Żyła nieparzysta krótka
| ||
| Vena hemiazygos | ||
 Układ żył nieparzystych (widok od przodu na tylną ścianę klatki piersiowej po usunięciu przepony)[1] | ||
Żyła nieparzysta krótka (łac. vena hemiazygos) – naczynie żylne, które powstaje z połączenia korzenia zewnętrznego wytwarzanego przez żyłę lędźwiową wstępującą lewą i korzenia wewnętrznego wytwarzanego przez połączenie odchodzące od żyły nerkowej lewej i uchodzi do żyły nieparzystej.
Nazwa żyła nieparzysta pochodzi z prac Albrechta von Hallera[2].
Przebieg
Żyła nieparzysta krótka rozpoczyna się nad przeponą powstając z połączenia dwóch korzeni – stałego korzenia zewnętrznego wytwarzanego przez żyłę lędźwiową wstępującą lewą i niestałego korzenia wewnętrznego wytwarzanego przez połączenie odchodzące od żyły nerkowe lewej. Żyła nieparzysta krótka biegnie lewostronnie z dołu do góry po przednio-bocznej powierzchni kręgów piersiowych od X do VII kręgu piersiowego, po czym odchyla się na stronę ku tyłowi od aorty, przełyku oraz przewodu piersiowego i pod ostrym kątem dochodzi do żyły nieparzystej. Długość żyły nieparzystej krótkiej jest zmienna[3].
Dopływy
- żyły przełykowe
- żyły śródpiersiowe
- żyła podżebrowa lewa
- żyły międzyżebrowe tylne lewe[3]
Odmiany
- może do niej uchodzić żyła nieparzysta krótka dodatkowa[3]
- może nie mieć zastawek[4]
- długość żyły jest zależna od liczby uchodzących żył międzyżebrowych tylnych lewych[3]
- może przebiegać od przodu od aorty[4]
Zespolenia
- żyła główna dolna przez żyłę nerkową lewą[3].
Zastawki
Żyła nieparzysta posiada zastawki w 2/3 przypadków[4].
Przypisy
- ↑ Paulsen i Waschke 2012 ↓, s. 57.
- ↑ Marciniak 1991 ↓, s. 446.
- ↑ a b c d e Bochenek i Reicher 1993 ↓, s. 399.
- ↑ a b c Bochenek i Reicher 1993 ↓, s. 400.
Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 421-422. ISBN 83-200-1628-2.
- Tadeusz Marciniak: Anatomia prawidłowa człowieka. T. 2. Wrocław: Rada Uczelniana ZSP, 1991, s. 446-447.
- Friedrich Paulsen, Jens Waschke: Sobotta Atlas Anatomii człowieka. Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.); Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012. ISBN 978-83-7609-709-1.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.An anatomical illustration from Sobotta's Human Anatomy 1908