Żleb Grosza (Grań Hrubego)

Żleb Grosza widoczny po prawej stronie Wielkiej Teriańskiej Turni

Żleb Grosza – żleb na północnych ścianach Grani Hrubego w słowackich Tatrach Wysokich. Opada z Teriańskiego Siodełka w najwyższej części Wielkiej Teriańskiej Turni. Jego najwyższa część to załupa, z lewej strony (patrząc od dołu) ograniczona pionowymi lub przewieszonymi ścianami tej turni. W części środkowej jest wąskim i bardzo piarżystym żlebem. Na wysokości około 2100 m jest w nim płaskodenny kociołek o średnicy około 8 m. Z jego ściany wyrasta żebro, które żleb znajdujący się poniżej kociołka dzieli na dwa koryta. Łatwiejsze do przejścia jest lewe koryto. Nawet podczas ciepłych lat jest ono w dużym stopniu wypełnione śniegiem. Kilkanaście metrów poniżej kociołka do Żlebu Grosza wpada komin z masywu Skrajnej Walowej Turni. W widoku z dołu sprawia on wrażenie, że jest głównym ciągiem Żlebu Grosza, jest to jednak złudzenie spowodowane tym, że właściwy Żleb Grosza przysłonięty jest przez żebro oddzielające dwa jego koryta^[1].

Nazwę żlebu utworzył Władysław Cywiński, upamiętniając nią Alfreda Grosza, który wraz z M. Scheinem 1 sierpnia 1922 roku. pierwszy przeszedł tym żlebem. Prowadzi nim droga wspinaczkowa. Trudność I, miejscami III w skali tatrzańskiej, deniwelacja około 320 m, czas przejścia 2 godz. Pierwsze przejście zimowe: Jacek Bilski i Władysław Cywiński 24 marca 1991 r. Żlebem tym jako pierwszy zjechał na nartach Milie Blahout^[1].

Przypisy