Żozef Kotin
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | konstruktor czołgów |
| Odznaczenia | |
           | |
Żozef Jakowlewicz Kotin (ros. Жозэф Яковлевич Котин, ur. 26 lutego?/ 10 marca 1908 w Pawłohradzie, zm. 21 października 1979 w Leningradzie) – radziecki konstruktor czołgów, generał pułkownik służby inżynieryjno-technicznej, Bohater Pracy Socjalistycznej (1941).
Życiorys
Urodził się w zruszczonej polskiej rodzinie. Od 1923 pracował jako ślusarz w Charkowie, uczył się na wieczorowym fakultecie robotniczym, a od 1927 w Charkowskim Instytucie Politechnicznym. Od 1930 służył w Armii Czerwonej, w 1932 ukończył Akademię Wojskowo-Techniczną im. Dzierżyńskiego, 1932-1937 pracował w Wydziale Naukowo-Badawczym Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej im. Stalina jako inżynier, szef sektora projektowo-konstruktorskiego i szef oddziału. W 1937 został głównym konstruktorem biura konstruktorskiego SKB-2 w zakładzie kirowskim w Leningradzie, pracował nad modernizacją czołgu średniego T-28, później kierował pracami przy konstrukcji czołgów KW-3, KW-1S, KW-16, KW-85, IS-1 i IS-2 oraz dział samobieżnych SU-152, ISU-152, ISU-122. W czerwcu 1941 został zastępcą ludowego komisarza przemysłu ciężkiego ZSRR (do 1943), głównym konstruktorem Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego ZSRR i głównym konstruktorem fabryki czołgów w Czelabińsku, po ataku Niemiec na ZSRR zajmował się ewakuacją zakładu kirowskiego i innych fabryk za Ural oraz założeniem w Czelabińsku wielkiego centrum przemysłu czołgowego znanego jako „Tankograd”, w 1943 otrzymał stopień doktora nauk technicznych. W 1945 powrócił do Leningradu na stanowisko głównego konstruktora biura konstruktorskiego SKB-2, 19 marca 1949 został dyrektorem utworzonego wówczas Wszechzwiązkowego Instytutu Naukowo-Badawczego Ministerstwa Budowy Maszyn Średnich ZSRR, w 1947 opracował czołg IS-4, w 1951 czołg PT-76, w 1953 T-10, a w 1963 traktor K-700 "Kirowiec". W 1968 został zastępcą szefa przemysłu obronnego ZSRR, a w 1972 członkiem rady naukowo-technicznej Ministerstwa Przemysłu Obronnego ZSRR. W latach 1946-1950 i 1966-1970 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. W Pawłohradzie ustawiono jego pomnik. Jego imieniem nazwano ulice w Czelabińsku i Petersburgu, technikum inżynieryjne oraz szczyt w Tienszanie.
Awanse
- generał major wojsk technicznych (6 stycznia 1942)
- generał porucznik służby inżynieryjno-czołgowej (31 lipca 1944)
- generał pułkownik służby inżynieryjno-technicznej (13 listopada 1965)
Odznaczenia i nagrody
- Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (19 września 1941)
- Order Lenina (czterokrotnie - 17 kwietnia 1940, 19 września 1941, 30 grudnia 1956 i 9 marca 1978)
- Order Rewolucji Październikowej (dwukrotnie - 25 października 1971 i 8 października 1975)
- Order Czerwonego Sztandaru (17 maja 1951)
- Order Suworowa I klasy (16 września 1945)
- Order Suworowa II klasy (19 kwietnia 1945)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (5 sierpnia 1944)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie - 2 kwietnia 1951, 12 marca 1958 i 28 lipca 1966)
- Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie - 5 czerwca 1942, 20 stycznia 1943 i 6 listopada 1945)
- Order Znak Honoru (21 czerwca 1957)
- Nagroda Stalinowska (czterokrotnie - 1941, 1943, 1946 i 1948)
I medale.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Order of Suvorov ribbon, class one
Ribbon bar of the Order of the Badge of Honour. The Soviet Union (USSR).
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Stalin Prize Medal
Order of Suvorov ribbon, second class
Soviet Medal For Combat Service Ribbon.