Żleb Staniszewskiego
Żleb Staniszewskiego (niem. Staniszewski-Schlucht, słow. Staniszewského žľab, węg. Staniszewski-folyosó[1]) – wielki żleb w masywie Granatów w polskich Tatrach Wysokich. Opada z zachodnich ścian Zadniego Granatu (2240 m) do Kotła Czarnego Stawu Gąsienicowego. Ma wylot na wysokości około 1770 m w wielkim piarżysku. Wysokość żlebu wynosi więc 470 m. Tuż obok, po wschodniej stronie, ma wylot drugi wielki żleb Granatów – Żleb Drège’a[2].
Po raz pierwszy przeszedł tym żlebem w 1911 r. Adam Staniszewski, i od niego pochodzi nazwa żlebu. W przewodniku taternickim Witolda Henryka Paryskiego prowadzi nim droga wspinaczkowa nr 218 (III stopień w skali trudności UIAA, czas przejścia 2 h). Żleb jest bardzo stromy, miejscami ma charakter komina i znajduje się w nim kilka wysokich progów. Orograficznie lewe obramowanie dolnej części Żlebu Staniszewskiego tworzy Filar Staszla. Ma wysokość około 300 m i prowadzi nim również droga wspinaczkowa, w dwóch miejscach mająca V stopień trudności[3].
Zdecydowanie odradza się przejście Żlebem Staniszewskiego latem – jest bardzo niebezpieczne. Czasami przechodzą nim taternicy zimą, gdy jest zlodzony – im bardziej, tym lepiej[4].
Przypisy
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Orla Perć. Mapa 1:5000. Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/2006. ISBN 83-87873-42-X.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część II. Zawrat – Żółta Turnia. Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.
- ↑ Wspinanie. [dostęp 2016-03-20].
Media użyte na tej stronie