Żebro (botanika)

Żebra w listkach płożymerzyka falistego
Ostrokrawędziste i niepodzielone żebra na pędzie kaktusa Echinocactus platyacanthus

Żebro – termin w botanice oznaczający:

  1. W listkach niektórych mchów biegnącą centralnie wiązkę grubościennych komórek. Wiązka ta kończy się zwykle u nasady listka i tylko u płonnikowatych łączy z wiązka przewodzącą w łodyżce. Na końcu listka żebro może wybiegać w ość lub kończyć się na szczycie, ewentualnie przed szczytem[1].
  2. Podłużne wypukłości pędów roślin pełniących zwykle funkcję mechaniczną. Są charakterystyczne m.in. dla kaktusowatych (z wyjątkiem najstarszych linii rozwojowych obejmujących rodzaje drzewidło i opuncja)[2], u których umożliwiają kurczenie lub zwiększanie objętości pędu składając lub rozchylając się harmonijkowato[3]. Sposób wykształcenia (głębokość, kształt, liczba żeber) bywa istotną cechą diagnostyczną podczas oznaczania gatunków. Mogą być proste lub skręcone spiralnie, na przekroju ostre, zaokrąglone lub ucięte[2]. U innych roślin żebrowanie łodygi usztywnia łodygi i często właśnie w żebrach biegną pasma tkanek wzmacniających[3].

Przypisy

  1. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. wydanie II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 1052. ISBN 83-214-1305-6.
  2. a b Zdenek Fleischer, Bohumil Schutz: Kaktusy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1986, s. 30-31. ISBN 83-09-00896-1.
  3. a b Zbigniew Podbielkowski, Maria Podbielkowska: Przystosowania roślin do środowiska. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992, s. 154, 179. ISBN 83-02-04299-4.

Media użyte na tej stronie

Plagiomnium undulatum blatt.jpeg
Autor: Kristian Peters -- Fabelfroh 15:57, 10 October 2006 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Plagiomnium undulatum, Rostock
Echinocactus ingens3.jpg
Autor: Michael Wolf, Licencja: CC BY 2.5
Echinocactus platyacanthus