Żołynia
Artykuł | 50°9′40″N 22°18′32″E |
---|---|
- błąd | 39 m |
WD | 50°10'0.1"N, 22°19'0.1"E, 50°12'N, 22°18'E |
- błąd | 14 m |
Odległość | 877 m |
wieś | |
Centrum Żołyni z dworcem autobusowym | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna | 17 |
Kod pocztowy | 37-110[3] |
Tablice rejestracyjne | RLA |
SIMC | 0667750[4] |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
50°09′40″N 22°18′32″E/50,161111 22,308889 | |
Strona internetowa |
Żołynia (niem. Schelling)[5] – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Żołynia; siedziba gminy Żołynia[6][4]. Przy drodze wojewódzkiej 877 Łańcut – Leżajsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego. Dawne miasto lokowane około 1720 roku, pozbawione praw miejskich przed 1918 rokiem[7].
Przyroda
W Żołyni, przy drodze do Białobrzegów, rośnie najgrubsza w Polsce sosna zwyczajna o pojedynczym pniu. To monumentalne drzewo ma pień o obwodzie 442 cm (w 2016)[8], wysokość – 14,5 m (w 2013)[9]. Z drzewem wiąże się legenda, jakoby pod sosną wypoczywał Król Jan III Sobieski (sosna jest prawdopodobnie znacznie młodsza, szacuje się jej wiek na 250 lat).
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0667767 | Bikówka | część wsi |
0667840 | Gajówka | przysiółek |
0667773 | Jagielnie | część wsi |
0667780 | Kmiecie | część wsi |
0667879 | Kopanie Żołyńskie | przysiółek |
0667796 | Miasto | część wsi |
0667804 | Raki | część wsi |
0667885 | Zagóra | przysiółek |
0667810 | Zakącie | część wsi |
0667827 | Żołynia Dolna | część wsi |
0667833 | Żołynia Górna | część wsi |
Historia
Wieś, położona w powiecie przemyskim, była własnością Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[10].
W nocy 24 na 25 kwietnia 1943 r. doszło do największej akcji bojowej Armii Krajowej obwodu łańcuckiego, tj. odbicia więźniów z aresztu w Żołyni.
16 sierpnia 1943 roku oddział Gwardii Ludowej „Iskra” pod dowództwem Jana Paducha ps. „Janek” opanował miejscowość. Zniszczono urząd gminny i pocztowy, mleczarnię i rozpędzono komisję przygotowującą listy mieszkańców do deportacji[11].
4 czerwca 1943 roku Niemcy przeprowadzili pacyfikację, podczas której zamordowano 14 osób.
Po wojnie wieś została odznaczona Krzyżem Grunwaldu w dowód uznania za postawę w czasie okupacji[12].
Znane osoby z Żołyni
- Władysław Cieśla – Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata
- Franciszek Frączek – polski malarz i grafik
- Tomasz Garlicki – polski nauczyciel[13], długoletni dyrektor Gimnazjum w Złoczowie[14]
- Bonawentura Szeleszczyński (1801–1876) – ziemianin, współwłaściciel Rakszawy, powstaniec styczniowy, polityk demokratyczny, poseł do Sejmu Ustawodawczego w Kromieryżu, na Sejm Krajowy Galicji oraz do austriackiej Rady Państwa.
- Rufin Franciszek Janusz – polski duchowny katolicki, bernardyn, kapelan Armii Krajowej w stopniu kapitana
- ks. Tadeusz Mach – urodzony w Żołyni[15],
- ks. Józef Lach – święcenia kapłańskie w 1938 r. Pierwszą jego placówka była Żołynia, gdzie był w AK i gdzie się ukrywał. Po wojnie w par. Gajków, później przez 30 lat proboszcz w Świebodzicach.
- Józef Bosak – muzyk ludowy[16]
- ks. Stanisław Pawul – prezbiter, absolwent LO w Żołynii (1959).
- Leon Leja (1913–1997) – pedagog, profesor Uniwersytetu im Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Władysław Młynek – poeta, autor między innymi utworu „Opis Żołyni” z 1905.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Wieś Żołynia w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-02-24] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-02-23].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1623 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Żołynia. Wirtualny Sztetl
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 88-89.
- ↑ Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych (RPDP): Sosna Jana Sobieskiego (pol.). [dostęp 2016-04-16].
- ↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. s. 92
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 183.
- ↑ Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942–1945” Wydawnictwo MON 1971, s. 357
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945”, Sport i Turystyka 1988, s. 631. ISBN 83-217-2709-3.
- ↑ Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 3.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Złoczowie za rok szkolny 1920/21. Złoczów, 1921, s. 10.
- ↑ Strona diecezji sandomierskiej. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ 65-lecie pracy twórczej Józefa Bosaka
Linki zewnętrzne
- Żołynia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 829 .
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Flaga województwa podkarpackiego
Autor: Wojciech Muła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Żołynia - centrum i dworzec autobusowy
Autor: Wojciech Muła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Żołynia, skwer przy ul. Mickiewicza - monument upamiętniający Adama Mickiewicza