Życie na gorąco (serial telewizyjny)
Gatunek | sensacyjny |
---|---|
Kraj produkcji | |
Oryginalny język | polski |
Główne role | |
Liczba odcinków | 9 |
Produkcja | |
Produkcja | |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | Tadeusz Myszorek, Bogdan Sölle |
Czas trwania odcinka | 75–87 minut |
Pierwsza emisja | |
Data premiery | |
Stacja telewizyjna | |
Lata emisji |
Życie na gorąco – polski serial sensacyjny z 1978 roku w reżyserii Andrzeja Konica. Główny bohater – redaktor Maj – był kreowany na „polskiego Jamesa Bonda”[1].
Fabuła
Polski dziennikarz nazwiskiem Maj podróżuje po świecie, podążając tropem tajnej, powołanej przez zbrodniarzy hitlerowskich „Organizacji W”. Organizacja ta, kierowana przez nieuchwytnego doktora Gebhardta, zmierza do wywoływania konfliktów międzynarodowych, sabotażu, próbuje zdobyć broń masowej zagłady i trudni się przemytem narkotyków.
W kolejnych odcinkach Maj stara się rozbić organizację i ująć Gebhardta. W tym celu podróżuje po Europie oraz do fikcyjnych krajów Ameryki Łacińskiej i Afryki. Udaremnia prowokację polityczną wymierzoną w socjalistyczne Węgry, udaremnia spisek greckich pułkowników przeciw lewicowemu malarzowi, nie dopuszcza do zabicia świadków mających zeznawać w procesie byłych zbrodniarzy wojennych, a na koniec chroni świat przed zagładą szykowaną przez zwariowanego konstruktora współczesnej arki, milionera Scalcatora[2].
Maj podczas swych przygód używał różnych pojazdów, m.in. Porsche czy BMW, ale jego prywatnym wozem był Polski Fiat 125p „Sport”[3].
Tytuły odcinków
- Budapeszt
- Saloniki
- Marsylia
- Malavita
- Monachium
- Tupanaca
- Wiedeń
- Rzym
- Bolzano
Każdy tytuł jest jednocześnie nazwą miasta, w którym rozgrywa się akcja odcinka.
Obsada
- Leszek Teleszyński − redaktor Maj
- Leszek Herdegen − doktor Gebhardt
- Maria Kowalik-Kalinowska − Anna Roche
w poszczególnych odcinkach wystąpili m.in.
- Tomasz Stockinger - boy hotelowy (odc. 6 - Tupanaca)
- Zofia Czerwińska - recepcjonistka ośrodka wypoczynkowego (odc. 6 Tupanaca)
- Barbara Brylska
- Marek Perepeczko − Hermann, człowiek Ottona[4]
- Stanisław Mikulski − Max Steber, członek organizacji „W” (odc. 2 Saloniki)
- Leonard Pietraszak − Andreas Lossis, pomocnik redaktora Maja z greckiej opozycji (odc. 2. Saloniki)
- Emil Karewicz − Boissant, pilot samolotu transportowego (odc. 3 Marsylia)
- Leon Niemczyk − Dario Lucas (odc. 4 Malavita)
- Jan Kobuszewski − major Cuperly (odcinek: 6 Tupanaca)
- Andrzej Kopiczyński − senator Moranes (odc. 6 Tupanaca)
- Barbara Krafftówna
- Jan Paweł Kruk
- Jerzy Karaszkiewicz - pilot samolotu transportowego, członek organizacji "W" (odc. 3 Marsylia)
- Ewa Lemańska
- Barbara Marszałek
- Zygmunt Nowicki
- Wojciech Pilarski
- Andrzej Bielski
- Wieńczysław Gliński − dziennikarz Carlo Lucetti
- Zofia Sykulska-Szancerowa
- Edwin Petrykat − Hans, członek organizacji „W” udający węgierskiego oficera kontrwywiadu (odc. 1 Budapeszt)
- Diana Stein − Berta Lang
- Eugeniusz Wałaszek − przedsiębiorca na spotkaniu z Alezanem w domu publicznym
- Robert Rogalski − dziennikarz Hammersten z „Zuricher Zeitung”
- Remigiusz Rogacki − człowiek Bohnego udający oficera austriackiego wywiadu
- Stanisław Jaskułka (aktor) - Otton
- Andrzej Jurczak − człowiek Ottona rozpoznający Annę
- Zygmunt Wiaderny − tajniak
- Stanisław Zatłoka − Pierre, przyjaciel Jean Paula Boissanta (odc. 3 Marsylia)
- Jerzy Braszka − Adolf, człowiek Ottona
- Zdzisław Szymborski − Człowiek Gebhardta obserwujący mieszkanie Maja
- Jerzy Dukay − kapitan Rabello, zastępca pułkownika Lucasa
- Maciej Borniński − lekarz na „Arce Noego”
- Andrzej Szalawski − prezes Osborne
- Stanisław Niwiński − Kornel Preiss, współwłaściciel pensjonatu „Złota Podkowa”
- Jerzy Bielecki − inspektor
- Andrzej Głoskowski − dziennikarz w Bazylei
- Jack Recknitz − Alfonso, goryl Don Octavia (odc. 6 Tupanaca)
- Andrzej Prus − dziennikarz
- Wojciech Brzozowicz
- Maciej Grzybowski
- Bogusław Sar
- Andrzej Szaciłło
Plenery
- Łódź, Warszawa, Skierniewice, Gdynia, Węgry, Półwysep Krymski, Bułgaria, Niemcy, Austria, Francja, Włochy.
Przypisy
- ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2017-01-13] .
- ↑ FilmPolski.pl - ŻYCIE NA GORĄCO, www.filmpolski.pl [dostęp 2017-11-28] (pol.).
- ↑ MADE IN POLAND – Polski Fiat 125p – HISTORIA. [dostęp 2013-04-04].
- ↑ Życie na gorąco (1978) obsada gościnna, Filmweb [dostęp 2022-12-04] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Życie na gorąco w bazie IMDb (ang.)
- Życie na gorąco w bazie Filmweb
- Życie na gorąco w bazie filmpolski.pl
- „J-23 znowu nadaje, czyli Kloss na ekranie” – artykuł Sławomira Zygmunta
Media użyte na tej stronie
Autor: Rumskifiat125p, Licencja: CC BY 3.0
Polski Fiat 125p, rocznik 1975. Początkowo sprzedany do Katowic, w ciągu kolejnych dekad miał sześciu kolejnych właścicieli. Przez dwa lata był eksponowany w prywatnym muzeum motoryzacji w Pępowie (obecnie Muzeum Volkswagena w Pępowie). Obecnie w kolekcji prywatnej (siódmy właściciel) w Rumi.