World Council of Churches, w: A History of The Ecumenical Movement 1517–1948, R. Rose, S.Ch. Neill (red.), Londyn: SPCK 1967, drugie wydanie z przejrzaną bibliografią, s. 697–724.

Linki zewnętrzne