Żagary (czasopismo)
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | |
| Tematyka | literatura |
| Pierwszy numer | 1931 |
| Ostatni numer | 1934 |
„Żagary” – pismo literacko-społeczne wydawane w Wilnie w latach 1931–1934, związane z grupą literacką Żagary.
Pismo początkowo ukazywało się jako dodatek do wileńskiego dziennika „Słowo”, następnie w 1932 jako dodatek do „Kuriera Wileńskiego”, zatytułowany „Piony”, a od 1933, po połączeniu się z pismem „Smuga”, jako samodzielne czasopismo ponownie pod tytułem „Żagary”.
Początkowo redakcję tworzyli Teodor Bujnicki, Czesław Miłosz, Stefan Jędrychowski, Jerzy Zagórski, Kazimierz Hałaburda, Antoni Gołubiew, Jerzy Putrament. W okresie istnienia „Pionów” redagowali je Henryk Dembiński, Jędrychowski, Zagórski. W końcowym okresie pisma redagowali je Bujnicki, Dembiński, Zagórski, Miłosz, Putrament, Józef Maśliński, Aleksander Rymkiewicz, Anatol Mikułko, Mieczysław Kotlicki.
„Żagary” zorientowane były umiarkowanie lewicowo. Postulowały literaturę podejmującą zagadnienia społeczno-polityczne i etyczne. Teksty programowe publikowali zwłaszcza Bujnicki, Dembiński, Miłosz, Zagórski, Jędrychowski, Maśliński.
Bibliografia
- Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 226-227. ISBN 978-83-7420-110-0.
- Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 40-42, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.
- Żagary. Eduteka.pl. [dostęp 2014-07-22].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).