Żagnica zielona

Żagnica zielona
Aeshna viridis
Eversmann, 1836
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

ważki

Podrząd

ważki różnoskrzydłe

Nadrodzina

Aeshnoidea

Rodzina

żagnicowate

Rodzaj

Aeshna

Gatunek

żagnica zielona

Synonimy
  • Aeschna virens Charpentier, 1840[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Żagnica zielona (Aeshna viridis) – gatunek ważki z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje w Europie Północnej, Środkowej i Wschodniej oraz na Syberii[2]. W Polsce pospolitszy na północy i w środkowym pasie nizin, nie występuje w południowej, górskiej części kraju[3]; jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[4]. Jedna z największych polskich ważek[5].

Rozmiary

  • Długość ciała: około 66 mm[5]
  • Rozpiętość skrzydeł: około 92 mm[5]
  • Długość larwy: ok. 4–5 cm

Ekologia

Samica składa jaja do wnętrza częściowo zanurzonych liści osoki aloesowatej (Stratiotes aloides)[6]. Stadium larwalne spędzają w wodach stojących. Po kilku latach larwa wychodzi z wody i przeobraża się w postać dorosłą. W Polsce imagines latają od połowy czerwca do września[3][5].

Pokarm

Żagnica zielona jest, podobnie jak inne ważki, drapieżnikiem. W skład jej diety wchodzą głównie muchy i komary. Czasem atakuje motyle, jętki i inne ważki. Pożywienie larwy stanowią wodne owady, kijanki i narybek.

Zobacz też

Przypisy

  1. D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-05-15. [dostęp 2022-05-21]. (ang.).
  2. a b Aeshna viridis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. a b Ewa Miłaczewska: Żagnica zielona Aeshna viridis. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-21].
  4. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
  5. a b c d Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix - Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239. 
  6. Małgorzata Strzałek. Zielony wojownik w natarciu czyli osoka w ekosystemach wodnych (pdf). „Wiadomosci Ekologiczne”. 1, s. 81-107, 2004. 

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Aeshna viridis f 2110.jpg
Autor: G.-U. Tolkiehn, Licencja: CC BY 3.0
Green Hawker, female (Aeshna viridis Eversmann 1836), Kirchwerder, Hamburg, Germany
Aeshna viridis male 2534.jpg
Autor: G. U. Tolkiehn, Licencja: CC BY 3.0
Green Hawker (Aeshna viridis Eversmann 1836),male, in Kirchwerder, Hamburg, Germany (resting at the bank on Typha angustifolia overlooking the Stratiotes aloides)