Świdrowiec gambijski

Świdrowiec gambijski
Systematyka
Domena

eukarionty

Supergrupa

Excavata

Typ

Euglenozoa

Gromada

kinetoplastydy

Rząd

Trypanosomatida

Rodzina

świdrowce

Rodzaj

świdrowiec

Gatunek

świdrowiec gambijski

Nazwa systematyczna
Trypanosoma gambiense
Dutton, 1902
Synonimy
  • Trypanosoma ugandense Castellani, 1903[1]
  • Trypanosoma castellanii Kruse, 1903[1]
  • Trypanosoma hominis Manson, 1903[1]
  • Trypanosoma fordii Maxwell-Adams, 1903[1]
  • Trypanosoma nepveui Sambon, 1903[1]
  • Trypanosoma tullochii Minichin,1907[1]
  • Trypanosoma rovumense Beck and Weck, 1913[1]
  • Trypanosoma nigeriense Macfie, 1913[1]
  • Castellanella gambiense (Dutton, 1902) Chalmers, 1918[1]
Świdrowce widoczne w rozmazie krwi pacjenta chorego na śpiączkę afrykańską.

Świdrowiec gambijski (Trypanosoma gambiense lub Trypanosoma brucei gambiense) – kinetoplastyd należący do królestwa protista. Osiąga wielkość 15–35 μm[2]. Występuje w środkowej i zachodniej Afryce.

Pasożytuje we krwi, chłonce i płynie mózgowo-rdzeniowym człowieka w postaci trypomastigota. Występuje także w postaci amastigota, jednak tylko w organizmie wektora, czyli muchy tse-tse. Rezerwuarem są zarażeni ludzie, rzadziej antylopy, świnie, bydło, owce i kozy. Postać trypomastigota jest wrzecionowata, w osoczu krwi tworzy postacie krótkie, szerokie, z krótką wicią oraz długie, wąskie, z długą wicią wolną, układające się w kształt litery V, C, lub S. Niewielki kinetoplast położony na końcu ciała[3]. Porusza się za pomocą wici, która tworzy falującą błonę długości komórki. Trypomastigota rozmnaża się przez podział podłużny, rozpoczynający się od podziału kinetosomu i jądra. Zarażenie następuje przez skórę. Wywołuje u ludzi śpiączkę afrykańską, jest przenoszony przez muchy z rodzaju tse-tse takie jak: Glossina fuscipes, Glossina palpalis, Glossina tachinoides.

Objawy zakażenia

  • gorączka
  • powiększenie węzłów szyjnych (tworzy się trójkąt Winterbottoma)
  • pobudliwość

W drugim stadium choroby:

  • zaburzenia psychiczne
  • okresy pobudzenia z okresami śpiączki i apatii

Nieleczona choroba prowadzi do śmierci.

Profilaktyka

  • higiena osobista
  • zwalczanie much tse-tse
  • wczesne wykrywanie i leczenie choroby

Bibliografia

  • "Zarys parazytologii lekarskiej" R.Kadłubowski, Warszawa 1988
  • Протисты.Руководство по зоологии ч.1. Санкт Петербург: Наука, 2000. ISBN 5-02-025864-4.
  • Dwight D. Bowman: Feline clinical parasitology. Ames: Iowa State University Press, 2002. ISBN 0-8138-0333-0.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Feline clinical parasitology. s. 62.
  2. Świat zwierząt. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s. 48. ISBN 83-09-00747-7.
  3. Alicja. Buczek: Atlas pasożytów człowieka. Lublin: Koliber, 2005, s. 28. ISBN 83-921869-6-6.

Media użyte na tej stronie

Trypanosoma sp. PHIL 613 lores.jpg
Ms. Michaels forms in blood smear from patient with African trypanosomiasis. Parasite.