Żywice silikonowe

Silicone resin.png

Żywice silikonowe – rodzaj materiału silikonowego, który zawiera oligosiloksany o ogólnym wzorze: R
n
SiX
m
O
y
, gdzie R to grupa alkilowa, zwykle metylowa lub fenylowa. Natomiast X to grupa funkcyjna, zwykle H, OH, Cl lub OR. Grupy te mogą ulegać dalszej kondensacji aby w rezultacie utworzyć gęsto usieciowane, nierozpuszczalne sieci polisiloksanowe.

Do ogólnego opisu struktury żywic silikonowych stosuje się często następujące skróty literowe merów[1]:

  • „M”: Me
    3
    SiO
    ,
  • „D”: Me
    2
    Si(O)
    2
    ,
  • „T”: MeSi(O)
    3
  • „Q”: Si(O)
    4
    .

Najczęściej spotykane żywice silikonowe są zbudowane z merów D i T (żywice DT) lub M i Q (żywice MQ), jednakże w przemyśle spotyka się także żywice „mieszane” (np. MDT, MTQ, QDT).

Żywice silikonowe tworzą obszerną gamę produktów o bardzo różnorodnych własnościach użytkowych. Ich masy cząsteczkowe zawierają się zwykle w granicach 1000 – 100 000. Wszystkie one są cieczami w temperaturze pokojowej, pod warunkiem że nie są usieciowane. Takie żywice, zależnie od stopnia usieciowania, przypominają w konsystencji żele, albo są litymi elastomerami.

Żywice silikonowe są m.in. stosowane jako: hydrożele stosowane jako implanty tkanek miękkich (np. implanty piersi), jako gumy silikonowe, jako oleje hydrauliczne, dodatki do farb, środki smarujące, kity uszczelniające i wiele innych.

Żywice silikonowe są produkowane w wyniku hydrolitycznej (z użyciem wody) kondensacji rozmaitych monomerów siloksanowych. Początkowe technologie produkcji żywic były oparte na reakcjach szkła wodnego z chlorosilanami. Substraty te są bardzo tanie, ale stosowanie ich bardzo utrudnia dokładniejszą kontrolę struktury produktów końcowych. Obecnie częściej żywice te otrzymuje się w reakcji tetraetoksysilanu z rozmaitymi disiloksanami i cyklosiloksanami.

Przypisy

  1. Silicone building blocks and nomenclature, Dow Corning Corporation [dostęp 2016-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-25] (ang.).

Bibliografia

  • S.J. Clarson, J.A. Semlyen, Siloxane Polymers, New Jersey: Prentice Hall, 1993.[potrzebny numer strony]

Media użyte na tej stronie

Silicone resin.png
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0