Żyła główna dolna
vena cava inferior | |
![]() Żyła główna dolna i jej dopływy |
Żyła główna dolna, żyła próżna dolna, żyła czcza dolna (ang. inferior vena cava - IVC, łac. vena cava inferior) – pień żylny zbierający krew z podprzeponowej połowy ciała i uchodzący do prawego przedsionka serca.
Przebieg
Żyła główna dolna powstaje z połączenia żył biodrowych wspólnych. Łączą się one pod kątem 60–65 stopni, do przodu od krążka międzykręgowego położonego między czwartym a piątym kręgiem lędźwiowym, około 1–2 cm poniżej rozdwojenia aorty. Biegnie pionowo ku górze wzdłuż prawego brzegu kręgosłupa po prawej stronie aorty. Na poziomie pierwszego kręgu lędźwiowego zbacza na stronę prawą i dochodzi do powierzchni przeponowej wątroby, gdzie przebiega w bruździe żyły głównej (biorąc istotny udział w umocowaniu tego narządu[1]). Przechodzi przez otwór żyły głównej (ang. caval opening, łac. foramen venae cavae) w przeponie i wchodzi do klatki piersiowej. Zagina się tam silnie do przodu i w lewo, przechodzi przez osierdzie i uchodzi do tylno-dolnej części prawego przedsionka.
Rozmiary
Składa się z dwóch części: części brzusznej i krótkiej części piersiowej. Długość zwykle wynosi około 22–25 cm (z czego 2–3 cm przypada na część piersiową). Średnica żyły na dole wynosi około 20–22 mm i wzrasta w miarę dochodzenia kolejnych dopływów. W końcowym odcinku ma średnicę około 30–32 mm.
Stosunki anatomiczne
Część brzuszna
- ku tyłowi:
- kręgosłup
- tętnice lędźwiowe prawe
- tętnica nerkowa prawa
- tętnica nadnerczowa środkowa prawa
- tętnica przeponowa dolna prawa
- mięsień lędźwiowy większy prawy – brzeg przyśrodkowy
- pień współczulny prawy
- węzły chłonne
- po stronie lewej:
- część brzuszna aorty
- przepona – prawa odnoga
- po stronie prawej:
- mięsień lędźwiowy większy prawy
- moczowód
- nerka prawa
- nadnercze prawe
- do przodu:
- tętnica biodrowa wspólna prawa
- nasada krezki jelita cienkiego
- tętnica jądrowa prawa – u mężczyzn
- tętnica jajnikowa prawa – u kobiet
- otrzewna ścienna
- dwunastnica – dolna część
- trzustka – głowa
- żyła wrotna
- wątroba – część tylna powierzchni przeponowej
Część piersiowa
- odcinek zewnątrzosierdziowy:
- opłucna
- płuco prawe – podstawa
- błona oskrzelowo-osierdziowa
- odcinek wewnątrzosierdziowy:
- pokryty dookoła blaszką trzewną osierdzia
Dopływy[a]
- gałęzie ścienne
- żyły przeponowe dolne[2] (venae prenicae inferiores)
- żyły lędźwiowe (venae lumbales)
- gałęzie trzewne
- żyły biodrowe wspólne (venae iliacae communes)
- żyła krzyżowa pośrodkowa[3] (vena sacralis mediana)
- żyły wątrobowe (venae hepaticae)
- żyły nerkowe (venae renales)
- żyła nadnerczowa prawa (vena suprarenalis dextra)
- żyła jądrowa prawa (vena testicularis dextra)
- żyła jajnikowa prawa (vena ovariva dextra)
Odmiany
- żyła główna dolna może nie występować[b]
- w przypadku odwrotnego ułożenia trzewi znajduje się po lewej stronie aorty brzusznej i przez przeponę przechodzi przez rozwór aortowy
- żyła główna dolna może być podwójna[c]
- do żyły głównej dolnej mogą uchodzić
- żyła nadnerczowa lewa
- żyła jądrowa lewa
- żyła jajnikowa lewa
Zespolenia
- poprzez żyły lędźwiowe (które obustronnie łączy żyła lędźwiowa wstępująca, uchodzące do żył nieparzystych obustronnie, a w dolnej części łączące się z żyłą biodrową wspólną) z żyłą główną górną.
Zastawki
Żyła główna dolna posiada tylko jedną zastawkę położoną w ujściu do prawego przedsionka serca[d].
Uwagi
- ↑ W przebiegu nadprzeponowym żyła główna dolna nie ma żadnych dopływów – z tamtego obszaru krew zbiera żyła nieparzysta.
- ↑ Wówczas żyły wątrobowe uchodzą bezpośrednio do prawego przedsionka, a pozostałe dopływy jednej z żył nieparzystych.
- ↑ Końcowy odcinek żyły głównej dolnej jest zawsze pojedynczy.
- ↑ Zastawka ta ma znaczenie jedynie w trakcie życia płodowego i u osób dorosłych jest uwsteczniona.
Przypisy
- ↑ Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 100. ISBN 83-200-0798-4.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 416. ISBN 83-200-1628-2.
- ↑ Sobotta. Atlas Anatomii człowieka. Friedrich Paulsen (red.), Jens Waschke (red.), Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.), Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012, s. 228. ISBN 978-83-7609-709-1.
Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 415–417. ISBN 83-200-1628-2.
- Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 200 i 201. ISBN 83-200-0798-4.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.There are shown the superior and the inferior vena cava with their branches. The heart has been taken away and most of the aorta cut off.