Świerszczowate

Świerszczowate
Gryllidae[1]
Laicharting, 1781
Ilustracja
Świerszcz polny (Gryllus campestris)
Systematyka
Domenaeukarionty
Królestwozwierzęta
Typstawonogi
Gromadaowady
Podgromadaowady uskrzydlone
Rządprostoskrzydłe
Podrząddługoczułkowe
InfrarządGryllidea
Nadrodzinaświerszcze
Rodzinaświerszczowate
Odgłos świerszcza (Gryllus pennsylvanicus)

Świerszczowate, świerszcze (Gryllidae) – rodzina owadów prostoskrzydłych (Orthoptera), długoczułkowych (Ensifera), obejmująca 4886 gatunków[2] występujących na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. Większość gatunków występuje w strefie tropikalnej. W Europie stwierdzono występowanie 63 gatunków, a w Polsce 6[3]. Typem nomenklatorycznym rodziny jest Gryllus[4].

Ciało tych owadów jest walcowate i wydłużone, lekko grzbietobrzusznie spłaszczone. Głowa duża, niewielkie oczy złożone. Czułki dłuższe niż ciało. Skrzydła u większości zredukowane, pokrywy skrócone, a na nich – najczęściej dobrze wykształcone – aparaty strydulacyjne. Na goleniach przedniej pary nóg znajdują się narządy bębenkowe. Pokładełko jest cienkie, odnóża stosunkowo krótkie.

Świerszczowate prowadzą nocny tryb życia, zamieszkują wierzchnie warstwy gleby (norki ziemne), ludzkie siedziby oraz mrowiska. Gatunki z podrodziny Oecanthinae żyją na roślinach[3].

Systematyka

Należą tu następujące podrodziny[4]:

  • Gryllinae Laicharting, 1781
  • Gryllomiminae Gorochov, 1986
  • Gryllomorphinae Saussure, 1877
  • Gryllospeculinae Gorochov, 1985
  • Itarinae Shiraki, 1930
  • Landrevinae Gorochov, 1982
  • Sclerogryllinae Gorochov, 1985
  • Euscyrtinae Gorochov, 1985
  • Hapithinae Gorochov, 1986
  • Pentacentrinae Saussure, 1878
  • Podoscirtinae Saussure, 1878
  • Eneopterinae Saussure, 1893
  • Oecanthinae Blanchard, 1845

Świerszczowate Polski

Gatunki świerszczy zaliczanych do polskiej ortopterofauny[3][5]:

  • Acheta domesticusświerszcz domowy
  • Gryllus campestrisświerszcz polny
  • Modicogryllus frontalisświerszczyk szary
  • Nemobius sylvestrispiechotek leśny
  • Oecanthus pellucensnakwietnik trębacz
  • Tartarogryllus burdigalensis

Zobacz też

Przypisy

  1. Gryllidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. Hojun Song, Christiane Amédégnato, Maria Marta Cigliano, Laure Desutter-Grandcolas, Sam W. Heads, Yuan Huang, Daniel Otte, Michael F. Whiting. 300 million years of diversification: elucidating the patterns of orthopteran evolution based on comprehensive taxon and gene sampling. „Cladistics”. 31 (6), s. 621–651, 2015. DOI: 10.1111/cla.12116. 
  3. a b c Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.
  4. a b D.C. Eades, D. Otte, M.M. Cigliano, H. Braun: family Gryllidae Laicharting 1781 (ang.). W: Orthoptera Species File Online [on-line]. [dostęp 2016-06-01].
  5. Władysław Bazyluk, Anna Liana: Prostoskrzydłe – Orthoptera. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000, seria: Katalog Fauny Polski cz. 17, z. 2. ISBN 83-85192-94-8.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Field cricket Gryllus pennsylvanicus.ogg
Autor: Thatcher, Licencja: CC BY-SA 3.0
Recording of a field cricket, Gryllus pennsylvanicus, that found its way into my garage a couple nights ago. (The cement floor and cinderblock wall probably accounts for the slight reverberation.) Location: Northeastern US. Since it was a warm night—about 85 ºF (29 ºC)—the chirping is fairly frequent. Recorded on a Sony Minidisc recorder with Sony ECM-MS907 Stereo Microphone, transferred to a Macintosh. From the 1 minute+ master recording; I selected a 10-second soundbyte with the lowest level of ambient motor traffic noise. A high pass filter was used to remove background noise below 2.2 kHz; the major frequency of the song is about 4.7 kHz. The file was converted to ogg format.