Świdośliwa
Amelanchier alnifolia | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | świdośliwa | ||
Nazwa systematyczna | |||
Amelanchier Medik. Philos. Bot. 1: 155 (1789)[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Amelanchier ovalis Medikus[4] | |||
Synonimy | |||
Świdośliwa[6][7], świdośliwka[8][9] (Amelanchier Medik.) – rodzaj krzewów lub niewielkich drzew z rodziny różowatych. Obejmuje ok. 24 gatunki[3], przy czym liczba ta jest zmienna w zależności od rozmaitych ujęć ze względu na problematyczną klasyfikację wewnątrzrodzajową[10]. Większość przedstawicieli występuje w Ameryce Północnej, tylko dwa – (A. ovalis i A. cretica) – rosną jako rodzime w południowej Europie, północno-zachodniej Afryce i południowo-zachodniej Azji i dwa we wschodniej Azji (A. sinica i A. asiatica)[3][6]. W Polsce gatunki z tego rodzaju rosną jako obce, inwazyjne: świdośliwa olcholistna A. alnifolia, Lamarcka A. lamarckii, kłosowa A. spicata[11][12]. Błędnie z Polski podawana była świdośliwa jajowata A. ovalis i kanadyjska A. canadensis[12].
Świdośliwy zasiedlają różne siedliska – skaliste zbocza, lasy suche i mokre, także bagna. Kwiaty rozwijają się wraz z liśćmi i zapylane są przez owady[13]. Dojrzewające latem owoce są chętnie zjadane przez ptaki[10].
Rośliny te mają jadalne i słodkie owoce i bywają dla nich uprawiane, aczkolwiek u niektórych gatunków są one mdłe lub mączyste w smaku[6] (do najbardziej cenionych owoców należą te świdośliwy olcholistnej[10]). Jako atrakcyjne są uznawane w czasie wiosennego kwitnienia i bywają też uprawiane jako ozdobne[13] (zwłaszcza świdośliwa Lamarcka)[6]. Świdośliwa olcholistna wykorzystywana była przez północnoamerykańskich Indian jako roślina lecznicza[14].
Morfologia
- Pokrój
- Krzewy i niewielkie drzewa, w przypadku A. arborea osiągające jednak ponad 20 m. Pędy zwykle prosto wzniesione, często też licznie wyrastają z odrostów, przez co rośliny te czasem wyrastają w kępach lub tworząc zarośla. Młode pędy u wielu gatunków są owłosione, z wiekiem jednak u wszystkich stają się nagie[6]. Kora szara lub brązowa, początkowo gładka, później z licznymi nierównościami i pęknięciami. Występują krótko- i długopędy, zawsze pozbawione są cierni[10].
- Liście
- Pojedyncze, skrętoległe, ogonkowe, wsparte wolnymi, całobrzegimi, równowąskimi i odpadającymi przylistkami[10]. Blaszka zwykle eliptyczna do jajowatej, osiągająca do 10 cm długości (u A. arborea). Na końcach ostra lub tępa, na brzegu zwykle piłkowana, u różnych gatunków drobno lub grubo, rzadko całobrzega[6].
- Kwiaty
- Zebrane w rozwijające się na końcach pędów kwiatostany groniaste wzniesione lub przewisające, rzadziej (A. bartramiana) kwiaty po kilka w pęczkach[6]. Hypancjum jest dzwonkowate, lejkowate do kubeczkowatego, nagie lub owłosione, o średnicy od 3 do 9 mm. Działki kielicha w liczbie 5, są odgięte lub wyprostowane, trójkątne do lancetowatych. Płatków korony jest 5, mają kształt od równowąskiego do zaokrąglonego, kolor zwykle biały, rzadziej kremowy do różowego. Korona osiąga średnicę od 1 do 5,5 cm. Zalążnia powstaje z 2–5 owocolistków, ale z powodu fałszywych przegród komór bywa do 10. Szyjek słupka jest tyle ile owocolistków, są owłosione lub nagie[10].
- Owoce
- Jabłkowate, mają barwę początkowo czerwoną, ale dojrzewając stają się ciemne, do niemal czarnych. Osiągają zwykle od 5 do 15 mm średnicy, rzadko bywają większe[6].
Systematyka
Rodzaj opisywany jest jako „trudny”, o zmieniającej się klasyfikacji, zwłaszcza wewnątrz rodzaju[6]. Problemy wiążą się z łatwością tworzenia mieszańców, rozmnażaniem za pomocą apomiksji, bardzo dużą zmiennością morfologiczną gatunków i podleganiem wpływom siedliska (nierzadko za opisywanymi mikrogatunkami kryła się zmienność fenotypowa), małą liczbą cech morfologicznych o istotnym znaczeniu taksonomicznym, w końcu też niewielkimi różnicami genetycznymi[10].
