Żelazna porcja
Żelazna porcja – określenie stosowane wobec indywidualnego zaopatrzenia żywieniowego żołnierzy armii amerykańskiej. Zaopatrzenie zwane „żelazną porcją” („iron ration”) pojawiło się w 1907. Zapewniało wyżywienie i podtrzymanie czynności życiowych w trudnych warunkach bojowych. Składało się z 3 uncji ciasta z mąki pszennej i wołowiny w proszku, 1 uncji czekolady i torebek z solą i pieprzem. Łącznie „żelazna porcja” w puszce blaszanej ważyła 1 funt.
Także w innych armiach były wydzielane tzw. żelazne porcje (racje), np. w Wehrmachcie składały się z: 250 g sucharów, 200 g konserwy mięsnej, 150 g zupy w konserwie i 20 g kawy zbożowej. Teoretycznie mogły być spożyte na rozkaz przełożonego, ale w warunkach bojowych teoria ta nie sprawdziła się[1].