Żyła główna dolna

Żyła główna dolna
inferior vena cava
vena cava inferior
Ilustracja
Żyła główna dolna i jej dopływy

Żyła główna dolna, żyła próżna dolna, żyła czcza dolna (ang. inferior vena cava - IVC, łac. vena cava inferior) – pień żylny zbierający krew z podprzeponowej połowy ciała i uchodzący do prawego przedsionka serca.

Przebieg

Żyła główna dolna powstaje z połączenia żył biodrowych wspólnych. Łączą się one pod kątem 60–65 stopni, do przodu od krążka międzykręgowego położonego między czwartym a piątym kręgiem lędźwiowym, około 1–2 cm poniżej rozdwojenia aorty. Biegnie pionowo ku górze wzdłuż prawego brzegu kręgosłupa po prawej stronie aorty. Na poziomie pierwszego kręgu lędźwiowego zbacza na stronę prawą i dochodzi do powierzchni przeponowej wątroby, gdzie przebiega w bruździe żyły głównej (biorąc istotny udział w umocowaniu tego narządu[1]). Przechodzi przez otwór żyły głównej (ang. caval opening, łac. foramen venae cavae) w przeponie i wchodzi do klatki piersiowej. Zagina się tam silnie do przodu i w lewo, przechodzi przez osierdzie i uchodzi do tylno-dolnej części prawego przedsionka.

Rozmiary

Składa się z dwóch części: części brzusznej i krótkiej części piersiowej. Długość zwykle wynosi około 22–25 cm (z czego 2–3 cm przypada na część piersiową). Średnica żyły na dole wynosi około 20–22 mm i wzrasta w miarę dochodzenia kolejnych dopływów. W końcowym odcinku ma średnicę około 30–32 mm.

Stosunki anatomiczne

Część brzuszna

Część piersiowa

  • odcinek zewnątrzosierdziowy:
    • opłucna
    • płuco prawe – podstawa
    • błona oskrzelowo-osierdziowa
  • odcinek wewnątrzosierdziowy:

Dopływy[a]

Odmiany

Zespolenia

Zastawki

Żyła główna dolna posiada tylko jedną zastawkę położoną w ujściu do prawego przedsionka serca[d].

Uwagi

  1. W przebiegu nadprzeponowym żyła główna dolna nie ma żadnych dopływów – z tamtego obszaru krew zbiera żyła nieparzysta.
  2. Wówczas żyły wątrobowe uchodzą bezpośrednio do prawego przedsionka, a pozostałe dopływy jednej z żył nieparzystych.
  3. Końcowy odcinek żyły głównej dolnej jest zawsze pojedynczy.
  4. Zastawka ta ma znaczenie jedynie w trakcie życia płodowego i u osób dorosłych jest uwsteczniona.

Przypisy

  1. Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 100. ISBN 83-200-0798-4.
  2. Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 416. ISBN 83-200-1628-2.
  3. Sobotta. Atlas Anatomii człowieka. Friedrich Paulsen (red.), Jens Waschke (red.), Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.), Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012, s. 228. ISBN 978-83-7609-709-1.

Bibliografia

  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 415–417. ISBN 83-200-1628-2.
  • Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 200 i 201. ISBN 83-200-0798-4.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Gray577.png
There are shown the superior and the inferior vena cava with their branches. The heart has been taken away and most of the aorta cut off.