Żywy Skarb Narodowy

Żywy Skarb Narodowy (jap. 人間国宝 Ningen Kokuhō) – tytuł nadawany w Japonii mistrzom sztuk i rzemiosł takich jak, np. ukiyo-e, papiernictwo i garncarstwo, a także mistrzom różnych rodzajów tradycyjnego teatru japońskiego, np. bunraku, kabuki. Głównym celem nadawania tego tytułu jest ochrona japońskich tradycji oraz ich kontynuacja.

Pierwsze tytuły zostały nadane przez japoński rząd w 1950 roku.

Indywidualne odznaczenia

Lista niektórych osób odznaczonych tytułem Żywego Skarbu Narodowego:

• Toyozo Arakawa (1894-1985) – garncarstwo
• Matsumoto Gennosuke (ur. 1924) – taiko, kagura
• Shōji Hamada (1894-1978) – garncarstwo
• Hasui Kawase (1883–1957) – ukiyo-e
• Imaizumi Imaemon XIII – garncarstwo
• Manji Inoue – garncarstwo
• Shinsui Itō (1888-1972) – ukiyo-e
• Sakaida Kakiemon XIV – garncarstwo
• Serizawa Keisuke (1895-1984) – projektowanie tkanin
• Bandō Mitsugorō VIII (1906-1975) – aktorstwo
• Tatsuzo Shimaoka (1919-2007) – garncarstwo
• Goro Yamaguchi (1933–1999) – gra na shakuhachi
• Nakamura Jakuemon IV (ur. 1920) – kabuki
• Sakata Tōjūrō IV (ur. 1931) – kabuki
• Fukumi Shimura (ur. 1924) – barwienie kimon