Żaba pirenejska

Żaba pirenejska

Pelophylax perezi[1]
(López-Seoane, 1885)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	żabowate
Rodzaj	Pelophylax
Gatunek	żaba pirenejska
Synonimy Rana hispanica Fitzinger, 1826 Rana calcarata Tschudi, 1838 Rana perezi Seoane, 1885 Rana esculenta perezi Boulenger, 1886 Rana ridibunda perezi Mertens, 1925 Rana perezi Hotz, 1974 Rana (Rana) perezi Dubois, 1987 Rana (Pelophylax) perezi Dubois, 1992 Rana (Pelophylax) kl. grafi Crochet, Dubois, Ohler i Tunner, 1995 Hylarana perezi Chen, Murphy, Lathrop, Ngo, Orlov, Ho i Somorjai, 2005 Pelophylax perezi Frost, Grant, Faivovich, Bain, Haas, Haddad, de Sá, Channing, Wilkinson, Donnellan, Raxworthy, Campbell, Blotto, Moler, Drewes, Nussbaum, Lynch, Green i Wheeler, 2006[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Żaba pirenejska (Pelophylax perezi) – gatunek płaza z rodziny żabowatych, z rodzaju Pelophylax, wcześniej była traktowana jako podgatunek żaby śmieszki, dopiero w 2006 roku została wyodrębniona jako osobny gatunek.

Występowanie

Występuje na płw. Iberyjskim, występuje również na Balearach, Wyspach Kanaryjskich i Maderze, gdzie zostały introdukowane sztucznie.

Zamieszkuje w zasadzie we wszystkich rodzajach zbiorników wodnych, zarówno stojących jak również wolno płynących. Przebywa również na terenach zalewowych i terenach bagiennych. Na lądzie przebywają najczęściej osobniki młode, które wędrują w poszukiwaniu zbiorników wodnych do osiedlenia.

Opis

Jest to niewielka żaba wyglądem przypominająca żabę śmieszkę, ale znacznie mniejsza, gdyż samica osiąga tylko 8 cm długości a samice – 7 cm. Największe zaobserwowane osobniki miały 10 cm. Głowa duża, oczy szeroko rozstawione, wysoko na głowie. Skóra jest gładka lub lekko szorstka. Wyraźnie zaznaczone fałdy grzbietowo-boczne. Łapy są dobrze rozwinięte. Ubarwienie zmienne. Grzbiet zwykle zielony, ale także brązowy lub szarawy do ciemnoszarego. Wzdłuż kręgosłupa żółty lub zielony pasek, po obu stronach paska rząd nieregularnych prostokątnych plam. Brzuch białawy z licznymi nieregularnymi ciemnymi plamkami.

Kijanka w okresie przeobrażenia w dorosłego osobnika

Tryb życia

Żaba ta w zasadzie cały czas spędza w wodzie, tylko młode osobniki po osiągnięciu dojrzałości płciowej wychodzą na ląd w celu znalezienie nowych siedlisk. Pożywieniem ich są owady, ale także dżdżownice, pająki a także drobne skorupiaki. W okresie od listopada do lutego/marca zapadają w stan hibernacji. Rozród odbywa się w okresie od lutego do czerwca. Rozwój zarodków i kijanek trwa od dwóch do czterech miesięcy, co zależy od temperatury wody w której przebywają. Młode osobniki osiągają dojrzałość płciową w zasadzie w pierwszym roku życia.

Przypisy

Bibliografia

• *Günter Diesener, Josef Reichholf: Płazy i gady. Leksykon przyrodniczy. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 90. ISBN 83-7129-440-9.