Życie Śpiewacze

Życie Śpiewacze
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 PRL

Pierwszy numer

maj 1946

Ostatni numer

październik 1948

Redaktor naczelny

Stanisław Kwaśnik

Liczba stron

32

Życie Śpiewacze – polskie czasopismo (miesięcznik) śpiewacze ukazujące się w Poznaniu w latach 1946–1948[1].

Historia

Sygnalny numer czasopisma pod tytułem Życie Muzyczne ukazał się w maju 1946 staraniem Mariana Weigta, Stanisława Kwaśnika i Mieczysława Barwickiego. Był organem Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego, Związku Zawodowego Muzyków R.P., Związku Kompozytorów i Związku Chórów Kościelnych. Od sierpnia 1946 został organem także Pomorskiego Związku Śpiewaczego, a od października 1947 również związków śpiewaczych: Zachodnio-Pomorskiego, Westfalskiego i Francuskiego. Od listopada 1947 czasopismo było subwencjonowane przez Centralny Instytut Kultury. Redaktorem naczelnym był Stanisław Kwaśnik. W lipcu 1947 tytuł zmieniono na Życie Śpiewacze[1].

Pierwszy numer po sygnalnym (1/2) ukazał się w sierpniu 1946. Większość pozostałych numerów (każdy po 32 strony) była podwójna, co w istocie czyniło z pisma dwumiesięcznik, a nie, jak deklarowano, miesięcznik. Obszernie traktowano artykuły o zmarłych kompozytorach i dyrygentach chóralnych oraz działaczach ruchu chóralnego. Opisywano bieżącą działalność związków i kół, historię amatorskiego ruchu śpiewaczego (zwłaszcza wielkopolskiego), zasady i poprawność śpiewu zespołowego, rolę dyrygenta, zasady interpretacji utworów, a także zawody i zjazdy chóralne. Stałą rubryką były Nowe wydawnictwa i Odpowiedzi redakcji. Na łamach publikowali m.in.: Tadeusz Chyła, Witalis Dorożała (jako Bemol), Henryk Duczmal, Roman Heising, Stanisław Kwaśnik, Edmund Maćkowiak i Marian Weigt[1].

Ostatni numer (21/22) wyszedł w październiku 1948. Przyczyną likwidacji była dążność władz komunistycznych do centralizacji ruchu śpiewaczego w Polsce[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Stanisław Szajek, Powstanie czasopisma Życie Śpiewacze, w: red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892–1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990, s. 232-235

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).