- Pozycja systematyczna
Rodzaj klasyfikowany jest do plemienia Pyreae, podrodziny Spiraeoideae (dawniej Pomoideae) z rodziny różowatych Rosaceae[15] lub (w innym ujęciu) do podplemienia Malinae, plemienia Maleae, podrodziny Amygdaloideae w tej samej rodzinie[5]. W obrębie rodziny najbliżej spokrewniony z północnoamerykańskim rodzajem Peraphyllum[13], ale świdośliwy tworzą mieszańce także z gatunkami z rodzaju jarząb Sorbus – × Amelosorbus[6].
- Amelanchier alnifolia (Nutt.) Nutt. ex M.Roem. – świdośliwa olcholistna, świdośliwa zachodnia
- Amelanchier amabilis Wiegand
- Amelanchier arborea (F.Michx.) Fernald – świdośliwa drzewiasta
- Amelanchier asiatica (Siebold & Zucc.) Endl. ex Walp. – świdośliwa azjatycka
- Amelanchier bartramiana (Tausch) M.Roem. – świdośliwa Bartrama
- Amelanchier canadensis (L.) Medik. – świdośliwa kanadyjska
- Amelanchier cretica (Willd.) DC.
- Amelanchier cusickii Fernald – świdośliwa Cusicka
- Amelanchier fernaldii Wiegand – świdośliwa Fernalda
- Amelanchier gaspensis (Wiegand) Fernald & Weatherby
- Amelanchier humilis Wiegand
- Amelanchier interior E.L.Nielsen – świdośliwa śródlądowa, świdośliwa Wieganda
- Amelanchier intermedia Spach
- Amelanchier laevis Wiegand – świdośliwa gładka
- Amelanchier × lamarckii F.G.Schroed. – świdośliwa Lamarcka
- Amelanchier nantucketensis E.P.Bicknell
- Amelanchier × neglecta Eggl. ex K.R.Cushman, M.B.Burgess, E.T.Doucette & C.S.Campb.
- Amelanchier obovalis (Michx.) Ashe – świdośliwa rozłogowa
- Amelanchier ovalis Medik. – świdośliwa jajowata
- Amelanchier pallida Greene
- Amelanchier parviflora Boiss.
- Amelanchier × quinti-martii Louis-Marie
- Amelanchier sanguinea (Pursh) DC. – świdośliwa krwista
- Amelanchier sinica (C.K.Schneid.) Chun
- Amelanchier × spicata (Lam.) K.Koch – świdośliwa kłosowa
- Amelanchier stolonifera Wiegand
- Amelanchier turkestanica Litv.
- Amelanchier utahensis Koehne – świdośliwa utahska
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).
- ↑ a b c d e Amelanchier Medik.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ Amelanchier (ang.). Index Nominum Genericorum (ING). [dostęp 2010-01-25].
- ↑ a b Genus Amelanchier Medik.. W: Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ a b c d e f g h i j k Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy liściaste A–B. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991. ISBN 83-01-10135-0.
- ↑ Lucjan Rutkowski , Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, wyd. 2 popr. i unowocześnione, 2 dodruk, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 2007, s. 247, ISBN 83-01-14342-8, OCLC 183208377 .
- ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 898. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b c d e f g Christopher S. Campbell, Michael B. Burgess, Kevin R. Cushman, Eric T. Doucette, Alison C. Dibble, Christopher T. Frye: Amelanchier Medikus. W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ B. Tokarska-Guzik, Z. Dajdok, M. Zając, A. Zając, A. Urbisz, W. Danielewicz: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Warszawa: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2012. ISBN 978-83-62940-34-9.
- ↑ a b Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 31, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ a b c Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 254. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 39. ISBN 978-1-107-11502-6.
- ↑ D. Potter i inni, Phylogeny and classification of Rosaceae, „Plant Systematics and Evolution”, 266, 2007, s. 5–43, DOI: 10.1007/s00606-007-0539-9 .
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Walter Siegmund (talk), Licencja: CC BY-SA 3.0
Western Serviceberry, Saskatoon Serviceberry; Amelanchier alnifolia (Nutt.) Nutt. ex M. Roemer var. semiintegrifolia (Hook.) C.L. Hitchc.
Autor: 阿橋 HQ, Licencja: CC BY-SA 2.0
加拿大唐棣 Amelanchier canadensis [上海辰山植物園 Shanghai Chenshan Botanical Garden]
Serviceberry (Amelanchier alnifolia)
You are free to use this image with the following photo credit: Peter Pearsall/U.S. Fish and Wildlife Service