Żółcień chinolinowa

Żółcień chinolinowa
Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia E104, C.I. 47005, żółcień żywnościowa 13, ang. Food Yellow 13
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C18H13N1O5/8/11S1/2/3Na1/2/3
Masa molowa	477,38 g/mol
Wygląd	zielonawożółty proszek
Identyfikacja
Numer CAS	8004-92-0
PubChem	24671
InChI InChI=1S/C18H11NO8S2.2Na/c20-17-11-3-1-2-4-12(11)18(21)15(17)13-6-5-9-7-10(28(22,23)24)8-14(16(9)19-13)29(25,26)27;;/h1-8,15H,(H,22,23,24)(H,25,26,27);;/q;2*+1/p-2 InChIKey FZUOVNMHEAPVBW-UHFFFAOYSA-L
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2013-07-29] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[1] Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P P301+P312+P330

Żółcień chinolinowa, E104 – organiczny związek chemiczny, zielonkawożółty, spożywczy barwnik chinolinowy. Może być wytwarzana syntetycznie lub też pochodzić od zwierząt.

Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 10 mg/kg masy ciała^[2].

Zastosowanie

Przemysł spożywczy

Używana jest jako barwnik do lodów, napojów gazowanych, galaretek i cukierków na kaszel.

Inne zastosowania

Barwniki kosmetyczne (m.in. w tatuażach), szminki, mydła, pasty do zębów, środki do pielęgnacji włosów, wody kolońskie.

Zagrożenia

Może działać jako czynnik wyzwalający histaminę^[2]. Może powodować: astmę, pokrzywkę, wysypkę, zaczerwienienie (stan zapalny) skóry, nadpobudliwość, anafilaksję. Powinny jej unikać osoby uczulone na aspirynę.

Zgodnie z normami Międzynarodowej Agencji Badania Raka żółcień chinolinowa nie jest klasyfikowana jako czynnik rakotwórczy^[1].

Regulacje prawne

Jest zakazana w niektórych krajach (np. w USA i Japonii). W Australii po czasowym wycofaniu jej z obrotu, została ponownie zatwierdzona i obecnie znajduje się w wielu produktach spożywczych.

W Wielkiej Brytanii wycofano żółcień chinolinową z żywności w 2009 roku po stwierdzeniu występowania nadpobudliwości u dzieci spożywających napoje zawierających mieszaninę sześciu barwników, wśród których znajdowała się żółcień chinolinowa^[3]. Nie zidentyfikowano jednak, które z barwników obecnych w napojach odpowiadają za niekorzystne efekty^[4].

Przypisy

Bibliografia

• BillB. Statham BillB., E213: Tabele dodatków i składników chemicznych, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 336, ISBN 978-83-7243-529-3 .