ŠEAL 100
| ||
| Dane ogólne | ||
| Producent | – Škoda Ostrov – Energoinvest | |
| Lata produkcji | 1987–1997 | |
| Miejsce produkcji |  Sarajewo Ostrov | |
| Dane techniczne | ||
| Typy nadwozia | Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI | |
| Układ drzwi | 2+2+2 | |
| Liczba drzwi | 3 | |
| Moc silników | 100 kW | |
| Długość | 11 500 mm | |
| Szerokość | 2500 mm | |
| Wysokość | 2970 mm | |
| Masa własna | 9200 kg | |
| Prędkość maksymalna | 65 km/h | |
| Wnętrze | ||
| Liczba miejsc ogółem | 109 | |
| Liczba miejsc siedzących | 80 | |
Portal  Komunikacja miejska | ||
ŠEAL 100 – typ trolejbusu produkowanego w latach 1987–1997 przez firmy Škoda, Energoinvest Sarajevo oraz Vaso Miskin Crni.
Konstrukcja
ŠEAL 100 (Škoda – Energoinvest – Alusuisse) to dwuosiowy trolejbus z karoserią wykonaną z aluminium. Po prawej stronie nadwozia znajduje się troje drzwi dwuskrzydłowych. Wyposażenie elektryczne jest takie samo jak w trolejbusach Škoda 14Tr, podwozie oraz osie dostarczyły zakłady Škoda Ostrov, nadwozie wyprodukował sarajewski zakład Vaso Miskin Crni, a montaż końcowy prototypu przeprowadzono w sarajewskiej firmie Energoinvest[1].
Dostawy
| Państwo | Miasto | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe | |
|---|---|---|---|---|---|
| Bośnia i Hercegowina | Sarajewo | 1987–1997 | 3 | 627, 4228, 4229 | [2] |
| Łączna liczba: | 3 | ||||
Prototyp nr 627 wyprodukowano w 1987 r. Pod koniec lat 80. XX wieku dostarczono części dla dwóch kolejnych egzemplarzy, które zmontowano jednak dopiero po zakończeniu wojny w Bośni i Hercegowinie w 1997 r.[1] Wszystkie trolejbusy typu ŠEAL 100 wycofano z eksploatacji w połowie pierwszego dziesięciolecia XXI w.: prototyp (od roku 2001 z numerem 4232) w 2004 r., dwa pozostałe wozy w 2006 roku[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Michal Šindelář, Petr Mazný, Karel Šplíchal: Historie trolejbusů Škoda. Pilzno: Škoda, 2005, s. 38.
- ↑ a b Sarajevo, ŠEAL 100. Vehicles List (ang.). Transphoto.ru. [dostęp 2019-01-07].
