Żółw skórzasty

Żółw skórzasty
Dermochelys coriacea[1]
(Vandelli, 1761)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

gady

Rząd

żółwie

Rodzina

żółwie skórzaste

Rodzaj

Dermochelys
J.E. Gray, 1847

Gatunek

żółw skórzasty

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 VU pl.svg

Żółw skórzasty (Dermochelys coriacea) – gatunek gada z podrzędu żółwi skrytoszyjnych, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodziny żółwi skórzastych. Jest największym współcześnie żyjącym żółwiem oraz jednym z największych i najcięższych współcześnie żyjących gadów (większe rozmiary od niego osiągają tylko niektóre krokodyle). Gatunek ten jest znany od połowy XVI wieku.

Opis
Żółwie skórzaste mają podobną budowę co żółwie morskie – mają duże, spłaszczone, okrągłe ciało z dwoma parami bardzo dużych płetw i krótkim ogonem. Podobnie jak u innych morskich żółwi, przednie płetwiaste kończyny żółwia skórzastego są specjalnie przystosowane do pływania w otwartym oceanie. Nie posiada pazurów na obu parach kończyn. Płetwy tego żółwia są największe, pośród wszystkich żyjących żółwi. Rozpiętość przednich płetw może dochodzić do 3 metrów[3]. Jako ostatni przedstawiciel rodziny, żółw skórzasty posiada kilka cech odróżniających go od wszystkich innych żółwi. Najbardziej zauważalną z nich jest brak kostnego karapaksu – zamiast tarczek pancerz żółwia skórzastego pokryty jest grubą skórą z osadzonymi płatami kości. Z karapaksu wystaje siedem wzniesień biegnących przez całą długość karapaksu. Cały grzbiet żółwia jest czarny lub ciemnoszary z licznymi jasnymi plamkami. Jego plastron jest jasnego koloru co kontrastuje z grzbietem i łapami.
Rozmiary
Karapaks dorosłego żółwia skórzastego osiąga średnio 1-2 metry długości[3]; rekord wynosi 213 cm. Największy znany okaz („żółw z Harlech”) ważył 916 kg – prawdopodobnie jednak był to osobnik anomalny lub błędnie zważony. Największy oprócz niego znany żółw skórzasty ważył 700 kg[4]. Najczęściej spotyka się osobniki o masie ciała 300 do 400 kg.
Biotop
Całe życie spędzają w morzu, jedynie samice na krótki czas wychodzą na ląd w celu złożenia jaj.
Pokarm
Mają delikatne szczęki, więc żywią się miękkimi zwierzętami jak meduzy, skorupiaki, mięczaki, małe ryby oraz wodorostami morskimi.
Behawior
Często nurkują poniżej 300 m, a czasami schodzą na głębokość 1200 m szukając meduz.
Rozmnażanie
Kilka razy w roku samice składają w wygrzebanych przez siebie dołkach od 50 do 160 zapłodnionych jaj o średnicy 50–65 mm ważących 70–90 g[5]. Łączna liczba jaj składanych przez samicę waha się w granicach od 47 do 263[6]. Inkubacja jaj trwa 50 do 78 dni, jednak zwykle wylęg odbywa się w przedziale 60–68 dni.
Występowanie[7]
Występuje we wszystkich tropikalnych oceanach oraz w Morzu Śródziemnym. Spotyka się go również w wodach o niższej temperaturze w okolicach Nowej Fundlandii, Islandii, Norwegii i Alaski[5]. Jeden okaz znaleziono na Bałtyku[8] – w 1966 r. został przypadkowo schwytany w więcierz zastawiony przez rybaków z Rostocku. Osobnik ten miał długość całkowitą 215 cm i ważył 450 kg.[9] Zasięg występowania tego żółwia jest największy wśród wszystkich gadów żyjących obecnie na Ziemi.
Ochrona
W Unii Europejskiej wpisany do załącznika IV dyrektywy siedliskowej, co zobowiązuje wszystkie państwa Unii do zapewnienia mu systemu ścisłej ochrony. Jednocześnie żółw ten znajduje się w aneksie A Rozporządzenia Rady (WE) Nr 338/97 w sprawie handlu dzikimi zwierzętami oraz w załączniku I konwencji CITES.

Przypisy

  1. Dermochelys coriacea, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. Dermochelys coriacea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. a b Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 299–300. ISBN 83-214-0464-2.
  4. Krzysztof Narewski: 700-kilogramowy żółw. Morze Śródziemne wyrzuciło na brzeg prawdziwą bestię. o2.pl, 2017-09-23. [dostęp 2017-10-17].
  5. a b Bernhard Grzimek: Grzimek’s animal life encyclopedia. Detroit: Gale, 2003, s. 101–102. ISBN 0-7876-5783-2.
  6. Leslie A. Mertz, Arthur B. Evans, Neil Schlager, Catherine J. Allen, Jayne Weisblatt: Grzimek’s student animal life resource. Detroit, Mich.: Thomson Gale, 2005, s. 46. ISBN 0-7876-9405-3.
  7. Dermochelys coriacea (Vandelli, 1761). Species+. [dostęp 2015-04-04]. (ang.).
  8. Hanna Dobrowolska: Gady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00957-8.
  9. (drb): Cejlończyk ...w Bałtyku, w: „Poznaj Świat” R. XIV, nr 7 (164), lipiec 1966, s. 40. Okaz został przewieziony do ogrodu zoologicznego w Rostocku, gdzie jednak wkrótce zdechł.

Bibliografia

  • Hanna Dobrowolska, Gady, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, ISBN 83-01-00957-8, OCLC 830207880.
  • Grzimek’s Animal Life Encyclopedia, 2nd edition. Volume 7, Reptiles, Michael Ilutchins, James B. Murphy, Neil Schlager (red.), Farmington Hills, MI: Gale Group, 2003 ISBN 0-7876-5783-2.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Status iucn3.1 VU pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Leatherback sea turtle Tinglar, USVI (5839996547).jpg

Scientific name: Dermochelys coriacea Common name Spanish: Tinglar Photo by Claudia Lombard, USFWS Location, Sandy Point National Wildlife Refuge, US Virgin Islands

More information: ecos.fws.gov/speciesProfile/profile/speciesProfile.action...