Światowid 3201
 | |
| Typ | lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Lata produkcji | 1964–1966 |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie | 160–285 kHz |
| Fale średnie | 535–1605 kHz |
| Fale krótkie | 6–12 MHz |
| UKF | 65,5–73 MHz |
| Inne | |
| Wymiary | 500 × 298 × 205 mm |
| Masa | 8,8 kg |
| Dane z Karta katalogowa nr 19. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-09-01]. (pol.)., o ile nie zaznaczono inaczej. | |
Światowid 3201 – polski monofoniczny radioodbiornik klasy średniej, wytwarzany w Warszawie w Zakładach Radiowych im. Kasprzaka. Dostosowany do odbioru stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF.
Charakterystyka
Odbiornik zaprezentowano na XXXII Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1963 r. Cenę detaliczną sprzedaży ustalono na 1900 zł[1].
Na stronie czołowej znajduje się nazwa urządzenia Światowid bez oznaczenia modelu, a nazwa pełna na tylnej, demontowalnej, ściance.
Układ odbiornika superheterodynowy o 7 obwodach strojonych[2], zawiera 5 lamp elektronowych[1][2] całoszklanych, dziewięcionóżkowych typu noval (ECC85, ECH81 lokalny oscylator w.cz. i mieszacz, EBF89 wzmacniacz p.cz. i detektor AM, ECL82 przedwzmacniacz i wzmacniacz mocy m.cz., EM80 wskaźnik dostrojenia, zastąpiona EM84) i 2 diody germanowe DOG53[1][2]. Zastosowane elementy czynne opisane zostały na tylnej ścianie obudowy[1]. Połączenia wykonane są na płytce drukowanej ustawionej pionowo, z lampami znajdującymi w położeniu poziomym, co sprzyja odprowadzaniu ciepła znad szklanej bańki. Do zamiany zasilającego napięcia przemiennego w napięcie jednokierunkowe służy prostownik selenowy[1].
Odbiornik Światowid 3201 ma wewnętrzną antenę ferrytową dla zakresów fal długich i średnich. Zakresy fal radiowych zmienia się przy pomocy przełącznika klawiszowego, umieszczonego z przodu obudowy na dole. Schemat elektryczny zbliżony do schematu radioodbiornika Goplana 3211, lecz z zakresem fal UKF i z falami krótkimi w jednym zakresie[1].
Zastosowano klawiszową, skokową regulację tonów niskich i wysokich przy pomocy dwóch klawiszy znajdujących się po skrajnych stronach przełącznika. Tor wzmacniający sygnał audio można użyć jako wzmacniacz dla gramofonu – zewnętrznego źródła sygnału. Gniazdo wejściowe adaptera (z tyłu skrzynki) w standardzie dwóch wtyków bananowych.
Z tyłu odbiornika znajdują się[1]: gniazda antenowe dla zewnętrznych anten (jedna dla zakresu DSK i druga dla zakresu UKF), gniazdo uziemienia, gniazdo DIN dla magnetofonu, a także gniazdo dla dodatkowego głośnika zewnętrznego.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Karta katalogowa nr 19. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-09-01]. (pol.).
- ↑ a b c Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 369-370, kol. lewa i prawa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Bibliografia
- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 369-370, kol. lewa i prawa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Jacek Halicki, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odbiornik radiowy Światowid z 1964 roku, wyprodukowany przez Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka w Warszawie