Żołna zielona

Żołna zielona
Merops superciliosus[1]
Linnaeus, 1766
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

kraskowe

Rodzina

żołny

Rodzaj

Merops

Gatunek

żołna zielona

Podgatunki
  • M. s. superciliosus Linnaeus, 1766
  • M. s. alternans Clancey, 1971
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Żołna zielona[3] (Merops superciliosus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny żołn (Meropidae), zamieszkujący Afrykę Subsaharyjską. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżnia się dwa podgatunki M. superciliosus[4][5]:

  • M. s. superciliosus Linnaeus, 1766 – wschodnia Afryka, Madagaskar i Komory
  • M. s. alternans Clancey, 1971 – zachodnia Angola i północno-zachodnia Namibia
Morfologia

Mierzy 28–30 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 46–48 cm. Masa ciała 40–48 g[4]. W ubarwieniu nie występuje dymorfizm płciowy, ale samiec ma dłuższe środkowe sterówki. Ogólnie cała zielona. Żółte gardło, odcięte od piersi pomarańczową kreseczką, czarna maska, białe czoło. Niebieskie policzki i obrzeżenie maski. Dziób jak u żołny.

Ekologia i zachowanie

Zachowuje się podobnie jak żołna zwyczajna. Głos analogiczny jak u żołny, lecz twardszy. Zasiedla otwarte i suche tereny, zazwyczaj niedaleko zbiorników wodnych.

Status

IUCN uznaje żołnę zieloną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako szeroko rozpowszechniony i zazwyczaj pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[2].

Przypisy

  1. Merops superciliosus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b Merops superciliosus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Meropidae Rafinesque, 1815 - żołny - Bee-eaters (wersja: 2019-10-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].
  4. a b Fry, H. & Boesman, P.: Olive Bee-eater (Merops superciliosus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-27].
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Todies, motmots, bee-eaters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-27]. (ang.).

Bibliografia

  • Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Olive Bee-eater, Ambola, SW Madagascar.jpg
Autor: Frank Vassen, Licencja: CC BY 2.0

Olive Bee-eater, Ambola, SW Madagascar

Swarowski 80 HD 30 X, Coolpix P5100 (Adapter DCB)