Żydowski ruch oporu podczas II wojny światowej

Aba Kowner i Różka Korczak-Marla (w środku) z członkami Farejnikte Partizaner-Organizacje (Getto w Wilnie

Pomnik Bohaterów Getta w Warszawie (2013)

Żydowski ruch oporu to określenie zorganizowanego oporu żydowskiego przeciw nazistowskim Niemcom podczas II wojny światowej.

Organizacje takie powstały w wielu krajach; były jednak lokalne – nie istniała globalna organizacja koordynująca ich działania (istniały jednak międzynarodowe organizacje pomagające żydowskim ruchom oporu, na przykład American Jewish Joint Distribution Committee).

Organizacje te można podzielić na:

• organizację oporu w gettach (Antyfaszystowska Organizacja Bojowa, Blok Antyfaszystowski, Zjednoczona Organizacja Partyzancka, Żydowska Organizacja Bojowa, Żydowski Komitet Antyfaszystowski, Żydowski Związek Wojskowy),
• organizacje oporu w obozach koncentracyjnych,
• partyzantkę żydowską (najbardziej znany tak zwany Otriad Bielskich), na wschodzie Europy często blisko współpracującą z partyzantką radziecką.

Znaczące operacje żydowskiego ruchu oporu w okupowanej Polsce to między innymi: powstanie w getcie warszawskim, powstanie w getcie białostockim, opór w getcie częstochowskim, opór w getcie będzińsko-sosnowieckim.

Żydzi byli także członkami nieżydowskich organizacji ruchu oporu w okupowanej Polsce (na przykład Gwardii Ludowej/Armii Ludowej i Armii Krajowej).

Zobacz też

• Powstanie (film)
• Opór (film)

Linki zewnętrzne

• Gabriela Zalewska: Ruch oporu w gettach i obozach (pol.). Wirtualny Sztetl. [dostęp 2019-03-30].