Żeleźniak (Góry Kaczawskie)

Żeleźniak
Żeleźniak widziany z Sadów Dolnych (2018)
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Pasmo	Sudety Góry Kaczawskie Grzbiet Wschodni
Wysokość	664 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Żeleźniak
50°56′46″N 15°58′31″E/50,946111 15,975278

Żeleźniak (niem. Eisen-Koppe) – rozległy masyw z najwyższym szczytem (664 m n.p.m.) w północnej części Grzbietu Wschodniego w Górach Kaczawskich. Przez Przełęcz Mysłowską łączy się z południową częścią Grzbietu Wschodniego. Od zachodu łączy się z Osełką i Miłkiem. Na wschód od Żeleźniaka odchodzi grzbiet z Bukowinką i Głogowcem. Na północny zachód ciągnie się grzbiet z Marcińcem, Rogaczem, Dłużkiem, Chmielarzem, Polanką, Trzcińcem, Zadorą i Lipną.

Zbudowany jest ze staropaleozoicznych skał metamorficznych – łupków albitowo-serycytowych i kwarcowo-serycytowych z grafitem i soczewkami marmurów (wapieni krystalicznych), należących do metamorfiku kaczawskiego oraz permskich skał wulkanicznych – porfirów (ryolitów).

W łupkach radzimowickich i porfirach występują żyły okruszcowane minerałami polimetalicznymi zawierającymi miedź, srebro, ołów, arsen, żelazo, cynk i in., które były podstawą rozwoju górnictwa, co najmniej od XV w. Po wojnie prowadzone były poszukiwania rud uranu.

Masyw jest porośnięty lasem świerkowym. Na jego południowo-zachodnich zboczach położona jest wieś Radzimowice.

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 6 Góry Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2000, ​ISBN 83-85773-27-4​
• Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.